STRONA INTERNETOWA POWSTAŁA W CELU PROPAGOWANIA MATERIAŁÓW DOTYCZĄCYCH INTEGRALNEJ WIARY KATOLICKIEJ POD DUCHOWĄ OPIEKĄ św. Ignacego, św. Dominika oraz św. Franciszka

Cytaty na nasze czasy:

"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"

Św. Ignacy Loyola


"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)

J.E. ks. bp Guerard des Lauriers


"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."

J.E. ks. bp Donald J. Sanborn

poniedziałek, 18 stycznia 2016

Założenie stolicy św. Piotra w Rzymie

Święto katedry św. Piotra    Święto katedry św. Piotra było znane w Kościele już od IV wieku pod łacińską nazwą Natale Petri de cathedra. Było ono związane z czcią, jaką chrześcijanie otaczali drewniane krzesło (katedrę), na którym - wg tradycji - zasiadał św. Piotr. W IV wieku św. Damazy przeniósł otaczaną kultem katedrę do baptysterium bazyliki na Wzgórzu Watykańskim, gdzie zginął Apostoł. Przez wieki to wyjątkowe krzesło było czczone przez licznych pielgrzymów jako symbol władzy. W XVI wieku przeniesiono relikwię (składającą się z wielu kawałków drewna dębowego i spojonego bogato zdobionymi płytami z kości słoniowej) do obecnej bazyliki św. Piotra. Katedrę umieszczono w absydzie, w głównym ołtarzu, we wspaniałej marmurowej oprawie, którą zaprojektował Giovanni Lorenzo Bernini, główny architekt samej bazyliki, a także kolumnady na placu św. Piotra.

W 1558 roku papież Paweł IV ustanowił oficjalnie dwa podobne święta w całym Kościele łacińskim: 18 stycznia obchodzone jest objęcie przez Księcia Apostołów tronu w Rzymie, a 22 lutego - objęcie stolicy w Antiochii.

Katedra św. Piotra stała się symbolem władzy zwierzchniej w Kościele sprawowanej na początku przez świętego Piotra, a potem przez każdego z jego prawowitych następców.
Autor: o