STRONA INTERNETOWA POWSTAŁA W CELU PROPAGOWANIA MATERIAŁÓW DOTYCZĄCYCH INTEGRALNEJ WIARY KATOLICKIEJ POD DUCHOWĄ OPIEKĄ św. Ignacego, św. Dominika oraz św. Franciszka

Cytaty na nasze czasy:

"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"

Św. Ignacy Loyola


"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)

J.E. ks. bp Guerard des Lauriers



"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."

J.E. ks. bp Donald J. Sanborn

środa, 11 października 2017

Bp MARK A. PIVARUNAS CMRI: Boskie Macierzyństwo Najświętszej Maryi Panny (1)


Zdjęcie użytkownika Michał Koziarz.

Drodzy Przyjaciele i Dobroczyńcy,

Październik obfituje liturgicznie w wiele wyjątkowych świąt: Świętych Aniołów Stróżów, św. Teresy z Lisieux, św. Franciszka z Asyżu, Różańca Świętego Najświętszej Maryi Panny i Chrystusa Króla. Jednakże ten miesiąc jest bardzo szczególny dla naszego seminarium i uczelni, ponieważ obchodzimy nasze tytularne święto Boskiego Macierzyństwa Najświętszej Maryi Dziewicy.

Papież Pius XI ustanowił to święto w 1931 roku dla upamiętnienia tysiąc pięćsetnej rocznicy Soboru Efeskiego (431).

W encyklice Lux veritatis, Papież Pius XI wspaniale wyeksponował trzy wielkie dogmaty naszej katolickiej wiary: zjednoczenie hipostatyczne (unio hypostatica) w Jezusie Chrystusie dwu natur: Boskiej i ludzkiej w jednej Osobie Boskiej; Boskie Macierzyństwo Najświętszej Maryi Dziewicy; oraz najwyższy nauczający autorytet rzymskiego papieża w sprawach wiary i moralności (przedstawiony światu zatwierdzeniem przez Papieża Celestyna I dekretów Soboru Efeskiego).

Pięknie nawiązał do nauki o Boskim Macierzyństwie Papież Pius IX w bulli Ineffabilis Deus (8 grudnia 1854) gdy ogłosił dogmat Niepokalanego Poczęcia:

"Na samym tedy początku i przed wszystkimi wiekami wybrał Bóg i swemu Synowi przeznaczył Matkę, z której wcielony po szczęśliwym wypełnieniu się czasów miał się narodzić... Kościół katolicki, który ustawicznie pouczany przez Ducha Świętego jest ostoją i utwierdzeniem prawdy zawsze uznawał za objawioną przez Boga i stale obecną w depozycie Boskiego objawienia tę prawdę o pierworodnej niewinności czcigodnej Dziewicy – naukę tak doskonale harmonizującą z Jej podziwu godną świętością oraz przenajwyższą godnością Matki Boga – i nigdy nie zaprzestał wyjaśniania, głoszenia i popierania z dnia na dzień tej prawdy wielorakimi ciągle sposobami i chwalebnymi dziełami".

Co więcej, gdy Papież Pius XII zdefiniował dogmat Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w konstytucji apostolskiej Munificentissimus Deus (1 listopada 1950), to powtórzył również, że przywileje i prerogatywy Naszej Pani wypływają z "niezrównanej godności Jej Boskiego Macierzyństwa".

Jak można wyraźnie zauważyć, miłość i cześć okazywana Najświętszej Maryi Dziewicy przez Kościół katolicki na przestrzeni wieków jest wypełnieniem proroctwa Ewangelii według św. Łukasza. Kiedy św. Elżbieta "napełniona Duchem Świętym" wysławiała Maryję Pannę słowami "Błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego. A skądże mi to, że Matka Pana mego przyszła do mnie?" (Łk. 1, 42-43) Błogosławiona Dziewica odpowiedziała jej hymnem pochwalnym na cześć Boga – Magnificat: "Wielbi dusza moja Pana, i rozradował się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim. Iż wejrzał na niskość służebnicy swojej, albowiem odtąd błogosławioną zwać mnie będą wszystkie narody" (Łk. 1, 46-48).

My również wypełniamy to proroctwo, gdy czcimy Bogarodzicę pobożnym noszeniem Jej brązowego szkaplerza i wiernym odmawianiem Jej różańca. Ponieważ misją naszego seminarium jest duchowa formacja naszych seminarzystów by jako kapłani stawali się drugimi Chrystusami (Sacerdos alter Christus), jakże odpowiednie jest, że naszą patronką jest Matka Jezusa Chrystusa, Bogurodzica i nasza ukochana Matka!

Z modlitwą i błogosławieństwem

Bp Mark A. Pivarunas CMRI


Artykuł z czasopisma "Adsum", October 2012, s. 1 ( www.cmri.org ) (2)

Tłumaczył z języka angielskiego Mirosław Salawa

–––––––––––––––
Przypisy:
(1) Tytuł artykułu od red. Ultra montes.



3) Ks. Maciej Sieniatycki, Zarys dogmatyki katolickiej.