Na tę III niedzielę po Objawieniu Pańskim przygotował nam Kościół fragment Ewangelii mówiący o dwóch cudach. I ten drugi cud zwłaszcza jest tak bardzo wiele mówiący, bo ukazuje nam, że Chrystus przygotowywał Żydów na tę fundamentalną zmianę, jaką jest głoszenie Ewangelii całemu światu i przyjmowanie do Kościoła wszystkich ludów. Chrystus wiedział, co mówi, mówiąc, że nie spotkał takiej wiary w Izraelu, jak u setnika. Z jednej strony świadczy to bardzo dobrze o wierze setnika, ale też jak bardzo już marnie musiało być z wiarą wśród Żydów. I Chrystus mówi wyraźnie, że „ przyjdą ludy i zasiądą w królestwie Abrahama, Izaaka i Jakuba, a synowie Królestwa będą wyrzuceni precz. Będzie tam płacz i zgrzytanie zębów”. Straszne to jest. Ale Żydzi nie mogą powiedzieć, że ich Chrystus nie ostrzegał. Mało kto słuchał Pana Jezusa. Nie dowierzali Żydzi temu, że mogą być wyrzuceni z Królestwa, że Syn jako Synowie królestwa będą wyrzuceni tam, gdzie jest płacz i zgrzytanie zębów. Tak trudno w to uwierzyć, jeśli jest się w królestwie, że to szczęście i błogosławieństwo się zmieni i skończy.
