Święto katedry św. Piotra było znane w Kościele już od IV wieku pod łacińską nazwą Natale Petri de cathedra.
Było ono związane z czcią, jaką chrześcijanie otaczali drewniane
krzesło (katedrę), na którym - wg tradycji - zasiadał św. Piotr. W
IV wieku św. Damazy przeniósł otaczaną kultem katedrę do baptysterium
bazyliki na Wzgórzu Watykańskim, gdzie zginął Apostoł. Przez wieki to
wyjątkowe krzesło było czczone przez licznych pielgrzymów jako symbol
władzy. W XVI wieku przeniesiono relikwię (składającą się z wielu
kawałków drewna dębowego i spojonego bogato zdobionymi płytami z kości
słoniowej) do obecnej bazyliki św. Piotra. Katedrę umieszczono w
absydzie, w głównym ołtarzu, we wspaniałej marmurowej oprawie, którą
zaprojektował Giovanni Lorenzo Bernini, główny architekt samej bazyliki,
a także kolumnady na placu św. Piotra.
W 1558 roku papież Paweł IV ustanowił oficjalnie dwa podobne święta w
całym Kościele łacińskim: 18 stycznia obchodzone jest objęcie przez Księcia
Apostołów tronu w Rzymie, a 22 lutego - objęcie stolicy w
Antiochii.
Katedra św. Piotra stała się symbolem władzy zwierzchniej w Kościele
sprawowanej na początku przez świętego Piotra, a potem przez każdego z
jego prawowitych następców.