MOJA WIARA KATOLICKA
KATECHIZM
––––––––
Kościół nie może nauczać błędu, ponieważ został
założony przez Chrystusa, Boga Samego. Posłał On Swych Apostołów z władzą
głoszenia Jego Ewangelii. Powiedział On: "Jako mię posłał Ojciec, i ja was
posyłam" (Jan. 20, 21). "A ja prosić będę Ojca, i innego
Pocieszyciela da wam, aby mieszkał z wami na wieki... A Pocieszyciel Duch
Święty, którego Ojciec pośle w imię moje, On was wszystkiego nauczy, i
przypomni wam wszystko, cokolwiek wam powiedziałem" (Jan. 14, 16. 26).
Nieomylność Kościoła
Co
oznacza nieomylność Kościoła katolickiego? – Przez nieomylność Kościoła
katolickiego rozumie się to, że Kościół, dzięki szczególnej asystencji Ducha
Świętego nie może błądzić, gdy naucza albo podaje do wierzenia doktryny wiary i
moralności.
Chrystus obiecał: "Dana mi jest
wszelka władza na niebie i na ziemi. Idąc tedy, nauczajcie wszystkie narody...
ucząc je zachowywać wszystko, cokolwiek wam przykazałem. A oto ja jestem z
wami po wszystkie dni aż do skończenia świata" (Mt. 28, 18-20). Jeśli
Chrystus jest z Kościołem po wszystkie dni, to Kościół nie może błądzić w
nauczaniu; nie może odwodzić ludzi od Boga.
1. Wrogowie
Kościoła często wypaczają pojęcie "nieomylności", nadając mu znaczenie
"bezgrzeszności", a tym samym ośmieszając go. Nieomylność
to wolność od błędu; bezgrzeszność to wolność od
grzechu. W instytucji założonej przez Boga dla zbawienia ludzi, nie do
pomyślenia jest błąd w doktrynie.
Każdy nauczyciel w Kościele, poczynając
od Papieża, a kończąc na najskromniejszym kapłanie, podobnie jak wszyscy wierni,
może popaść w grzech. Jednakże w katolickim Kościele, ze względu na obietnicę
Nieomylności, Duch Święty nie może pozwolić na to, by czystość choćby
pojedynczej doktryny mogła zostać splamiona.
2. Jezus
Chrystus obiecał zachować Kościół od błędu. Gdyby Jego zapowiedź
i obietnice były fałszywe, to w takim razie nie byłby On Bogiem, ponieważ Bóg
nie może kłamać. Chrystus powiedział: "Ty jesteś opoka (Piotr), a na tej
opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go".
Jeśli zatem Kościół popadłby w błąd, to bramy piekielne z pewnością by go
przemogły.
Chrystus obiecał: "A ja prosić
będę Ojca, i innego Pocieszyciela da wam, aby mieszkał z wami na wieki...
ów Duch prawdy nauczy was wszelkiej prawdy" (Jan. 14, 16; 16, 13). Gdyby
Kościół mógł się mylić, to Duch Święty nie mógłby w nim trwać, a Chrystus nie
zdołałby dotrzymać Swej obietnicy – co jest rzeczą absolutnie niemożliwą.
3.
Doktryna wiary to coś, w co musimy wierzyć, by dostąpić zbawienia. Doktryna
moralności to coś, co musimy czynić, aby zostać zbawionymi.
Na przykład, musimy wierzyć w
naukę o Trójcy Świętej: że są Trzy Osoby Boskie w Bogu Jedynym. Musimy wierzyć,
że Jezus Chrystus jest Bogiem. Musimy wierzyć w niepokalane poczęcie
Najświętszej Maryi Panny.
Wśród tego, co musimy czynić, są
takie rzeczy jak: Mszy św. w niedzielę i święta obowiązkowe nabożnie słuchać; posty
nakazane przez Kościół zachowywać; przynajmniej raz w roku Komunię świętą
przyjmować; przestrzegać Dziesięciorga Przykazań.
