Uroczystość Bożego Ciała

(Czwartek po świętej Trójcy)

(Uroczystość ta ustanowiona została około roku Pańskiego 1264) 

LEKCJA (z pierwszego listu św. Pawła do Kor. (rozdz. 11, wiersz 23-29)

Bracia! Ja otrzymałem od Pana, com wam też i przekazał, że Pan Jezus tej nocy, której został wydany, wziął chleb, a dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: Bierzcie i jedzcie! To jest Ciało Moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na Moją pamiątkę. Tak samo i z kielichem po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich jest to Nowy Testament we Krwi Mojej. To czyńcie ilekroć pić będziecie, na pamiątkę Moją. Albowiem ilekroć ten chleb jecie i kielich pijecie, śmierć Pana opowiadacie, aż przyjdzie. Ktokolwiek więc je ten chleb albo pije kielich Pański niegodnie, będzie winien Ciała i Krwi Pańskiej. Niech tedy każdy doświadcza samego siebie, a tak niech je z tego chleba i pije z kielicha. Albowiem, który je i pije niegodnie, sąd sobie je i pije, nie biorąc pod rozwagę Ciała Pańskiego. 

EWANGELIA (Jan rozdz. 6, wiersz 55-59)

Onego czasu rzekł Jezus do żydów: Ciało Moje prawdziwie jest pokarmem, a Krew Moja prawdziwie jest napojem. Kto pożywa Ciało Moje i pije Moją Krew, we Mnie mieszka, a Ja w nim. Jak posłał Mnie żyjący Ojciec, tak Ja żyję przez Ojca: a kto pożywa Mnie, ten też żyć będzie przeze Mnie. To jest chleb, który z Nieba zstąpił. Nie jak ojcowie wasi jedli mannę i pomarli. Kto pożywa tego Chleba, żyć będzie na wieki.

* * *

Uroczystość Bożego Ciała ustanowiona została celem oddania czci Panu Jezusowi utajonemu w Najświętszym Sakramencie. Już od czasów apostolskich obchodzono pamiątkę ustanowienia Przenajświętszego Sakramentu w Wielki Czwartek, że jednak dzień ten poświęcony jest przeważnie na rozpamiętywanie cierpień Zbawiciela, nie jest to czas odpowiedni do godnego obchodzenia tak wielkiej i radosnej tajemnicy. W połowie XIII wieku żyła w mieście Leodium, położonym w Belgii, pewna pobożna zakonnica, imieniem Julianna, która przejęta była szczególniejszą czcią ku Panu Jezusowi utajonemu w Najświętszym Sakramencie. Jej to objawił Pan Bóg, że pragnie, aby w Kościele było ustanowione osobne święto na pamiątkę ustanowienia Przenajświętszego Sakramentu. Święto to zaprowadzono najpierw w diecezji leodyjskiej w roku 1246, a papież Urban IV w roku 1264 polecił je obchodzić w całym świecie katolickim w pierwszy czwartek po oktawie Zesłania Ducha świętego, czyli Zielonych świątek.

Celem tej uroczystości jest wyrażenie żywej wiary w obecność Chrystusa Pana w Najświętszym Sakramencie i oddania Mu publicznie hołdu. Głównym punktem dzisiejszej uroczystości jest publiczna procesja, podczas której Kościół rozwija wszelki możliwy przepych. Ustawia się cztery ołtarze w czterech punktach wioski lub miasta, stroi się je kwiatami i światłem i śpiewa przy nich początki czterech Ewangelii. Wśród bicia dzwonów, śpiewu radosnych pieśni, z krzyżem na przedzie, z chorągwiami postępuje orszak pobożnych od ołtarza do ołtarza. 

1) Przez te procesje chce Kościół święty wyrazić swą żywą i niezachwianą wiarę w obecność Pana Jezusa pod postacią Najświętszego Sakramentu i objawić całemu światu swą radość z tego powodu. 

2) Obchodzi Kościół przez to triumf - oprowadza swego Boskiego Oblubieńca naokoło świątyni, by pokazać światu, że Kościół katolicki jest jedynym prawdziwym Kościołem, o którym już przy założeniu powiedział Zbawiciel, że z Nim i w Nim pozostać chce i pozostanie po wszystkie wieki. 

3) Składa przez to Kościół publicznie dzięki za niezliczone dobrodziejstwa, którymi go Bóg obsypał. Procesja ta jest zarazem aktem zadosyćuczynienia za rozliczne bluźnierstwa i obelgi wyrządzone Panu Jezusowi, utajonemu w Najświętszym Sakramencie, przez złych i niewdzięcznych ludzi. Z tego powodu powinni w tej procesji brać udział wszyscy pobożni katolicy. 

4) Procesja owa jest obrazem miłości dobrego pasterza. Opuszcza On swoje tabernakulum i wychodzi szukać i zapraszać wszystkich na ucztę niebiańską. 

