STRONA INTERNETOWA POWSTAŁA W CELU PROPAGOWANIA MATERIAŁÓW DOTYCZĄCYCH INTEGRALNEJ WIARY KATOLICKIEJ POD DUCHOWĄ OPIEKĄ św. Ignacego, św. Dominika oraz św. Franciszka

Cytaty na nasze czasy:

"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"

Św. Ignacy Loyola


"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)

J.E. ks. bp Guerard des Lauriers


"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."

J.E. ks. bp Donald J. Sanborn

środa, 1 czerwca 2016

Dlaczego Jan Paweł II nie jest świętym Kościoła katolickiego

Ciekawe, skoro słyszymy już o ideale świętości o. Maksymiliana Kolbego, którego  Jan Paweł II  „kanonizował”,  czy  w  FSSPX  będziemy słyszeć wykłady o „ideale świętości św. Jana Pawła II”…?

Franciszek używa jednoznacznej formuły, która w jasny sposób wyraża jego własną intencję oraz treść aktu, który dzisiaj nastąpił w Rzymie:




Prawdziwy Papież jest nieomylny w kanonizowaniu świętych, ponieważ Kościół (Magisterium = Papież lub biskupi w jedności z Papieżem) jest nieomylny w tym, co się tyczy wiary i moralności. 

Ogłoszenie kogoś świętym bezpośrednio tyczy się dziedziny moralności: podaje się go jako wzór do naśladowania, który jest pewną drogą do zbawienia własnej duszy. Bezpośrednio również tyczy się dziedziny wiary (dwóch prawd wiary): komunii świętych i kultu świętych. 

Po drugie, Papieże bardzo często tę swoją nieomylność podkreślali w bullach kanonizacyjnych. Jest to, po trzecie, jednomyślną opinią teologów katolickich. Nie ma tu nic do rzeczy sama procedura.

W obecnej sytuacji albo jesteśmy zobowiązani przyjąć, że Jan XXIII i Jan Paweł II są świętymi w niebie, albo Franciszek nie jest Papieżem (głosem Chrystusa na ziemi). Alternatywą jest jedynie herezja gallikanizmu, która przesiewa kanonizacje i inne akty oraz słowa Papieża.

Oczywistym jest dla każdego katolika, że nie sposób uznawać Jana XXIII i Jana Pawła II za świętych Kościoła katolickiego. Oto wybór tekstów, które tego właśnie dowodzą:





Bp Daniel L. Dolan, „Katolicka odpowiedź na apostazję Jana Pawła II” (szczególnie polecam)


o. Noël Barbara, „Czy Jan Paweł II jest modernistą?”


Patryk Henryk Omlor, „Jan Paweł II Apostata”

o. Ludwik Maria de Blignieres, tert. O. P., „Jan Paweł II a doktryna katolicka”


A swoją drogą, ciekawe, skoro słyszymy już o ideale świętości o. Maksymiliana Kolbego, którego Jan Paweł II „kanonizował”, czy w  FSSPX będziemy słyszeć wykłady o „ideale świętości św. Jana Pawła II”…

***
Pelagiusz z Asturii

Autor: o