KRÓTKIE
NAUKI HOMILETYCZNE
na niedziele i uroczystości całego
roku
WEDŁUG
Postylli Katolickiej Większej
KS. JAKUBA WUJKA SI
OPRACOWAŁ
BP WŁADYSŁAW KRYNICKI
––––––––
Uroczystość śś. Apostołów Piotra i
Pawła
Dzień dzisiejszy
poświęcony jest pamięci dwóch najprzedniejszych Apostołów, którzy zakończyli
swe prace w Rzymie śmiercią męczeńską. Piotr, ustanowiony od Chrystusa głową
całego Kościoła, był pierwszym biskupem rzymskim i dlatego jego następcy na
Stolicy rzymskiej dziedziczą po nim, każdy z kolei, najwyższą władzę kościelną.
Ewangelia dzisiejsza poucza nas o rozległości i przywilejach tej władzy.
Zastanówmy się nad tym pokrótce.
Pewnego razu Pan Jezus zapytał uczniów swoich, za kogo
oni Go mają. Nie dlatego pytał, aby nie wiedział, co myślą; lecz aby im dał
sposobność do wyznania wiary i do zasługi za to wyznanie. Byli świadkami Jego
świętego życia, słyszeli Jego Boskie nauki, widzieli cuda przezeń działane.
Mogli przeto i powinni byli wiedzieć, lepiej niż inni ludzie, kim był Ten, kto
do nich mówił. Otóż Piotr w imieniu wszystkich odpowiada: Tyś jest Chrystus,
Syn Boga żywego. Nazwał Zbawiciela tym, czym On jest od wieków, Synem
Bożym, nie przybranym, ale rzeczywistym, a więc jak i Bóg Ojciec, Bogiem
prawdziwym. A skąd wiedział o tym głowa Apostołów? Sam Pan Jezus daje mu
świadectwo, że miał to z oświecenia Bożego: Błogosławionyś jest Szymonie Bar
Jona (synu Jana), bo ciało i krew nie objawiła tobie, ale Ojciec mój, który
jest w niebiesiech. Tego, coś wyznał, nie wiesz ani od ludzi, ani z
własnego rozumu, ale Ojciec mój dał ci tę wiadomość, że jestem nie tylko
człowiekiem, ale nadto przyrodzonym i prawdziwym Synem Boga.
Słyszałeś chrześcijanie katoliku wyznanie Piotra.
Słuchajże teraz, jak Pan Jezus wynagrodził ową wiarę jego: A ja tobie
powiadam, iżeś ty jest opoką, a na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy
piekielne nie zwyciężą go. W tych słowach obdarzył Chrystus Piotra św.
trzema osobnymi przywilejami. Pierwszy przywilej: Tyś jest opoka.
Zbawiciel mówił do niego po syryjsku, tak jak wtedy w Palestynie mówiono, więc
nazwał go tym językiem Cefas, co po łacinie znaczy Petra, a po naszemu opoka,
skała. Od łacińskiego wyrazu Petra utworzyło się imię, Petrus, albo po polsku
Piotr. Więc imię Piotr znaczy opoka, skała, a nadał mu je Pan Jezus
zamiast dawniejszego imienia Szymon, albowiem chciał przez to okazać, iż wiara
księcia Apostołów stanie się mocną i niewzruszoną jak skała, aby cały świat
czerpał od niego znajomość nauki wiary i z nim się we wierze zgadzał. A chociaż
Piotr już nie żyje we własnej osobie, to przecież wiara jego żyje i trwa w
następcach jego i dziedzicach władzy jego, biskupach rzymskich, czyli
papieżach. Dlatego każdy prawy chrześcijanin winien słuchać papieża jako
najwyższego zwierzchnika i pasterza Kościoła Chrystusowego.
Drugi przywilej: A na tej opoce zbuduję Kościół mój.
Więc na tobie Piotrze, nie na Janie, ani na Jakubie, ani na nikim innym, ale na
tobie jako na niewzruszonym fundamencie, ja Jezus, Bóg wszechmocny, zbuduję
Kościół mój. Tymi słowy Pan nasz wyraźnie czyni Piotra głową Kościoła swego, bo
czym jest fundament w budowaniu, czym jest głowa w ciele, tym jest przełożony w
społeczeństwie. Wprawdzie mówi Apostoł Paweł św. (1 Kor. III, 11), iż
fundamentu innego żaden założyć nie może, okrom tego, który założony jest,
który jest Chrystus Jezus. Podobnie i Piotr św. nazywa Pana Jezusa kamieniem
żywym i najwyższym kamieniem węgielnym, wybranym i kosztownym, i każe się nam
wszystkim budować duchownie na tym fundamencie (I Petr. II, 4-6). Ale ponieważ
Zbawiciel i jego także uczynił fundamentem Kościoła, więc wierzyć trzeba, że
Pan Jezus jest najprzedniejszą opoką i najpierwszym fundamentem, a Piotr jest
drugą opoką i drugim na Chrystusie wspartym kamieniem. Innymi słowy: Chrystus
Pan jest założycielem i niewidzialnym kierownikiem swego Kościoła, a Piotr jest
zastępcą Chrystusa i widzialnym pasterzem powierzonego swej pieczy Kościoła
Bożego.
