"Energiczna reakcja katolicyzmu rzymskiego
integralnego – czytamy w "La Vigie" – przeciwko liberalizmowi pod
wszelką postacią wywołała zdwojoną nienawiść względem prasy katolickiej
integralnej. Była to rzecz przewidziana i nieunikniona. Niezaprzeczenie,
katolicy integralni zwyciężają; jest to widoczne tak dalece, że nawet w
środowiskach, które początkowo patrzały na ten ruch z niedowierzaniem, pełna
niepokoju ciekawość zaczyna ustępować miejsca sympatii. Słowem, zauważyć się
daje ruch, który, jeśli tylko katolicy integralni potrafią wytrwać, usunie im z
drogi wiele przeszkód. Nieprzyjaciel to widzi; podsycane nienawiścią przeczucie
nie myli go tym razem. Tym właśnie tłumaczą się wzmożone napaści prasy liberalizującej,
jakich byliśmy świadkami w ostatnich czasach"...
"Mówiąc «katolicy integralni» – pisze dalej
"La Vigie" – nie myślimy bynajmniej dodawać jakiejś nowej cechy do
cech prawdziwego Kościoła. Kościół jest jeden, święty, powszechny i apostolski:
to wystarcza. Nazywać integralnym sam Kościół, dogmat lub karność Kościoła
Rzymskiego jest nonsensem, i nonsens podobny nigdy nie powstał w myśli naszej.
Depozyt wiary pozostaje nienaruszony i doskonały pod strażą Stolicy Świętej;
nie może więc być mowy o przywracaniu go do integralności. Nie ma dwóch
katolicyzmów, z których jeden miałby być lepszym, a drugi gorszym, jeden
całkowitym, a drugi umniejszonym, lecz katolicyzm obiektywnie jest jeden
i ten sam dla wszystkich.
Inaczej jednak rzecz się ma subiektywnie. Któż
nie przyzna, że katolicy, jako jednostki, bywają w rzeczywistości mniej lub
więcej wierni zasadom Kościoła, że w postępowaniu swym zbyt często mijają się z
doktryną, że niejednokrotnie błądzą w wierze, że, słowem, bywają źli i dobrzy?
Otóż my chcemy być dobrymi katolikami, i słowo «integralny» nie oznacza
nic więcej ponad to...".
–––––––––––
"Myśl
Katolicka", 1913, nr 43, s. 341. (1)
Przypisy:
(1)
Por. 1) "Myśl Katolicka", a) O katolików integralnych (I). b) Dla
katolików rzymskich integralnych. c) Po czym poznać liberała? d) Kościół
a kremacja. e) O wolność
kobiety.
2) Bp Michał Nowodworski, Liberalizm.
3) Henryk Hello, Nowoczesne wolności w oświetleniu
encyklik. Wolność sumienia – wolność wyznania – wolność prasy – wolność
nauczania. b) Syllabus w wieku XX.
4) Mały katechizm o Syllabusie.
5) Ks. Andrzej Dobroniewski, Modernizm i moderniści.
6) Ks. Walenty Gadowski, Nauka Kościoła. Wybór
orzeczeń dogmatycznych Kościoła katolickiego i jego praw kanonicznych.
