Jednym z aspektów nowej religii Vaticanum II
jest kompletny brak nadprzyrodzoności. Ostatecznie, jeśli wszystkie religie
zasługują na uznanie i są środkami osiągnięcia nieba – jak naucza Vaticanum
II – to po co się tak bardzo martwić o zbawienie dusz? Skoro każdy idzie do
nieba, to czemu po prostu nie skoncentrować naszych wysiłków na doczesności? Na
tym polega prawdziwy modernizm i w dostrzegalny sposób dominuje w nowej
soborowej religii, która zasługuje, by nazywać ją "Religią Człowieka".
Wszystko skupia się na człowieku, na tu i teraz, na doczesności. Zwracaliśmy
już wcześniej na to uwagę (zob. "The Reign of Mary", nr 152,
s. 8 – Kult człowieka), ale
trzeba to przypominać, zwłaszcza w kontekście nowych "papieskich
wideo-przesłań", które zaczęto rozpowszechniać, począwszy od stycznia
bieżącego roku.
Dowodów świadczących o skoncentrowaniu się na
naturalizmie jest całe mnóstwo, szczególnie autorstwa Bergoglio. Moglibyśmy
przytoczyć wiele przykładów, takich jak jego ubiegłoroczna encyklika o zmianach
klimatycznych. Ale ostatnio to akcentowanie spraw doczesnych zamiast
nadprzyrodzonych znalazło swój wyraz w nowych "wideo-przesłaniach papieża"
("Pope Videos"). Te wideokomunikaty są profesjonalnie zrealizowane i
łatwo dostępne w Internecie. Każdy trwa około 90 sekund. Ich celem jest
ogłoszenie comiesięcznych intencji "papieża".
Zanim zajmiemy się tymi wideo-przesłaniami, trzeba
wspomnieć słowem o Apostolstwie Modlitwy. Ruch ten powstał w 1844 roku wśród jezuickich
kleryków w Vals, we Francji. Pragnęli ukończyć studia i wyruszyć w tereny
misyjne, ale ich duchowy kierownik, ks. François Xavier Gautrelet SJ,
przypomniał im, że mogą uczynić wiele dla zbawienia dusz, ofiarując Bogu
codzienne modlitwy, naukę, pracę, a nawet czas wypoczynku. Wszystko wykonywane
zgodnie z obowiązującym w seminarium regulaminem było uświęcające i chwalebne,
o ile motywowane było miłością do Boga. Ks. Gautrelet instruował seminarzystów:
"Bądźcie już teraz apostołami, apostołami modlitwy! Ofiarujcie wszystko,
co czynicie każdego dnia w jedności z Sercem Naszego Pana w intencji tego,
czego On pragnie: rozszerzania Królestwa dla zbawienia dusz". Pomógł
seminarzystom uzmysłowić sobie, że mogą rozwijać dzieło zbawienia dusz tyleż
przez swe codzienne życie modlitwy i pracy, co przez aktywne zaangażowanie się
w działalność misyjną.
Ta idea codziennej ofiary została wkrótce
sformalizowana w tym, co znamy jako Poranne Ofiarowanie. Jest wiele odmian tej
modlitwy, ale wszystkie zawierają takie podstawowe elementy, jakie zawarte są w
następującej formule: "O Jezu, przez Niepokalane Serce Maryi, ofiaruję Ci
wszystkie moje modlitwy, prace, radości i cierpienia tego dnia we wszystkich
intencjach Twego Najświętszego Serca, w jedności ze Świętą Ofiarą Mszy na całym
świecie, jako zadośćuczynienie za moje grzechy, w intencjach wszystkich moich bliskich,
a w szczególności w intencjach Ojca Świętego. Amen". Łatwo można dostrzec,
jak wielkim źródłem łask jest to, gdy katolicy na całym świecie, żyjący w
stanie łaski, ofiarowują swe codzienne obowiązki na chwałę Bożą i zbawienie
dusz! W krótkim czasie ruch rozszerzył się na całym świecie.
Apostolstwo Modlitwy kładzie wielki nacisk na
nabożeństwo do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Jego emblematem jest symbol
Najświętszego Serca. Z jednej strony jest wizerunek naszego Pana Jezusa, a na
odwrocie Najświętsze Serce z napisem na górze: "Stój, Serce Jezusa jest ze
mną", a poniżej słowa "Najświętsze Serce Jezusa, przyjdź Królestwo
Twoje". W 1861 roku został wydany pierwszy Posłaniec Serca Jezusowego.
