Święto Matki Dobrej Rady jest
świętem patronalnym założonego we Włoszech Instytutu Matki Dobrej Rady. —
Stanowiskiem teologicznym wszystkich jego członków, księży, braci,
sióstr i świeckich jest tzw. teza z Cassiciacum opracowana przez jednego
z najwybitniejszych tomistów XX wieku i głównego autora Krótkiej analizy krytycznej Novus Ordo Missae, o. Ludwika Michała Guerard des Lauriers OP. / Pelagiusz z Asturii
W
grudniu 1985 roku czterech włoskich kapłanów, należących dotychczas do
Bractwa Kapłańskiego Św. Piusa X, wystąpiło ze zgromadzenia arcybiskupa
Marceliego Lefebvre’a i założyło w Turynie Instytut Matki Dobrej Rady.
Natura Instytutu
Instytut nie jest zakonem, —
lecz, zgodnie z kanonem 707 kodeksu prawa kanonicznego
(piuso-benedyktowskiego), — stowarzyszeniem lub sodalicją wiernych
założonym w tym celu, aby łatwiej wykonywać dzieła kultu, miłości i
pobożności, które zawsze były zatwierdzone przez Kościół. — Jest więc
otwarty na wiernych obu płci, duchownych i świeckich.
Cel Instytutu
Poprzez odprawianie Najświętszej
Ofiary Mszy, kapłani Instytutu pragną oddawać Bogu należną Mu chwałę; —
dalej, dla wszystkich swych członków Instytut zamierza stanowić, w tych
czasach dezorientacji, narzędzie wytrwania w całkowitej wierności
depozytowi wiary objawionej przez Boga i przedstawianej przez nieomylne
nauczanie Kościoła katolickiego.
Inne cele Instytutu to: —
rozpowszechnianie nabożeństwa do Najświętszej Maryi Panny, szczególnie
pod wezwanie Matki Dobrej Rady, szerzenie zdrowej doktryny, ze
szczególną uwagą dla współczesnych problemów teologicznych i wynikająca
zeń walka z herezjami przeciwnymi wierze katolickiej, formacja
intelektualna, duchowa i dyscyplinarna duchowieństwa, praktyka dzieł
miłosierdzia duchowego i cielesnego.
Duch Instytutu zawiera się w jego zawołaniu: — Chwała Bogu, wierność Kościołowi, świętość dla nas, miłość dla bliźniego.
Instytut i Kościół
Wszyscy członkowie Instytutu są i
chcą pozostać wiernymi i posłusznymi synami Kościoła Świętego,
Katolickiego, Apostolskiego i Rzymskiego, założonego przez Jezusa
Chrystusa ze świętym Piotrem — i jego prawowitymi następcami, rzymskimi
biskupami, jako widzialną głową.
Obecnie Instytut nie został
jeszcze kanonicznie zatwierdzony i erygowany przez władze kościelne z
powodu obecnej sytuacji władzy Kościoła po Soborze Watykańskim II.
Wszyscy jego członkowie,
jednakże, z góry podporządkowują się wszelkiej decyzji prawowitej władzy
Kościoła nad nimi i ich sodalicją.
Instytut i kryzys otwarty przez Sobór Watykański II
Wszyscy, niestety, stwierdzają,
jak to Kościół przechodzi jedną z tych przepowiedzianych przez Pana
Jezusa burz, — być może najgorszą w całej swej wielowiekowej historii.
Dla Instytutu źródło tego kryzysu tkwi w Soborze Watykańskim II.
Nauczanie Soboru Watykańskiego II
o kolegialności biskupiej, o wolności religijnej, o ekumenizmie i
przynależności niekatolików do Ciała Mistycznego Chrystusa, o
niechrześcijańskich religiach, a w szczególności o judaizmie, o
relacjach między Kościołem a światem współczesnym etc.,
— jest w sprzeczności z nauczaniem Kościoła, wielu Papieży i wielu Soborów Ekumenicznych.
Reformy liturgiczne, w
szczególności Mszy Świętej, i prawa kanonicznego, są szkodliwe dla dusz,
sprzyjają protestanckiej herezji i ogłaszają za dozwolone to, co,
przeciwnie, jest z prawa boskiego niedozwolone — (jak wspólnota w
rzeczach świętych [communio in sacris – przyp. tłum.] z heretykami, na przykład).
