STRONA INTERNETOWA POWSTAŁA W CELU PROPAGOWANIA MATERIAŁÓW DOTYCZĄCYCH INTEGRALNEJ WIARY KATOLICKIEJ POD DUCHOWĄ OPIEKĄ św. Ignacego, św. Dominika oraz św. Franciszka

Cytaty na nasze czasy:

"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"

Św. Ignacy Loyola


"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)

J.E. ks. bp Guerard des Lauriers



"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."

J.E. ks. bp Donald J. Sanborn

wtorek, 25 października 2016

Święci męczennicy Chryzant i Daria


Święci Chryzant i Daria Święci Chryzant i Daria byli małżeństwem. Chryzant był Egipcjaninem, a Daria miała urodzić się w Grecji.

     Podanie głosi, że Chryzant był synem rzymskiego patrycjusza. W wieku kilkunastu lat był już dobrze wykształcony, ale nie mógł znaleźć sensu życia. Zaczął szukać filozofa, który pomógłby mu ten sens odnaleźć. Wtedy trafił do grupy chrześcijan. Przyjął ich naukę i chrzest. Wkrótce oświadczył ojcu, że nie zamierza się ożenić, a życie poświęci wdrażaniu ideałów chrześcijańskich. Przerażony ojciec zaczął szukać pomocy. Skontaktował Chryzanta z rzymską westalką Darią, która miała Chryzanta zawrócić na właściwą drogę. Stało się jednak inaczej: to Chryzant nawrócił i ochrzcił Darię. Zawarli tzw. białe małżeństwo, pozbawione współżycia małżonków. Odtąd zaczęli głosić wyznawaną przez siebie naukę głośno i odważnie. W ten sposób nawrócili setki pogan. Nie spodobało się to jednak Rzymianom. Uwięzili oboje małżonków: Chryzanta zamknęli w najgorszym z więzień Rzymu – Więzieniu Mamertyńskim, a Darię oddali do domu publicznego. Dla Chryzanta Bóg uczynił cud, dzięki któremu w więzieniu zaczęło pachnieć kwiatami, natomiast Darii Bóg zesłał lwa, który odpędził od niej mężczyzn i ocalił jej dziewictwo. Ostatecznie małżonkowie zostali straceni. Według jednej z wersji Chryzant został ścięty, według innej małżonkowie zostali ukamienowani, a jeszcze inna podaje, że zostali zakopani żywcem za miastem. Stało się to w roku 283 lub 284.


     Tradycja podaje, że małżonkowie zostali pochowani przy Via Salaria. Sto lat później papież Damazy ozdobił ich grób odpowiednią inskrypcją. W Rzymie już w VII wieku istniał kościół poświęcony Chryzantowi i Darii. Relikwie świętych w 844 r. znalazły się w opactwie Prüm w Eifel, a 4 lata później zostały przeniesione do nowego klasztoru tego opactwa – w Münstereifel. Wiedeń, Salzburg, Neapol, Reggia Emilia i Oria również utrzymują, że są w posiadaniu relikwii św. św. Chryzanta i Darii. 

     Także wierni w Reggio Emilia, na północy Włoch przekonani są, że w ich katedrze spoczywają doczesne szczątki świętych. W Regio Emilia niedawno przeprowadzone zostały badania naukowe szczątków spoczywających od 500 lat pod ołtarzem i badania te nie zaprzeczyły prawdziwości szczątków.

     W ikonografii święci przedstawiani są jako ludzie młodzi, zwykle z palmami; z siekierą; czasem przedstawiani są w grobie; pojawiają się też wizerunki przedstawiające św. Chryzanta z włócznią, a św. Darię z księgą i palmą.

     Święci małżonkowie są patronami sędziów.

     Daria jest żeńską odmianą staroperskiego imienia Dariusz, oznaczającego „podtrzymujący dobro”.

     Imię Chryzant pochodzi od greckiego słowa chrysanthes – „złoty kwiatek”.