W tym samym roku ks. Henry Ramière SJ dostosował organizację do parafii
i różnych katolickich instytucji i opisał to w książce Apostolstwo Modlitwy,
która została przetłumaczona na wiele języków. W 1879 roku stowarzyszenie otrzymało
pierwsze statuty, zatwierdzone przez Papieża Piusa IX, które w 1896 roku
zostały przejrzane i zatwierdzone przez Papieża Leona XIII. Apostolstwo
Modlitwy zawsze działało pod patronatem Towarzystwa Jezusowego (Jezuitów).
Poranne ofiarowanie i modlitwy to podstawowe wymagania dla członkostwa, a w
wielu krajach apostolstwo nie prowadzi żadnej rejestracji, nie ma żadnych grup,
żadnych opłat i nie organizuje żadnych specjalnych zebrań (na podstawie
artykułu z Wikipedii – Apostolstwo Modlitwy).
Z okazji setnej rocznicy tego ruchu w 1944 roku
Papież Pius XII podziękował Bogu za Apostolstwo Modlitwy, nazywając je
"jednym z najskuteczniejszych środków służących zbawieniu dusz, ponieważ odwołuje
się do modlitwy i modlitwy wspólnej". Polecał organizację ze względu na
przyświecający jej cel "wytrwałej modlitwy w intencjach Kościoła i chęć
ich wypełnienia przez codzienną ofiarę".
Było do przewidzenia, że moderniści, którzy przejęli
katolickie instytucje w celu propagowania swych nikczemnych planów, nie pominą
wspaniałej pracy Apostolstwa Modlitwy. Przeciwnie, przez promowanie nowych
miesięcznych intencji, mogą bardziej skutecznie zmieniać myślenie nieświadomych
katolików. I właśnie to czyni Franciszek poprzez swoje wideo-przesłania.
Za pontyfikatów prawdziwych papieży tematem
miesięcznych intencji byłyby takie sprawy, jak niesienie ulgi duszom czyśćcowym,
nawrócenie grzeszników, powodzenie misji, szerzenie Wiary i generalnie
zbawienie dusz. Poza tym, co może być ważniejsze niż zbawienie nieśmiertelnych dusz,
za które Chrystus przelał Swą drogocenną krew? W porównaniu z tym celem
wszystko inne traci znaczenie. Ale moderniści, którzy zamieszkują Watykan – a
zwłaszcza jeden z nich, który mieni się być papieżem – nie myślą w ten sposób.
Przepojeni modernistycznymi zasadami, rozumują jedynie w kategoriach
doczesności. Przekonajmy się o tym sami, zapoznając się z intencjami Franciszka
zawartymi w pierwszych trzech "papieskich wideo-przesłaniach".
Styczniowym tematem był ekumenizm: "Ten szczery
dialog między mężczyznami i kobietami różnych wyznań może przynieść owoce
pokoju i sprawiedliwości". To pierwsze wideo było szokującym pokazem
kompletnej apostazji, potraktowano w nim jednakowo buddyzm, chrześcijaństwo,
judaizm i islam. Nie było żadnej wzmianki o nawróceniu – jedynie wzajemne
zrozumienie i dialog. W rzeczywistości Franciszek stwierdził, że "Wielu
ludzi myśli odmiennie, odczuwa odmiennie, szukając Boga albo spotykając Boga w
różny sposób". Ale nigdzie tam się nie wspomina, że te wszystkie
"różne drogi" poza prawdziwą wiarą są błędne i będą prowadzić dusze
na zatracenie, zamiast do zbawienia. Chociaż do tej pory nie powinno nas już
nic szokować, to pierwsze wideo było naprawdę wstrząsające.
Lutowa intencja brzmiała: "Abyśmy troszczyli się o
świat stworzony, który otrzymaliśmy jako bezinteresowny dar, żeby go
pielęgnować i chronić dla przyszłych pokoleń". I znów można zapytać, gdzie
w tym wszystkim jest nadprzyrodzoność? Bez wątpienia nikt nie chce widzieć
ziemi niepotrzebnie zanieczyszczonej, ale czyż zbawienie dusz nie jest dużo
ważniejsze? Franciszek narzeka na "niewolnictwo konsumpcjonizmu", ale
nie ma żadnej wzmianki o niewoli grzechu! Nie spodziewajcie się po nim, że
skrytykuje aborcję, cudzołóstwo, homoseksualizm itp. Dla modernisty grzech
nie ma znaczenia. Jedynym grzechem w rzeczywistości jest krzywdzenie innych
osób, nie zaś obrażanie Boga.
W końcu, w marcowym komunikacie słyszymy apel o to,
"aby rodziny przeżywające trudności otrzymywały konieczne wsparcie, a
dzieci mogły wzrastać w zdrowym i pogodnym środowisku". Z pozoru ta
intencja wydaje się dużo bliższa katolickiemu przesłaniu niż poprzednie. Kogóż
z nas nie zasmuca straszne zło, z którym borykają się dziś drogie dusze dzieci?
