WYZNANIE WIARY KATOLICKIEJ (1)
według Kodeksu Prawa Kanonicznego (1917)
––––––
Ja N. wierzę
mocno i wyznaję każdą prawdę z osobna i razem wszystkie prawdy, jakie się
zawierają w Składzie Wiary, którego używa święty Kościół Rzymski, to jest:
Wierzę w jednego
Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy
widzialnych i niewidzialnych. Wierzę w Pana Jezusa Chrystusa, jedynego Syna Bożego, który zrodzon jest z
Ojca przed wszystkimi wieki, Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy
z Boga prawdziwego; zrodzony, nie zaś stworzony, współistotny Ojcu, i przez Niego
wszystko się stało. Który dla nas ludzi i dla naszego zbawienia z nieba zstąpił
i przyjął ciało za sprawą Ducha Świętego z Maryi Panny, i stał się człowiekiem.
Który ukrzyżowany został dla nas pod Ponckim Piłatem, umęczony i pogrzebiony, i
trzeciego dnia zmartwychwstał według Pisma, wstąpił na niebiosa, siedzi na
prawicy Ojcowskiej, i powtórnie przyjdzie sądzić żywych i umarłych, a
królowanie Jego końca mieć nie będzie. Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Dawcę
łask, który od Ojca i Syna pochodzi, który z Ojcem i Synem jedną cześć i
uwielbienie odbiera, który mówił przez proroków. Wierzę w Jeden, Święty,
Katolicki i Apostolski Kościół. Wyznaję jeden Chrzest na odpuszczenie grzechów;
oczekuję wskrzeszenia zmarłych i żywota w wieku przyszłym. Amen.
Ochotnie i ze
czcią przyjmuję to, co Apostołowie i Kościół do wierzenia podają, oraz
wszystkie tegoż Kościoła zwyczaje i ustawy. Przyjmuję również Pismo święte w
tym rozumieniu, jakiego się trzymał i trzyma Kościół święty, matka nasza, do
którego należy sąd wydawać o prawdziwym znaczeniu i wykładzie Pisma świętego, i
zawsze tylko według jednozgodnego rozumienia Ojców rozumieć je i wykładać będę.
Wyznaję również,
że prawdziwie siedem jest istotnych Sakramentów Nowego Zakonu przez Jezusa
Chrystusa Pana naszego ustanowionych, że są one potrzebne do zbawienia
ludzkiego, choć nie każdy z nich człowiekowi każdemu. Tymi zaś Sakramentami są:
Chrzest, Bierzmowanie, Eucharystia, Pokuta, Ostatnie Namaszczenie, Kapłaństwo i
Małżeństwo. Wyznaję, że one udzielają łaski, i że z nich Chrztu, Bierzmowania i
Kapłaństwa bez świętokradztwa ponownie przyjmować się nie godzi. Przyznaję też
i uznaję zwyczajem uświęcone i zatwierdzone obrzędy Kościoła Katolickiego,
używane przy uroczystym sprawowaniu wszystkich wyżej wymienionych Sakramentów.
Wszystko w ogóle
i w szczególności, co o grzechu pierworodnym i o usprawiedliwieniu na świętym
Soborze Trydenckim określono i wyjaśniono, bez zastrzeżeń przyjmuję.
Wyznaję także,
iż we Mszy świętej ofiaruje się Bogu prawdziwą, istotną, błagalną Ofiarę za
żywych i umarłych, i że w Najświętszym Sakramencie Eucharystii jest prawdziwie,
rzeczywiście i istotnie Ciało i Krew razem z Duszą i Bóstwem Pana naszego
Jezusa Chrystusa; i że się tam przemienia cała istota chleba w Ciało i cała
istota wina w Krew, którą to przemianę Kościół Katolicki nazywa
przeistoczeniem. Wyznaję też, iż nawet pod jedną tylko postacią przyjmujemy
prawdziwie całego Chrystusa i rzeczywisty Sakrament.
