Czterej kardynałowie Novus Ordo i cztery herezje Bergoglio (1) - Bp Donald J. Sanborn

 

"Nauczyciel: Wierzycie, że jest piekło, to jest ogień wieczny, w którym

bez końca goreć będą umierający w grzechu ciężkim, i w niełasce u Boga...

i we wszystko w co wierzy i wyznaje Święty Kościół Rzymski?

Odpowiedzą: We wszystko to z Łaski Bożej wierzymy".

(Św. Franciszek Ksawery, Listy, cz. I. Kalisz 1777, s. 112.)

––––

Czterech kardynałów Novus Ordo "przestrzega" Bergoglio

Ostatnio wyszło na jaw, że dwa miesiące temu czterej kardynałowie Novus Ordo wysłali do Bergoglio list z prośbą o "wyjaśnienie" Amoris laetitia, dokumentu pozwalającego na udzielanie "komunii świętej" członkom Novus Ordo, którzy się rozwiedli i zawarli kolejny związek. Kardynałowie Novus Ordo o których mowa to: Caffarra, Burke, Brandmüller i Meisner.

Ponieważ nie otrzymali od Bergoglio odpowiedzi, to upublicznili swój list. Kardynał Burke zapowiada teraz dokonanie "formalnego aktu korekty" Bergoglio.

Kardynał Novus Ordo Raymund Burke w nieprzystających do

modernistycznej organizacji tradycyjnych kardynalskich szatach

Wszystko to jest kompletnym nonsensem. Przede wszystkim Amoris laetitia nie wymaga żadnej "klaryfikacji". Jest prosty i łatwy do zrozumienia, co wynika nie tylko z samej treści dokumentu, ale również ze słów samego Bergoglio, który potwierdził interpretację – jako jedyną możliwą – że opłatka komunijnego można udzielać tym, którzy żyją w grzechu ciężkim.

Co więcej, jedyną katolicką reakcją na tę oczywistą moralną herezję jest formalne oskarżenie o herezję i wezwanie innych kardynałów do ogłoszenia stanu sede vacante. Nie ma czegoś takiego, jak "formalne skorygowanie", czyli coś, co zwalniałoby tych ludzi z ich obowiązku wobec katolickiej prawdy. To tak, jakby życie mogło toczyć się dalej pod warunkiem, że heretyk zostanie "skorygowany" przez kardynałów. Kogóż zatem mamy słuchać? "Ojca Świętego" czy "poprawiaczy" "Ojca Świętego"? To czyni farsę z magisterium Kościoła katolickiego.

Należy przypomnieć, że ci kardynałowie Novus Ordo są ludźmi, którzy wychowali się przed Vaticanum II, ale pogodzili się z Vaticanum II jako seminarzyści i całe życie funkcjonowali jako kapłani i dostojnicy Novus Ordo. Akceptują oni herezje Vaticanum II. Są ślepi na skandaliczne świętokradztwo zawarte w kodeksie prawa kanonicznego Jana Pawła II z 1983 roku pozwalające niekatolikom na przyjmowanie komunii. Udzielanie komunii niekatolikom jest o wiele, wiele większym świętokradztwem niż komunikowanie przez parę rozwiedzionych i żyjących w nowych związkach katolików.

W związku z tym uważam, że nie można się zbyt wiele spodziewać – prócz jakiejś wielkiej łaski od Boga – po tym słabym sprzeciwie kardynałów Novus Ordo wobec dokonanej przez Bergoglio aprobaty świętokradztwa.

Jednakże nieco otuchy mogą dodawać ostatnie informacje, że krąży po Watykanie wydana w 1975 roku książka Hipótesis teológica de un papa herético (Teologiczna hipoteza o heretyckim papieżu) autorstwa Arnaldo Xaviera da Silveira. Przetłumaczono ją na język włoski i ostatnio opublikowano.

Nareszcie coś pozytywnego. Módlmy się, aby ci duchowni Novus Ordo otrzymali łaskę zarówno oświecenia, jak i odwagi potrzebnej do wykonania wielkiego zadania oskarżenia Bergoglio o herezję i ogłoszenia wakatu Stolicy Apostolskiej, jeżeli nie wyrzeknie się kacerstwa.

Cztery herezje w jednym wywiadzie

Przy okazji swej ostatniej podróży do Szwecji dla uhonorowania Marcina Lutra, Bergoglio zdołał wygłosić cztery herezje w trzech zdaniach. Oto one:

"Otóż prawdziwe religie stanowią rozwój tej posiadanej przez ludzkość zdolności, która umożliwia jej wzniesienie się poza własne ograniczenia w dążeniu ku absolutowi.

Prozelityzm jest grzeszną postawą. To jakby przekształcanie Kościoła w zwykłą organizację".