Trzeci przywilej: A bramy piekielne nie zwyciężą go.
Żadne błędy, żadne herezje, żadne grzechy (co wszystko jest jakby bramą do
piekła) nigdy nie zwalczą, nie zagubią, nie zwyciężą Kościoła rzymskokatolickiego,
zbudowanego na Piotrze, jako na mocnej opoce. Tylko ten Kościół, do którego i
my mamy szczęście należeć, ma sobie przyobiecane, że fałsz i błąd nigdy go nie
zwyciężą, ponieważ tak Pan Jezus zapewnił. Toteż tylko do tego Kościoła błąd i
niewiara nigdy przystępu nie miały. Wszystkie sekty i herezje błądzą i właśnie
dlatego błądzą, że się z Kościołem rzymskokatolickim, rządzonym przez
prawowitych następców św. Piotra, nie zgadzają, że się odeń różnią, że jego
głowy za swoją duchowną głowę nie przyznają.
Lecz Pan Jezus nie poprzestał na powyższych
obietnicach i jeszcze większą dał Piotrowi władzę w Kościele swoim, zawartą w
trzech innych przywilejach. A jakich? Słuchajmy dalej.
Czwarty przywilej: I tobie dam klucze Królestwa
Niebieskiego. Kościół jest miastem Bożym. Dać komu klucze od miasta, znaczy
dać mu władzę nad miastem. Dał więc Pan Jezus Piotrowi władzę nad Kościołem
swoim; a co tu przyobiecał, tego dopełnił po swym zmartwychwstaniu, gdy rzekł
do niego: paś owieczki, paś baranki moje, to jest rządź i kieruj do
zbawienia wszystkich wiernych moich, wszystkich duchownych i wszystkich
świeckich, bo nad wszystkimi, nad całym Kościołem moim stanowię ciebie
najwyższym przełożonym i pasterzem.
Piąty przywilej: Cokolwiek zwiążesz na ziemi,
będzie związane i w niebiesiech. Tu wyraźnie Zbawiciel każe słuchać Piotra
w rzeczach, które dotyczą nauki wiary i obyczajów chrześcijańskich. Czego on
uczy, wszyscy obowiązani są to przyjąć; co on nakaże i czym zwiąże, wszyscy
mają tego słuchać i to wypełnić. Kto jego słucha i tych, których Duch Święty
przez usta jego następców postanowił biskupami, samego Chrystusa słucha; kto
jego w jego następcach nie słucha, niech będzie jako poganin i jawnogrzesznik.
Poganin nie może należeć do Kościoła, ponieważ nie wierzy; więc i rzekomy
chrześcijanin, który nauki wiary z ust następcy Piotrowego, papieża, nie
przyjmuje, godzien jest, aby go wyłączono z Kościoła, co jest najcięższą karą i
związaniem. Podobnie i ten, kto najwyższej władzy kościelnej słuchać nie chce,
prawa i przykazania Kościoła lekceważy i łamie, innych zwodzi i gorszy, ma być
uważany za jawnogrzesznika i władza kościelna może go związać ekskomuniką, to
jest wyłączyć ze społeczności wiernych. Jeśliby zaś kto bez pokuty w takim
związaniu umarł, Boski Sędzia uzna wyrok kościelny na drugim świecie i każe
aniołom swoim tak związanego wyrzucić w ciemności zewnętrzne, gdzie jest płacz
i zgrzytanie zębów.
Szósty przywilej: Cokolwiek rozwiążesz na ziemi,
będzie rozwiązane i w niebiesiech. Tymi słowy dał Pan Jezus Piotrowi i jego
następcom moc odpuszczania wszystkiego, cobykolwiek krępowało sumienie
człowieka: czy to klątwy kościelnej, czy grzechów, czy kary wiecznej, lub
doczesnej, należnej za grzechy już odpuszczone. Wprawdzie władzę rozgrzeszania
dał Zbawiciel i innym także Apostołom, a przez nich ich następcom, biskupom i
kapłanom. Ci jednak mogą ją wykonywać nie inaczej, jedno z wiedzą i z
upoważnienia głowy Kościoła, biskupa rzymskiego, i od niego mają odbierać
posłannictwo do spełniania urzędu biskupiego i kapłańskiego. A tak papież,
następca Piotrowy, ma w Kościele najwyższą władzę związywania i rozwiązywania.
Dziękujmy,
chrześcijanie-katolicy, Panu Bogu za tę najwyższą władzę, zostawioną przez
Chrystusa w Kościele świętym. Słuchajmy tej władzy z miłością i uległością
synowską, a ona nas doprowadzi bezpiecznie do Boga i zbawienia wiecznego.
–––––––––––
Krótkie nauki homiletyczne na
niedziele i uroczystości całego roku według Postyli Katolickiej Większej
Ks. Jakóba Wujka opracował Ks. Władysław Krynicki. Włocławek. Nakładem
Księgarni Powszechnej. 1912, ss. 326-330.