Wierzę
niezachwianie, że jest Czyściec, i że duszom tam zatrzymanym pomagać może
wstawiennictwo wiernych. Wierzę również, iż Świętych w niebie czcić i wzywać
należy, że oni modlitwy za nas Bogu zanoszą, że Relikwie ich należy szanować.
Uznaję, iż obrazy Chrystusa Pana, Najświętszej Panny, Matki Bożej, i innych
Świętych mieć i zachowywać trzeba, oraz oddawać im należną cześć i
poszanowanie. Uznaję też, że Chrystus Pan udzielił Kościołowi władzy nadawania
Odpustów, i że korzystanie z nich jest bardzo zbawienne dla wiernych.
Uznaję Święty,
Katolicki i Apostolski Kościół Rzymski za matkę i mistrzynię wszystkich
Kościołów, a Biskupowi Rzymskiemu, następcy świętego Piotra, Księcia Apostołów,
jako Namiestnikowi Jezusa Chrystusa, ślubuję i przyrzekam prawdziwe
posłuszeństwo.
Wszystko
również, co przez święte kanony i sobory powszechne, a zwłaszcza przez święty
Sobór Trydencki i Sobór Watykański zostało podane, określone i wyjaśnione, a w
szczególności o najwyższym zwierzchnictwie Biskupa Rzymskiego i o nieomylnym
jego nauczycielstwie, bez zastrzeżeń przyjmuję i wyznaję; żadnych natomiast
przeciwnych twierdzeń i kacerstw, przez Kościół nie uznanych, odrzuconych i
potępionych, ja także nie uznaję, odrzucając je i potępiając.
Ja N. obiecuję,
przyrzekam i zaręczam, że tę prawdziwą wiarę katolicką, poza którą nikt
zbawionym być nie może, a którą ja teraz dobrowolnie wyznaję i prawdziwie w
sercu swoim żywię, całkowicie i nieskażenie aż do ostatniego tchu życia, przy
pomocy Bożej, stale chować i wyznawać będę; nadto wedle sił swoich starać się
będę, aby moi podwładni i ci, o których piecza do mnie z obowiązku ma należeć,
tę wiarę zachowywali, głosili i jej nauczali.
Tak niech mi
pomoże Bóg i ta święta Jego Ewangelia.
––––––––
Cyt. za: Rituale Romanum Pauli V Pontificis
Maximi jussu editum aliorumque Pontificum cura recognitum atque auctoritate
ss.mi D. N. Pii Papae XI ad normam Codicis Juris Canonici accomodatum,
ecclesiis Poloniae adaptatum et ab eodem ss.mo D. N. Pio Papa XI approbatum. Editio
typica. Katoviciis. Typis officinae typographicae Catholicae MDCCCCXXVII
(1927), p. 664-667.
(Pisownię nieznacznie uwspółcześniono.)
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Pozwolenie Władzy Duchownej:
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Tekst oryginalny Wyznania
Wiary w: Codex Juris Canonici Pii X Pontificis Maximi iussu
digestus, Benedicti Papae XV auctoritate promulgatus. Praefatione, fontium annotatione et indice
analytico-alphabetico ab e.mo Petro Card. Gasparri auctus. Romae. Typis Polyglottis Vaticanis.
MCMXIX (1919), p. LIII-LV. (2)
Przypisy:
(1) "Trydenckie
wyznanie wiary (1564). XIX Sobór Powszechny, Trydencki (1545-1563)
zarządził, że każdy nowo mianowany dostojnik kościelny: biskup, kardynał,
kanonik, beneficjariusz, rektor uniwersytetu i profesorowie (zob. KPK kan.
1406) musi podpisać prawowierne wyznanie wiary (25 sesja, rozdz. II, «De
reformatione»). Formuły jednak nie wyznaczył. Dopiero po zamknięciu Soboru – na
prośbę teologów: św. Piotra Kanizego i Possevina – Pius IV już po zatwierdzeniu
dekretów bullą «Benedictus Deus» (1564, Dz. 1963 n. 1847), opublikował to
wyznanie wiary wydrukowane na wstępie do Kodeksu Prawa Kanonicznego pt.