To wszystko nie może pochodzić od
Kościoła katolickiego, prowadzonego przez Ducha Świętego oraz od
prawowitego następcy Piotra, obdarzonego darem nieomylności.
Instytut, wobec tego
bezprecedensowego kryzysu, który z konieczności dotyczy tych, którzy
zatwierdzili soborowe dokumenty i następujące po nich reformy, — zdaje
sobie sprawę, że nie może przyjąć tych nowych doktryn przeciwnych
wierze i obyczajom, — ale że nie może też zagrzewać wiernych do
nieposłuszeństwa wobec prawowitej władzy w Kościele.
Wobec tego, za teologiczną tezą zwaną z Cassiciacum (od nazwy pisma teologicznego, które jako pierwsze ją opublikowało),
— Instytut przyjmuje stanowisko
nieodżałowanego dominikańskiego teologa, ojca M. L. Guérard des
Lauriers, członka Papieskiej Akademii św. Tomasza, profesora na
Papieskim Uniwersytecie na Lateranie i w Saulchoir (Francja),
— według którego Paweł VI i jego
następcy, choć kanonicznie wybrani do papiestwa, — nie mają jednak
Władzy (Autorità – przyp. tłum.) papieskiej.
W terminach scholastycznych,
według rozróżnienia nauczanego już przez wielkiego komentatora św.
Tomasza w XV wieku, kardynała Gaetano, i używanego przez św. Roberta
Bellarmina, — są oni „papieżami” materialnie (materialiter – przyp. tłum.), ale nie formalnie (formaliter – przyp. tłum.),
— bowiem nie dążąc do wypełnienia
dobra Kościoła i nauczając błąd i herezję, w żaden sposób nie mogą,
jeśli najpierw nie wycofają swych własnych błędów, otrzymać od Chrystusa
władzy rządzenia, nauczania i uświęcania Kościoła.
Czym się zajmuje Instytut
Wszystkim tym, co zawsze robili katoliccy kapłani i wierni.
W szczególności oto niektóre dzieła:
* Odprawianie Mszy Świętej, pomijając imię Papieża w Kanonie Mszy, według przepisów rubryk na okres wakatu Stolicy.
— Kapłani
Instytutu odprawiają Mszę wyłącznie według Mszału rzymskiego
promulgowanego przez św. Piusa V i zreformowanego przez św. Piusa X.
Obecnie Msza
jest odprawiana w piętnastu różnych miejscach (włącznie z Rzymem) we
Włoszech, sześciu miejscach we Francji, jednym w Belgii, jednym w
Holandii i w końcu w jednym w Argentynie.
* Formacja
kapłańska, poprzez założenie seminarium poświęconego św. Piotrowi
Męczennikowi, usytuowanego w Verrua Savoia (Turyn), w miejscowości
Carbignano, gdzie znajduje się również centralna siedziba Instytutu. —
Instytut ma cztery inne domy: — jeden w Romagni, jeden we Francji,
jeden w Belgii i jeden w Argentynie.
* Formacja
duchowa, poprzez głoszenie Ćwiczeń Duchowych św. Ignacego Loyoli i
organizowanie pieszej pielgrzymki z Osimo i Loreto.
* Formacja
chrześcijańska młodzieży poprzez kolonie wakacyjne, dla małych chłopców i
dziewcząt według metody Krucjaty eucharystycznej oraz obozy dla
młodzieży.
* Formacja intelektualna, poprzez publikację trymestrialnego pisma „Sodalitium”, wykłady publiczne i wydawanie książek przez Centrum kulturalne i biblioteczne Sodalitium (miejscowość Carbignano 36, 10020 Verrua Savoia, Turyn).
* Miłosierdzie
wobec biednych i potrzebujących, w szczególności wielodzietnych rodzin,
współpracując ze Stowarzyszeniem Mater Boni Consilii.
Klikając w poniższy odnośnik można obejrzeć film Instytut Mater Boni Consilii – historia rozpoczęta 30 lat temu…
***
Z języka włoskiego tłumaczył Pelagiusz z Asturii. Źródło: „Chi siamo” ze strony Instytutu Matki Dobrej Rady.
