(Czwartek po świętej Trójcy)
(Uroczystość ta ustanowiona została
około roku Pańskiego 1264)
LEKCJA (z pierwszego listu św.
Pawła do Kor. (rozdz. 11, wiersz 23-29)
Bracia! Ja otrzymałem od Pana, com wam też i
przekazał, że Pan Jezus tej nocy, której został
wydany, wziął chleb, a dzięki uczyniwszy, połamał i
rzekł: Bierzcie i jedzcie! To jest Ciało Moje, które
za was będzie wydane: to czyńcie na Moją pamiątkę.
Tak samo i z kielichem po wieczerzy, mówiąc: Ten
kielich jest to Nowy Testament we Krwi Mojej. To czyńcie
ilekroć pić będziecie, na pamiątkę Moją. Albowiem
ilekroć ten chleb jecie i kielich pijecie, śmierć Pana
opowiadacie, aż przyjdzie. Ktokolwiek więc je ten chleb
albo pije kielich Pański niegodnie, będzie winien
Ciała i Krwi Pańskiej. Niech tedy każdy doświadcza
samego siebie, a tak niech je z tego chleba i pije z
kielicha. Albowiem, który je i pije niegodnie, sąd
sobie je i pije, nie biorąc pod rozwagę Ciała
Pańskiego.
EWANGELIA (Jan rozdz. 6, wiersz
55-59)
Onego czasu rzekł Jezus do żydów: Ciało Moje
prawdziwie jest pokarmem, a Krew Moja prawdziwie jest
napojem. Kto pożywa Ciało Moje i pije Moją Krew, we
Mnie mieszka, a Ja w nim. Jak posłał Mnie żyjący
Ojciec, tak Ja żyję przez Ojca: a kto pożywa Mnie, ten
też żyć będzie przeze Mnie. To jest chleb, który z
Nieba zstąpił. Nie jak ojcowie wasi jedli mannę i
pomarli. Kto pożywa tego Chleba, żyć będzie na wieki.
* * *
Uroczystość Bożego Ciała ustanowiona została
celem oddania czci Panu Jezusowi utajonemu w
Najświętszym Sakramencie. Już od czasów apostolskich
obchodzono pamiątkę ustanowienia Przenajświętszego
Sakramentu w Wielki Czwartek, że jednak dzień ten
poświęcony jest przeważnie na rozpamiętywanie
cierpień Zbawiciela, nie jest to czas odpowiedni do
godnego obchodzenia tak wielkiej i radosnej tajemnicy. W
połowie XIII wieku żyła w mieście Leodium,
położonym w Belgii, pewna pobożna zakonnica, imieniem Julianna,
która przejęta była szczególniejszą czcią ku Panu
Jezusowi utajonemu w Najświętszym Sakramencie. Jej to
objawił Pan Bóg, że pragnie, aby w Kościele było
ustanowione osobne święto na pamiątkę ustanowienia
Przenajświętszego Sakramentu. Święto to zaprowadzono
najpierw w diecezji leodyjskiej w roku 1246, a papież
Urban IV w roku 1264 polecił je obchodzić w całym
świecie katolickim w pierwszy czwartek po oktawie
Zesłania Ducha świętego, czyli Zielonych świątek.
Celem tej uroczystości jest wyrażenie żywej wiary w
obecność Chrystusa Pana w Najświętszym Sakramencie i
oddania Mu publicznie hołdu. Głównym punktem
dzisiejszej uroczystości jest publiczna procesja,
podczas której Kościół rozwija wszelki możliwy
przepych. Ustawia się cztery ołtarze w czterech
punktach wioski lub miasta, stroi się je kwiatami i
światłem i śpiewa przy nich początki czterech
Ewangelii. Wśród bicia dzwonów, śpiewu radosnych
pieśni, z krzyżem na przedzie, z chorągwiami
postępuje orszak pobożnych od ołtarza do ołtarza.
1) Przez te procesje chce Kościół święty wyrazić
swą żywą i niezachwianą wiarę w obecność Pana
Jezusa pod postacią Najświętszego Sakramentu i
objawić całemu światu swą radość z tego powodu.
2) Obchodzi Kościół przez to triumf - oprowadza
swego Boskiego Oblubieńca naokoło świątyni, by
pokazać światu, że Kościół katolicki jest jedynym
prawdziwym Kościołem, o którym już przy założeniu
powiedział Zbawiciel, że z Nim i w Nim pozostać chce i
pozostanie po wszystkie wieki.
3) Składa przez to Kościół publicznie dzięki za
niezliczone dobrodziejstwa, którymi go Bóg obsypał.
Procesja ta jest zarazem aktem zadosyćuczynienia za
rozliczne bluźnierstwa i obelgi wyrządzone Panu
Jezusowi, utajonemu w Najświętszym Sakramencie, przez
złych i niewdzięcznych ludzi. Z tego powodu powinni w
tej procesji brać udział wszyscy pobożni katolicy.
4) Procesja owa jest obrazem miłości dobrego
pasterza. Opuszcza On swoje tabernakulum i wychodzi
szukać i zapraszać wszystkich na ucztę niebiańską.