4. Jezus
Chrystus pod groźbą potępienia nakazał wszystkim
ludziom słuchać i być posłusznym Kościołowi. Jeśli Jego Kościół
mógłby nauczać błędu, to wówczas On byłby odpowiedzialny za błąd, przez
wymaganie od wszystkich posłuszeństwa.
Pan Jezus posłał Swych Apostołów z pełną
władzą głoszenia Jego Ewangelii: "Jako mię posłał Ojciec, i ja
was posyłam" – "nauczajcie wszystkie narody... ucząc je zachowywać
wszystko, cokolwiek wam przykazałem" – "opowiadajcie Ewangelię
wszelkiemu stworzeniu".
(a)
Chrystus powiedział: "Kto uwierzy i ochrzci się, będzie zbawiony; a kto
nie uwierzy, będzie potępiony" (Mk 16, 16). Sprawiedliwy Bóg nie mógłby
rozkazać ludziom pod karą potępienia, by wierzyli w to, co jest fałszywe.
Dlatego też nauczanie Kościoła musi być nieomylnie prawdziwe.
Powiedział On: "I będziecie mi
świadkami w Jeruzalem i w całej Judei i w Samarii i aż do krańców ziemi"
(Dz. Ap. 1, 8). Ponieważ fizyczną niemożliwością było, aby Apostołowie
osobiście przynieśli dobrą nowinę całemu światu, misja ta musiała być również
przeznaczona dla ich następców aż do końca czasów – naszych katolickich biskupów
i kapłanów.
(b)
Chrystus powiedział: "a jeśliby i Kościoła nie usłuchał, niech ci będzie
jako poganin i celnik" (Mt. 18, 17). "Kto was słucha, mnie słucha; a
kto wami gardzi, mną gardzi; a kto mną gardzi, gardzi Tym, który mię
posłał" (Łk. 10, 16).
Powiedział też: "I ktokolwiek by
was nie przyjął, i nie słuchał mów waszych, wychodząc precz z domu albo z
miasta, otrząśnijcie proch z nóg waszych. Zaprawdę powiadam wam: Lżej będzie
ziemi sodomskiej i gomorejskiej w dzień sądny, niż owemu miastu" (Mt. 10, 14-16).
5. Żaden
chrześcijanin nie neguje, że Apostołowie byli nieomylni. Faktycznie, w
pierwszym wieku byli oni jedyną władzą w Kościele. Pismo Święte zostało zamknięte
w swoim kanonie dopiero przy końcu tego wieku, nie będąc dostępne dla
wszystkich.
Ale Bóg miłuje współczesnych
chrześcijan tak samo, jak kochał pierwszych chrześcijan. Mamy taką samą jak oni
potrzebę posiadania nieomylnych nauczycieli. Dlatego też Kościół apostolski
dwudziestego wieku musi być tak samo nieomylny jak Kościół w czasach Apostołów.
6.
Nieomylne Pismo Święte nie przynosi korzyści bez nieomylnego interpretatora.
Historia to potwierdziła w rozplenieniu się niezliczonych denominacji, które
negują nieomylność Kościoła. Dzięki nieomylności Kościoła wierni wiedzą dokładnie,
w co mają wierzyć i co mają robić, aby móc się Bogu podobać i zbawić swe dusze.
Posiadają oni pewność; nie muszą doznawać żadnych doktrynalnych wątpliwości.
To wielkie błogosławieństwo, że pośród
nieustannie zmieniających się poglądów ludzi i konfliktów ludzkich opinii jest
jeden głos wołający w nieomylnym tonie: "To mówi Pan".
Czy
rzeczywiście Kościół okazał się nieomylny? – Jest faktem historycznym, że
katolicki Kościół, sięgając wstecz od dwudziestego wieku aż do pierwszego, ani
razu nie przestał nauczać doktryny wiary albo moralności poprzednio wyznawanej
i to z tą samą interpretacją; Kościół okazał się nieomylny.