«Wyznanie wiary katolickiej». Pospolicie jest przyjęta nazwa: «Trydenckie
wyznanie wiary».
Zawiera ono:
1. Symbol Konstantynopolski
(381),
2. wszystkie definicje
Trydenckiego Soboru,
3. oświadczenie o przyjęciu
Kościoła Rzymskiego jako «Mater et Magistra»,
4. przyrzeczenie wierności
papieżowi.
W 1877 r. Św. Kongregacja
Soboru dodała zdanie o nieomylności papieża; a w 1910 r. św. Pius X nakazał,
aby dołączono «przysięgę antymodernistyczną»...
Mają obowiązek podpisać to
wyznanie wiary:
1. Biskupi w obecności
Nuncjusza (wysyłają do Rzymu – tekst własnoręcznie podpisany),
2. członkowie kapituły
diecezjalnej (w ciągu dwóch miesięcy od dnia promocji),
3. proboszczowie,
4. przełożeni zakonni,
5. doktorzy i profesorowie
uniwersytetów katolickich,
6. nowi magistrzy i doktorzy,
7. kandydaci do święceń
wyższych stopni,
8. katoliccy cenzorzy dzieł
teologicznych,
9. neoprezbiterzy, którzy
rozpoczynają pracę apostolską".
– Breviarium Fidei. Kodeks doktrynalnych wypowiedzi
Kościoła. Poznań – Warszawa – Lublin [1964], ss. 765-766. Zob. Henricus
Denzinger, Enchiridion symbolorum, definitionum et declarationum de rebus
fidei et morum, quod a Clemente Bannwart denuo compositum iteratis curis
edidit Iohannes Bapt. Umberg S.
J. (Professor in Universitate
Oenipontana). Editio 18-20.
Friburgi Brisgoviae MCMXXXII (1932), n. 994-1000.
(2) Por. 1) Codex Iuris Canonici. Pius Papa
IV, Professio Catholicae Fidei.
2) Św. Pius X Papież,
a) Przysięga
antymodernistyczna (Iusiurandum
contra errores modernismi). b) Encyklika
Pascendi dominici gregis o zasadach modernistów.
c) Przemowa
do kardynałów przeciw neoreformizmowi religijnemu.
3) Kongregacja Św. Inkwizycji, Wyznanie Wiary dla heretyków
przechodzących na łono Kościoła katolickiego.
4) Papież Urban VIII, Papież
Benedykt XIV, Wyznanie Wiary dla
chrześcijan wschodnich (Professio
Fidei Orientalibus praescripta).
5) Św. Pius V, Papież, Katechizm Rzymski według uchwały świętego Soboru
Trydenckiego (Catechismus Romanus
ex decreto Concilii Tridentini).
6) Ks. Walenty Gadowski, Nauka Kościoła. Wybór orzeczeń dogmatycznych Kościoła
katolickiego i jego praw kanonicznych.
7) P. Ferdinandus Cavallera
SI, Thesaurus doctrinae
catholicae ex documentis Magisterii ecclesiastici.
8) Św. Robert kard. Bellarmin
SI, a) Katechizm mniejszy czyli Nauka Chrześcijańska
krótko zebrana (Compendium Doctrinae
Christianae). b) Wykład nauki
chrześcijańskiej (katechizm większy) (Catechismus, seu: Explicatio doctrinae
christianae).
9) Piotr kardynał Gasparri, Katechizm katolicki (Catechismus catholicus).
10) O. Jan Jakub Scheffmacher
SI, Katechizm polemiczny czyli Wykład
nauk wiary chrześcijańskiej przez zwolenników Lutra, Kalwina i innych z nimi
spokrewnionych, zaprzeczanych lub przekształcanych.
11) "Cahiers
Romains", Dla katolików
rzymskich integralnych.
12) Ks. Augustyn Arndt SI, Odpusty. Podręcznik dla duchowieństwa i wiernych.
(Przypisy od red. Ultra montes).
(PDF)
