Niedawno
poinformowano, że biskup Fellay spotkał się z Bergoglio i z kardynałem Novus
Ordo Müllerem – prefektem posoborowej Kongregacji Nauki Wiary. Nikt nie wie o
czym dyskutowano, ale spotkanie na tak wysokim szczeblu wydaje się wskazywać,
że sprawy zmierzają coraz bliżej do oficjalnego wchłonięcia FSSPX przez
modernistyczną religię. Jakże ironiczne jest to, że w tym samym miesiącu, w
którym Bergoglio przyjmuje biskupa Fellay, widzimy go również obok posągu
Marcina Lutra, jak mówi luteranom przed ich heretyckim założycielem, że przez
chrzest wszyscy należymy do tego samego kościoła.
Biskup Fellay
wygłosił też ostatnio alarmujące oświadczenie, że "w Vaticanum II
nie ma żadnej bezpośredniej herezji". Co ma on na myśli przez
"bezpośrednią" nie jest dla mnie jasne, ale zakładam, że ma na myśli
"jawną herezję".
Jeśli Vaticanum
II jest wolny od herezji, to pytam się, wobec czego FSSPX było w opozycji przez
minione czterdzieści sześć lat? Jeśli można zaakceptować Vaticanum II
bez uchybienia cnocie wiary, dlaczego zatem było konieczne zorganizowanie
opozycji wobec niego przez założenie anty-apostolatu analogicznego do
apostolatu "papieża" (w ich mniemaniu)? Co uzasadnia konsekrowanie
biskupów bez mandatu apostolskiego? Co tłumaczy rozsyłanie po całym świecie
kapłanów, wznoszących "ołtarz przeciw ołtarzowi", tzn. kontynuację
potępionego i nielegalnego apostolatu w opozycji do osoby, którą oni uznają za
papieża oraz jego przedstawiciela – biskupa diecezjalnego?