1. Jest
faktem historycznym, że ani jeden Papież, jaki by on nie był w życiu
prywatnym, nigdy nie nauczał błędu.
"Na stolicy Mojżeszowej zasiedli
doktorowie i faryzeusze. Wszystko tedy, cokolwiek wam rozkażą, zachowujcie i
czyńcie, ale według uczynków ich nie czyńcie". Będąc posłusznym Papieżowi,
każdy chrześcijanin w każdym czasie może żyć jak Chrystus nakazał.
2.
Prawdą jest, że niektórzy najwyżsi władcy Kościoła poważnie zgrzeszyli.
Niemniej jednak wrogowie Kościoła wyolbrzymili nawet brak bezgrzeszności. W
długiej linii Papieży zdecydowana większość prowadziła cnotliwe życie. Wielu z
nich jest czczonych jako święci i męczennicy. Wrogowie Kościoła mogą wysuwać
oskarżenia zaledwie przeciwko pięciu albo sześciu Papieżom: Większość oskarżeń
to pomówienia albo wyolbrzymienia. Lecz jeśli nawet zarzuty byłyby prawdziwe,
nie dowodzą niczego przeciw nieomylności.
Spośród następców św. Piotra, 84 to
kanonizowani święci, z których 32 było męczennikami. Obojętnie, jak
świętym byłby Papież, to regularnie spowiada się u kapłana. Żaden Papież
nigdy nie uważał, że stoi ponad prawami Kościoła i Boga.
3.
Kościół nie może zmienić swego nauczania z zakresu wiary i
moralności. Ale może ponownie przedstawiać doktryny w sposób bardziej
zrozumiały i pełny. Rok za rokiem Kościół głosi te same niezmienne
doktryny. Jego nauki nie potrzebują żadnej reformy, ponieważ są Boskiego
pochodzenia, dziełem Wcielonego Boga.
Żaden Papież ani Sobór
powszechny w przeciągu niemal dwóch tysięcy lat nie unieważnił ani nie odwołał
żadnego pojedynczego dekretu wiary lub moralności uchwalonego przez
poprzedniego Papieża lub Sobór. Taka jest historia.
–––––––––
My Catholic Faith. A Catechism in Pictures, by Most Reverend Louis LaRavoire Morrow, S. T. D., Bishop of
Krishnagar. [1954]. (1)
Z
języka angielskiego tłumaczył Mirosław Salawa
–––––––––––––––
Przypisy:
(1)
Por. 1) Ks. Piotr Semenenko CR, O nieomylności Kościoła.
2) Ks. Władysław Lohn SI, Chrystus nauczający.
Ustanowienie i skład Urzędu Nauczycielskiego.
3) Ks. Maciej Sieniatycki, Apologetyka czyli dogmatyka
fundamentalna. Nieomylny urząd nauczycielski Kościoła.
4) Ks. Jacek Tylka, Dogmatyka katolicka. Traktat o
Kościele Chrystusowym.
5) Ks. Ignacy Czechowski, O nieomylności Kościoła.
6) Ks. Alojzy Jougan, a) Nieomylność Urzędu
Nauczycielskiego Kościoła. b) Reguła wiary.
7) Ks. Franciszek Hettinger, Nieomylność Papieża.
9) Ks. Kazimierz Naskręcki, Działanie Ducha Świętego w
Kościele.
10) Bp Konrad Martin, a) Katolicka nauka wiary. b) Katolicka
nauka obyczajów.
11) Ks. Antoni Krechowiecki, a) Errata historii co do
Papiestwa w kolei wszystkich wieków. Studium krytyczne. b) Nieomylność
papieska w stosunku do historii i państwa.
12) O. Jan Jakub Scheffmacher SI, Katechizm Polemiczny
czyli Wykład nauk wiary chrześcijańskiej przez zwolenników Lutra, Kalwina i
innych z nimi spokrewnionych zaprzeczanych lub przekształcanych.
(Przypisy
od red. Ultra montes).