5) Śpiewa się przy tym początki czterech Ewangelii
na oznaczenie, że nauka o Przenajświętszym Sakramencie
zasadza się na Ewangelii i że Kościół święty w tym
Przenajświętszym Sakramencie czerpie siłę do
opowiadania i szerzenia Ewangelii po całym świecie.
Święto Bożego Ciała obchodzi się z oktawą, tj.
przez osiem dni. Przez cały ten czas wystawia się w
kościele rano w czasie Mszy świętej, a gdzieniegdzie i
podczas nieszporów Przenajświętszy Sakrament, przy
czym, jeśli jest odpowiednia liczba ludzi, urządza się
po kościele procesję.
Procesja Bożego Ciała dała początek rozlicznym
procesjom z Najświętszym Sakramentem. W wielu
kościołach odbywają się podobne procesje po kościele
lub cmentarzu kościelnym częściej, zwłaszcza tam,
gdzie są jakieś bractwa. Do tych procesyj przywiązał
Kościół święty wiele odpustów, dla zachęcenia
wiernych do brania w nich udziału.
Nauka moralna
Cuda, które Pan Jezus czyni w Najświętszym
Sakramencie są takie, że je może rozumieć tylko ten,
który je czyni, gdyż Najświętszy Sakrament to zbiór
wszystkich cudów Bożych. Choć inne Sakramenta pod
względem skutków łaski Bożej są cudowne, ale istota
ich, z której się składają, nie zawiera żadnego
cudu; tak np. woda użyta do chrztu, choć oczyszcza
duszę, jednak pozostaje wodą jak przedtem, natomiast
Najświętszy Sakrament zawiera w sobie cud Przemienienia
postaci chleba w postać Ciała i Krwi Chrystusowej.
Jednocześnie jest Pan Jezus obecny w Niebie na prawicy
Ojca i na ziemi w Najświętszym Sakramencie i w każdym
z osobna komunikancie, i w każdej oddzielonej cząsteczce
Krwią, Duszą i Bóstwem. Czyż Wszechmoc Boska mogła
się w czymkolwiek więcej uwidocznić, jak w tym, że to
jedno Ciało może być w jednym i tym samym czasie na
tak wielu miejscach po wszech krańcach świata w każdej
konsekrowanej Hostii?
Najświętszy Sakrament jest wynalazkiem samej
mądrości Boskiej. Bo w czymże ta mądrość więcej
się może uwydatnić, jak w zgodzie dwu rzeczy sobie
przeciwnych? Ukrywa swój Majestat Boski w postaci
chleba, że Go tylko wiarą poznajemy; a w tym okazuje
nieskończoną miłość ku nam, aby materialne i
cielesne serca nasze do siebie pociągnąć. Ciało Jego
Najświętsze przybiera smak chleba, aby się stał
pokarmem naszym, gdyż w inny sposób nie odważylibyśmy
się pożywać Boga.
Moc Twoja, Boże, jest niepojęta i dziwne wynalazki
mądrości i dobroci Twojej. Lecz czy i to nie dziwna,
że tak nędzne stworzenie, jakim ja jestem, może się
sprzeciwiać Wszechmocności Twojej i że serce moje
dotąd sprzeciwia się dobroci i mądrym wynalazkom
Twoim? Niemniej podziwienia godne niż te wszystkie cuda,
które w tym Sakramencie ręka Twoja sprawuje, jest to,
że serce ludzkie tak się sprzeciwia Twojej Boskiej
mocy, że będąc z natury miękkie i użyte, tu się
twardym staje, że tak wielkie cuda, które dla niego
czynisz, zupełnie go nie poruszają. Lecz po tak wielu
cudach mocy Twojej uczyń, mój Zbawicielu, jeden cud
dobroci Twojej, abyś skruszył tę twardość i
zniszczył przeszkody, które nie dopuszczają korzystać
ze skutków miłosierdzia Twego. Ponieważ Pan Bóg tak
wiele cudów czyni dlatego, aby się z tobą złączył,
słusznie, abyś używał wszelkich starań i pracy do
godnego przyjęcia Pana Jezusa w Najświętszym
Sakramencie; bo jeżeli dotąd nie odnosiłeś tych
skutków, jakie wypływają z przyjęcia Najświętszego
Sakramentu, to jest czystości sumienia, wolności od
grzechu, postępu w świątobliwości, to wina pochodzi z
ciebie samego. Proś w ciągu tej oktawy o łaskę
poznania siebie samego, aby te skutki spłynęły na twą
duszę.
Modlitwa
Boże, któryś nam w tym przecudownym Sakramencie
pamiątkę Twojej Męki pozostawił, daj nam, prosimy
pokornie, przenajświętszą Tajemnicę Ciała i Krwi
Twojej tak czcić i wielbić, abyśmy pożytków
zbawienia Twojego na sobie jak najobficiej doznali. Przez
Pana naszego Jezusa Chrystusa. Amen.
Żywoty Świętych Pańskich
na wszystkie dni roku, Katowice/Mikołów 1937 r.