5) Śpiewa się przy tym początki czterech Ewangelii na oznaczenie, że nauka o Przenajświętszym Sakramencie zasadza się na Ewangelii i że Kościół święty w tym Przenajświętszym Sakramencie czerpie siłę do opowiadania i szerzenia Ewangelii po całym świecie. 

Święto Bożego Ciała obchodzi się z oktawą, tj. przez osiem dni. Przez cały ten czas wystawia się w kościele rano w czasie Mszy świętej, a gdzieniegdzie i podczas nieszporów Przenajświętszy Sakrament, przy czym, jeśli jest odpowiednia liczba ludzi, urządza się po kościele procesję. 

Procesja Bożego Ciała dała początek rozlicznym procesjom z Najświętszym Sakramentem. W wielu kościołach odbywają się podobne procesje po kościele lub cmentarzu kościelnym częściej, zwłaszcza tam, gdzie są jakieś bractwa. Do tych procesyj przywiązał Kościół święty wiele odpustów, dla zachęcenia wiernych do brania w nich udziału. 

Nauka moralna

 

Cuda, które Pan Jezus czyni w Najświętszym Sakramencie są takie, że je może rozumieć tylko ten, który je czyni, gdyż Najświętszy Sakrament to zbiór wszystkich cudów Bożych. Choć inne Sakramenta pod względem skutków łaski Bożej są cudowne, ale istota ich, z której się składają, nie zawiera żadnego cudu; tak np. woda użyta do chrztu, choć oczyszcza duszę, jednak pozostaje wodą jak przedtem, natomiast Najświętszy Sakrament zawiera w sobie cud Przemienienia postaci chleba w postać Ciała i Krwi Chrystusowej. Jednocześnie jest Pan Jezus obecny w Niebie na prawicy Ojca i na ziemi w Najświętszym Sakramencie i w każdym z osobna komunikancie, i w każdej oddzielonej cząsteczce Krwią, Duszą i Bóstwem. Czyż Wszechmoc Boska mogła się w czymkolwiek więcej uwidocznić, jak w tym, że to jedno Ciało może być w jednym i tym samym czasie na tak wielu miejscach po wszech krańcach świata w każdej konsekrowanej Hostii? 

Najświętszy Sakrament jest wynalazkiem samej mądrości Boskiej. Bo w czymże ta mądrość więcej się może uwydatnić, jak w zgodzie dwu rzeczy sobie przeciwnych? Ukrywa swój Majestat Boski w postaci chleba, że Go tylko wiarą poznajemy; a w tym okazuje nieskończoną miłość ku nam, aby materialne i cielesne serca nasze do siebie pociągnąć. Ciało Jego Najświętsze przybiera smak chleba, aby się stał pokarmem naszym, gdyż w inny sposób nie odważylibyśmy się pożywać Boga. 

Moc Twoja, Boże, jest niepojęta i dziwne wynalazki mądrości i dobroci Twojej. Lecz czy i to nie dziwna, że tak nędzne stworzenie, jakim ja jestem, może się sprzeciwiać Wszechmocności Twojej i że serce moje dotąd sprzeciwia się dobroci i mądrym wynalazkom Twoim? Niemniej podziwienia godne niż te wszystkie cuda, które w tym Sakramencie ręka Twoja sprawuje, jest to, że serce ludzkie tak się sprzeciwia Twojej Boskiej mocy, że będąc z natury miękkie i użyte, tu się twardym staje, że tak wielkie cuda, które dla niego czynisz, zupełnie go nie poruszają. Lecz po tak wielu cudach mocy Twojej uczyń, mój Zbawicielu, jeden cud dobroci Twojej, abyś skruszył tę twardość i zniszczył przeszkody, które nie dopuszczają korzystać ze skutków miłosierdzia Twego. Ponieważ Pan Bóg tak wiele cudów czyni dlatego, aby się z tobą złączył, słusznie, abyś używał wszelkich starań i pracy do godnego przyjęcia Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie; bo jeżeli dotąd nie odnosiłeś tych skutków, jakie wypływają z przyjęcia Najświętszego Sakramentu, to jest czystości sumienia, wolności od grzechu, postępu w świątobliwości, to wina pochodzi z ciebie samego. Proś w ciągu tej oktawy o łaskę poznania siebie samego, aby te skutki spłynęły na twą duszę. 

Modlitwa

 

Boże, któryś nam w tym przecudownym Sakramencie pamiątkę Twojej Męki pozostawił, daj nam, prosimy pokornie, przenajświętszą Tajemnicę Ciała i Krwi Twojej tak czcić i wielbić, abyśmy pożytków zbawienia Twojego na sobie jak najobficiej doznali. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa. Amen. 

Żywoty Świętych Pańskich na wszystkie dni roku - Katowice/Mikołów 1937 r.