Drodzy katolicy,
W kwietniowym
biuletynie nie wspomniałem o wydanym przez Bergoglio dokumencie na temat
"rodziny" – Amoris laetitia. Tenże dokument głosi, że
cudzołóstwo i nierząd są dopuszczalne w pewnych okolicznościach. Takie
twierdzenie jest sprzeczne z nieomylnym nauczaniem Kościoła katolickiego.
Dokument jest heretycki.
Jest to
przeogromny dokument w większości wypełniony typowym dla piśmienniczego ścieku
Novus Ordo bezsensownym i jałowym wodolejstwem.
Przeanalizuję szczegółowo
ten dokument na moim blogu na stronie internetowej seminarium, ale dodatkowo w niniejszym
biuletynie zamieszczę jego analizę.
Kobiety
diakonki?
Ostatnio
Bergoglio oświadczył, że powoła teologiczną komisję do zbadania możliwości istnienia
żeńskich diakonów.
Żeńscy diakoni?
Kobiety w Novus
Ordo już od wielu dekad wykonują czynności tradycyjnie zastrzeżone dla
wyświęconych diakonów.
W Kościele
rzymskokatolickim diakon to osoba posiadająca drugi stopień święceń wyższych,
poprzedzający ostatni krok ku święceniom kapłańskim. Prawem Kościoła jest on zobowiązany
do zachowania celibatu. Jest upoważniony do głoszenia kazań, udzielania chrztu
i Komunii Świętej, gdy kapłan nie może tego czynić. Uważany jest za
nadzwyczajnego szafarza Świętej Eucharystii. Pomaga również kapłanowi w
odprawianiu uroczystej Sumy Niedzielnej.
W religii Novus
Ordo istnieją dwa rodzaje diakonów, pierwszy – taki, jak to właśnie opisałem i drugi
– którym jest żonaty mężczyzna albo mężczyzna, który może być żonaty. Jest to
świecka osoba, której stopnia diakona Novus Ordo udzielił nieważnie
konsekrowany biskup Novus Ordo. Prowadzą oni życie zwykłych świeckich
osób, ale w niedzielę zakładają strój diakona i wykonują wszystkie czynności, o
których wyżej wspomniałem. Mogą asystować przy zawieraniu małżeństw, czego
diakoni nie mogliby robić przed Vaticanum II.
To nie kto inny,
jak biskup Alfred Mendez, konsekrator biskupa Clarence'a Kelly, lansował
żonatych diakonów podczas Vaticanum II. Był z tego bardzo dumny i
każdemu otwarcie mówił o swym zaangażowaniu. Proponował nawet udzielenie
diakonatu ojcu kapłana Bractwa Św. Piusa V.
Teraz Bergoglio
idzie dalej i wysuwa możliwość kobiet diakonów albo diakonis.
Diakonisy
istniały w pierwotnym Kościele, ale nie były tym, co możecie sobie wyobrażać. Nie
mogły wykonywać żadnej z czynności, które opisałem, omawiając rolę diakona w
Kościele rzymskokatolickim.
Samo słowo
diakon pochodzi od greckiego słowa oznaczającego "sługę" albo
"ministranta".
W początkach
Kościoła powszechną metodą chrztu było zanurzenie, tj. wejście do basenu z
wodą w czasie, gdy biskup lub kapłan wypowiadał słowa Chrztu. Ze względu na
kwestie skromności tyczącej się niewiast, diakonisa była osobą, która pomagała
im podczas chrztu. To wszystko, na czym polegało ich zadanie.
Konserwatyści
Novus Ordo wzdrygnęli się na myśl o kobietach diakonach. Nie rozumiem dlaczego.
Przecież kobiety już rozdzielają komunikanty Novus Ordo, zarówno na
"Mszy", jak i w szpitalach. Nie jest rzadkością, że głoszą kazania. Często
wykonują eucharystyczne posługi Novus Ordo, kiedy nie ma kapłana do
odprawienia "Mszy". W większości wypadków są członkami parafialnego
komitetu liturgicznego, który dyktuje kapłanowi Novus Ordo, jak ma odprawiać
"Mszę" w niedzielę albo w sobotę wieczorem. Widzi się już, jak kobiety
pomagają kapłanowi Novus Ordo przy różnych liturgicznych ceremoniach.
