STRONA INTERNETOWA POWSTAŁA W CELU PROPAGOWANIA MATERIAŁÓW DOTYCZĄCYCH INTEGRALNEJ WIARY KATOLICKIEJ POD DUCHOWĄ OPIEKĄ św. Ignacego, św. Dominika oraz św. Franciszka

Cytaty na nasze czasy:

"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"

Św. Ignacy Loyola


"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)

J.E. ks. bp Guerard des Lauriers


"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."

J.E. ks. bp Donald J. Sanborn

poniedziałek, 11 lipca 2016

Św. Pius I, papież i męczennik


Następca papieża św. Hygina, został wybrany w 140 roku.


Był dziesiątym papieżem (wg listy kard. Mercati z 1942).

Urodził się w Akwilei, jako syn Rufina. Według Liber Pontificalis był bratem pisarza Hermasa, autora Pasterza. Po śmierci papieża św. Hygina, po trzech dniach modlitw i postów nowym papieżem wybrano Piusa. W czasie swego pontyfikatu zwalczał gnostycki dualizm, a na synodzie w Rzymie w 144 roku wykluczył z Kościoła Marcjona z Pontu, odrzucającego Stary Testament i większość ksiąg Nowego Testamentu.


Niektóre źródła podają, że to właśnie św. Pius I ustalił datę Wielkanocy na pierwszą niedzielę po marcowej pełni księżyca. Dbał o okazywanie najwyższego szacunku dla Ciała i Krwi Pańskiej, ustanawiając przepis, że jeśli kapłan z powodu zaniedbania uroni choć kroplę Krwi, powinien odprawić jako wynagrodzenie za to czterdziestodniową pokutę. 



Za jego pontyfikatu Rzym stał się centrum chrześcijańskiego świata. Ufundował jeden z najstarszych rzymskich kościołów pw. św. Pudencjany.

Zginął, jak podaje większość źródeł, śmiercią męczeńską około roku 155 i został pochowany w pobliżu grobu św. Piotra. 


Ikonografia:
Przedstawiany w szatach papieskich. Jego atrybutem jest: paliusz, księga, palma.
Autor: o