Uroczyste słowa Chrystusa – "Biada światu dla zgorszenia" –
streszczają nasz niepokój o dusze tych niewinnych maleństw. Ale czy Franciszek
używa słowa "zgorszenie"? Czy potępia brak katolickiego wychowania
spowodowany korzystaniem ze współczesnych modernistycznych katechizmów? Czy
potępia grzeszne rozpasanie, które tak często rozbija rodziny i zatruwa dusze
dzieci? Oczywiście, że nie! Wspomina jedynie o "ekonomicznych, zdrowotnych
albo innych problemach". I znów w tym wszystkim nie ma nic
nadprzyrodzonego.
Jaka będzie intencja na kwiecień? Jedno, czego można
być pewnym – nie będzie to nic nadprzyrodzonego, ponieważ ta nowa religia jest
naprawdę Religią Człowieka. A pod przewodnictwem Bergoglio nie ma powodów, by
sądzić, że jej główny cel się zmieni.
Ks. Benedict Hughes CMRI
Artykuł z czasopisma "The Reign of Mary", nr
160, Winter 2016 (www.cmri.org). (1)
Tłumaczył
z języka angielskiego Mirosław Salawa
–––––––––––––––
Przypisy:
(1)
Por. 1) Ks. Benedict Hughes CMRI, a) "Papież" Franciszek
kontra św. Franciszek. Haniebna karykatura Wielkiego Świętego. b) Nowa encyklika: Bergoglio wykorzystuje
koniunkturę na "zmiany klimatyczne".
c) A on znowu swoje! Bergoglio
wywołuje zgorszenie wśród katolików nonszalanckim podejściem do małżeństwa. d) Zaniechanie potępienia: Bergoglio zaniedbuje
obowiązek potępienia zła. e) Franciszek okazuje względy dla
ruchu charyzmatycznego. f) Farsa Vaticanum II. Rzetelna ocena soboru po
pięćdziesięciu latach. g) Neopapież – fałszywy papież. h) New Age, Nowa
Religia. i) Kult człowieka.
2) Bp Mark A. Pivarunas CMRI, a) Fałszywa tolerancja i bluźnierstwo
Franciszka I (Jorge Bergoglio).
b) "Synod o rodzinie" (2014)
otwiera ludziom oczy na odstępstwo modernistycznej hierarchii. c) Sedewakantyzm. d) Odpowiedzi na zarzuty wobec
stanowiska sedewakantystycznego.
e) Sede vacante. Rocznica śmierci
papieża Piusa XII. f) Ocena spotkań w Asyżu w 2006 i 2011.
3) Bp Donald J. Sanborn, a) Bergoglio reklamuje apostazję. b) Bergoglio podważa dogmat przeistoczenia i
potępia katolicki "fundamentalizm".
c) Podsumowanie
modernistycznego "Synodu o rodzinie" (2015). d) Ohyda spustoszenia! Bergoglio
wspiera przestępców, komunistów i zboczeńców.
e) Kolejne herezje Bergoglio
potwierdzają niekatolicki charakter modernistycznego Neokościoła. f) "Sobór Watykański II" – największa
katastrofa w historii świata.
4) Ks. Kevin Vaillancourt, a) Asyż III: "Pielgrzymka" indyferentyzmu. b) Modernistyczny "Rok
Wiary": Manifestacja Nowej Religii.
c) Masoneria
i "Nowa Ewangelizacja".
d) Abyśmy nie zapomnieli.
Sprawa przeciwko "kanonizacji" Jana Pawła II.
5) Św.
Pius X, Papież a) Krótka Historia Religii.
b) Pierwsze
początki katechizmu dla małych dziatek. – Katechizm Krótki. – Katechizm
Większy. – Nauka o świętach Pana Jezusa, Matki Boskiej i Świętych Pańskich. –
Krótka Historia Religii. c) Encyklika "Pascendi
dominici gregis" o zasadach modernistów.
d) Przysięga
antymodernistyczna.
6) Papież Pius IX, Modlitwa o nawrócenie
kacerzy i schizmatyków.
7) O. Mikołaj Łęczycki SI, Pobudki do unikania grzechu śmiertelnego i kilka
innych rozważań pobożnych.
8) Ks. Józef Stagraczyński, Przeznaczenie (zadanie) Kościoła.
9) Ks. Ildefons Nowakowski SI, Fałszywe hasła. I. Każda wiara dobra.
10) Ks. Stanisław Miłkowski, O
modernizmie.
11) Ks. Franciszek Perriot, Poza Kościołem nie ma
zbawienia.
12) Księża Towarzystwa Jezusowego, Serce Jezusowe. Kazania i szkice.
(Przyp.
red. Ultra montes).
