"Konieczność czyni dozwolonym to, co jest niedozwolone"
Papież Grzegorz I
–––––
"Prawdą jest, że grzeszy
przeciw regule, kto trzyma się litery a pomija ducha"
Papież Bonifacy XIII
–––
"Najwyższym prawem jest
zbawienie dusz"
Papież Pius X
Na osobie, która otrzymuje ważne "święcenia"
zostaje odciśnięte "niezatarte znamię", które nie może jej zostać
odjęte. W wyniku tego otrzymuje moc składania Bogu Ofiary Mszy Świętej i
udzielania sakramentów oraz wszelkich środków uświęcenia, jakie można znaleźć w
Kościele. Tak cudowne jest to "znamię" i tak wielka jest "moc"
z nim związana, że Katechizm Soboru Trydenckiego przyrównuje kapłanów do "Aniołów
i Bogów". Niemniej jednak, w zwykłych okolicznościach, kapłani nie mogą
korzystać z tych uprawnień bez zgody biskupa, który "inkardynuje" ich
do swej diecezji (obszaru, którym zarządza), wyznacza im "stanowisko"
(albo funkcję) oraz udziela "jurysdykcji" czyli prawa wykonywania ich
posługi. Ostatecznie cała jurysdykcja pochodzi od Chrystusa i jest nam
delegowana przez papieża, który, jak to teologowie określają, stanowi "z
naszym Panem jedną hierarchiczną osobę". Papież mianując biskupów,
przekazuje im ich uprawnienia jurysdykcji, które z kolei są przekazywane
kapłanom znajdującym się pod ich rządami.