Dlaczegóż nie miałyby być wyświęcane na diakonki w tej nowej religii?
Jest prawie
pewne, że teologiczna komisja orzeknie, iż diakonat żeński jest rzeczywiście
możliwy.
Kobiety-księża?
Jest też
prawdopodobne, że diakonat żeński utoruje drogę do kapłaństwa kobiet. Jak tylko
pokona się przeszkodę w udzielaniu święceń kobietom w formie diakonatu, to
pozostanie już tylko mały krok do sięgnięcia po samo kapłaństwo.
Ksiądz Roy
Randolph – niech spoczywa w pokoju – był kapłanem, który pomagał nam w latach
osiemdziesiątych XX wieku. Był bardzo elokwentny i wypowiadał swoje zdanie bez
żadnego oglądania się na tzw. polityczną poprawność. Pytany o kapłaństwo
kobiet, zawsze odpowiadał: "Jestem jak najbardziej – za". Jego
słuchacz był zwykle zszokowany. Widząc to, dodawał: "Im wcześniej katolicy
zrozumieją, że religia Novus Ordo jest religią fałszywą, tym
lepiej!".
Bp Donald J.
Sanborn
Fragment z: "Most
Holy Trinity Seminary Newsletter", May 2016. (2)
Tłumaczył z języka angielskiego Mirosław
Salawa
–––––––––––––––
Przypisy:
(1) Tytuł artykułu od red. Ultra
montes.
(2) Por. 1) Bp Donald J. Sanborn, a) Bergoglio
reklamuje apostazję. b) Bergoglio podważa dogmat
przeistoczenia i potępia katolicki "fundamentalizm". c) Podsumowanie modernistycznego
"Synodu o rodzinie" (2015).
d) Ohyda spustoszenia!
Bergoglio wspiera przestępców, komunistów i zboczeńców. e) Kolejne
herezje Bergoglio potwierdzają niekatolicki charakter modernistycznego
Neokościoła. f) "Sobór Watykański II" – największa
katastrofa w historii świata. g)
Ekumenizm – przygotowanie drogi dla
Antychrysta. h) Asyż III – obrzydliwość spustoszenia w miejscu
świętym. i) Bergoglio o (nie)istnieniu Boga. j) Amoralny synod modernistycznych biskupów (2014) –
produkt doktrynalnego liberalizmu Vaticanum II.
2) Patrick
Henry Omlor, a) Zbójecki Kościół. Część I.
b) Zbójecki Kościół. Część II. c) Zbójecki Kościół. Część III. d) Jan Paweł II Apostata. e) Anna
Katarzyna Emmerich o "nowym kościele".
3) Św. Pius X, Papież a) Encyklika "Pascendi dominici gregis"
o zasadach modernistów. b) Przysięga antymodernistyczna. c) Przemowa
do kardynałów przeciw neoreformizmowi religijnemu.
d) Encyklika "Acerbo nimis"
o wykładzie nauki chrześcijańskiej.
4) Abp
Walenty Zubizarreta OCD, O modernizmie
(De modernismo).
5) Ks. Maciej Sieniatycki, a) Apologetyka czyli
dogmatyka fundamentalna. b) Zarys dogmatyki katolickiej. c) Problem
istnienia Boga. d) System modernistów. e) Modernistyczny
Neokościół.
6) Abp
Romuald Jałbrzykowski, U źródeł sakramentalnych łaski i miłości Bożej.
7) Ks. Alojzy
Jougan, a) Liturgika katolicka czyli wykład obrzędów Kościoła Katolickiego.
b) Historia Kościoła katolickiego.
8) Abp Stanisław
Karnkowski, Prymas Polski, a) Kazania o Chwalebnej Eucharystii. b) O
wieczerzy Zborów Luterskich, Pikardskich, Zwingliańskich, Kalwińskich i
Nowochrzczeńskich.
9) O.
Karol Antoniewicz SI, a) O powołaniu kobiety. b) O powołaniu
niewiasty.
10) O.
Tilman Pesch SI, Chrześcijańska filozofia życia.
(Przyp. red. Ultra montes.)