Modernistyczny pseudopapież-herezjarcha Jorge Bergoglio ("Franciszek")

Herezja nr 1: Mówienie o prawdziwej religii w liczbie mnogiej to zanegowanie, że Kościół katolicki jest jedynym, prawdziwym Kościołem, poza którym nie ma zbawienia.

Herezja nr 2: Wypowiedź, że prawdziwa religia "stanowi rozwój tej posiadanej przez ludzkość zdolności, która umożliwia jej wzniesienie się poza własne ograniczenia w dążeniu ku absolutowi" jest czystym modernizmem potępionym jako herezja przez Papieża św. Piusa X.

Herezja nr 3: Twierdzenie, że nawracanie – będące wypełnieniem Chrystusowego nakazu głoszenia ewangelii – jest grzeszne, jest bluźnierczą herezją. Oznacza to, że kanonizowani misjonarze Kościoła katolickiego, tacy jak św. Franciszek Ksawery i północnoamerykańscy Męczennicy, są wszyscy grzesznikami.

Herezja nr 4: "To jakby przekształcanie Kościoła w zwykłą organizację". Prawdą wiary jest to, że Kościół jest widzialną organizacją. Jeśli z własnej winy pozostaje się poza nim, to idzie się do piekła.

Może Bergoglio powinien zacząć podpisywać egzemplarze książki Ipotesi teologica di un papa eretico w watykańskiej księgarni.

Bp Donald J. Sanborn

Fragment z: "Most Holy Trinity Seminary Newsletter", November 2016. (2)

Tłumaczył z języka angielskiego Mirosław Salawa.

–––––––––––––––

Przypisy:

(1) Tytuł artykułu oraz początkowy cytat od red. Ultra montes.

(2) Por. 1) Bp Donald J. Sanborn, a) Heretycki uzurpator Bergoglio niszczy katolickie małżeństwo. b) Bergoglio podważa dogmat przeistoczenia i potępia katolicki "fundamentalizm". c) Podsumowanie modernistycznego "Synodu o rodzinie" (2015). d) Ohyda spustoszenia! Bergoglio wspiera przestępców, komunistów i zboczeńców. e) Kolejne herezje Bergoglio potwierdzają niekatolicki charakter modernistycznego Neokościoła.  f) "Sobór Watykański II" – największa katastrofa w historii świata. g) Ekumenizm – przygotowanie drogi dla Antychrysta. h) Asyż III – obrzydliwość spustoszenia w miejscu świętym. i) Bergoglio o (nie)istnieniu Boga. j) Amoralny synod modernistycznych biskupów (2014) – produkt doktrynalnego liberalizmu Vaticanum II. k) Pierwszy krok Bergoglio do wprowadzenia "kapłaństwa kobiet" w modernistycznym Neokościele. l) Bergoglio reklamuje apostazję.

2) Ks. Benedict Hughes CMRI, a) Wielomówstwo. Dlaczego moderniści publikują takie rozwlekłe dokumenty? b) A on znowu swoje! Bergoglio wywołuje zgorszenie wśród katolików nonszalanckim podejściem do małżeństwa.

3) O. Artur Vermeersch SI, Katechizm małżeństwa chrześcijańskiego według encykliki "Casti connubii".

4) Praca zbiorowa Profesorów Uniwersytetu Lubelskiego, Małżeństwo w świetle nauki katolickiej.

5) Ks. Kazimierz Naskręcki, a) Grzechy przeciwko wierze. b) Credo. Krótkie nauki o prawdach wiary katolickiej. c) Życie nadprzyrodzone. Krótkie nauki o Sakramentach świętych i modlitwie. d) Dekalog. Krótkie Nauki o Przykazaniach. e) Rozwody. f) Małżeństwa mieszane. g) Istotny cel małżeństwa.

6) O. Mikołaj Łęczycki SI, Pobudki do unikania grzechu śmiertelnego i kilka innych rozważań pobożnych.

7) List pasterski Najdostojniejszego Episkopatu Polski, O ducha chrześcijańskiego w Polsce.

8) Kardynał Gousset, Arcybiskup w Reims, Teologia moralna dla użytku plebanów i spowiedników.

9) Ks. Zygmunt Baranowski, Reformy małżeńskie Lutra.

10) O. Jan Jakub Scheffmacher SI, Katechizm polemiczny czyli Wykład nauk wiary chrześcijańskiej przez zwolenników Lutra, Kalwina i innych z nimi spokrewnionych, zaprzeczanych lub przekształcanych.

11) a) Mały katechizm o Nieomylności Najwyższego Pasterza. b) Mały katechizm o Syllabusie.

12) Abp Antoni Szlagowski, Zasady modernistów (modernistarum doctrina).

13) Dusza potępionej, List z piekła. "Nie módl się za mnie – jestem potępiona!".

(Przyp. red. Ultra montes).

 

(PDF)

Za: http://ultramontes.pl/sanborn_4_kardynalowie_i_bergoglio.htm