Po przybyciu do Rzymu św. Piotr ochrzcił senatora św. Pudensa wraz z
całą jego rodziną i służbą, w tym i obie córki: św. Pudencjanę i św.
Praksedę. Apostoł przez siedem lat mieszkał w senatorskim domu, w
późniejszych latach na jego miejscu wzniesiono kościół poświęcony św.
Pudencjanie.
Prakseda cały swój majątek poświęcała na uczynki miłosierne i jałmużny
dla ubogich. Razem ze swoją siostrą pomagała męczennikom i niosła im
pocieszenie. Ukrywały w swym domu ciała męczenników i przygotowywały je
do pochówku w katakumbach. Krew zbierały do specjalnych flakonów, które
składano w grobach, jako dowód męczeństwa. Resztę krwi wlewano do
studzienek, tylko do tego przeznaczonych.
Na jej prośbę papież św. Pius I w 160 roku pozwolił na wzniesienie małej kapliczki w której mogliby się spotykać chrześcijanie.
Umarła 21 lipca około 164 roku, została pochowana w katakumbach
Pryscylli przy drodze waleriańskiej (Via Valeriana). Jej relikwie papież
św. Paschalis złożył wrazz relikwiami św. Pudencjany w Bazylice p.w. św. Praksedy, którą wzniósł na miejscu kapliczki.
Kult św. Praksedy w Polsce
Kościół p.w. św. Praksedy znajduje się w Dokudowie na Podlasiu. Pod tym
wezwaniem wzniesiono w 1696 roku z fundacji Karola St. Radziwiłła
cerkiew unicką, w 1875 roku został zamieniony na cerkiew prawosławną
przez rząd rosyjski, doszczętnie spaloną w 1915. Obecny drewniany,
orientowany budynek kościoła pochodzi z 1928 roku (ikonostas
przeniesiono do Terespola).
W Zamchu w lubelskiem znajduje się kościół p.w. św. Praksedy i św.
Jozafata ufundowanym przez hrabiego Konstantego Zamojskiego w 1842 roku.
W latach 1875-1919 został zamieniony na cerkiew, później oddano go
katolikom.
Patronka:
Panien, samotnych kobiet.
Ikonografia:
Przedstawiana w stroju z epoki. Jej atrybutem jest: waza, gąbka, białe róże, krzyż.
Varia:
Tytuł kardynała-prezbitera Bazyliki p.w. św. Praksedy nosili św. Karol Boromeusz
i św. Robert Bellarmin. W Bazylice jest przechowywana mitra i mucet św.
Karola Boromeusza oraz fragment kolumny przy której biczowano Pana
Jezusa, przywieziony do Rzymu przez kardynała Jana Colonnę w 1223 roku.
