W Imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego!
Umiłowani w Chrystusie!
Rozpoczyna się Okres Męki Pańskiej, w którym chcemy kontemplować czyn
zbawczy Pana Jezusa, Jego drogę krzyżową i chwalebną śmierć na krzyżu. W
Lekcji czytaliśmy o królewskiej i kapłańskiej godności Jezusa
Chrystusa. On jest pośrednikiem Nowego Testamentu, On jest pośrednikiem
nowego i wiecznego Przymierza. Nie ma innego kapłana, oprócz Jezusa
Chrystusa, jest On wiecznym i najwyższym kapłanem, i jako taki, Jego
Krew, może zbawiać, o czym naucza nas św. Paweł. W Ewangelii czytamy o
tym, jak powinien wyglądać prawdziwy dialog. Pan Jezus nie uchylał się
od dyskusji z żydami w świątyni, ale rozmawiał z nimi w ten sposób, by
potwierdzić Prawdę, by ukazać złe intencje żydów, którzy czyhali na Pana
Jezusa, którzy Go znieważali jak mówi Pismo Święte, którzy chcieli
znaleźć coś przeciwko Panu Jezusowi. Pan Jezus mówi otwarcie o żydach,
że są oni kłamcami, i że znieważają Go, zarzucając mu bycie
samarytaninem, bycie od diabła. To są słowa Jezusa Chrystusa, i są one
zupełnie rożne, od tego co chociażby moderniści ostatnio o żydach, w
sensie wyznawcach judaizmu, mówią.
Judaizm narodził się właśnie z odrzucenia Jezusa Chrystusa. To nie
jest religia Starego Testamentu. Religia Starego Testamentu była
zapowiedzią Jezusa Chrystusa. Stary Testament był przygotowaniem do
Nowego Testamentu. Stary Testament pokłonił się i przyjął Pana Jezusa
jako obiecanego Mesjasza w osobie św. Jana Chrzciciela. I wszyscy
prawdziwi żydzi w Starym Testamencie poszli za Jezusem Chrystusem,
uwierzyli mu, uwierzyli że jest On daną Izraelowi obietnicą, i że jest
On tym który zbawia. Żydzi wcześniej nie chcieli przyjąć tej wielkiej
tajemnicy, chcieli zachować zbawienie dla siebie, chcieli zbawienie
które wyobrazili oni sami sobie, które było raczej tym zewnętrznym,
zewnętrzną sprawiedliwością, a nie wewnętrznym usprawiedliwieniem, czyli
odzyskaniem przyjaźni z Bogiem poprzez zmycie grzechu, poprzez
wszczepienie w Kościół Święty, tak jak to Pan Jezus ustanowił. Ta nowa
sprawiedliwość Nowego Testamentu, jest sprawiedliwością doskonałą. Stąd
doskonały i sprawiedliwy Jezus Chrystus, jest tym który zbawił, który
założył Nowy Testament, który jest pośrednikiem Nowego Testamentu, jako
Bóg i człowiek.
Ewangelia mówi o tym bardzo jasno : "nim Abraham się stał, ja
jestem". Abraham się stał, jako człowiek, a Chrystus jako Bóg mówi o
sobie : "ja jestem". Dla żydów było to oczywistym przyznaniem się do
Bóstwa, jako że "ja jestem" to jest to słowo, ta nazwa którą Bóg użył w
stosunku do samego siebie, objawiając się Mojżeszowi. To było dla nich
oczywiste, że Jezus Chrystus uważa się za Boga, i stąd też czyhali na
Niego, stąd też wyzywali Go, stąd też Go znieważali. Nie wystarczy tylko
oburzać się na żydów, którzy znieważyli Jezusa Chrystusa. Musimy sami
uważać, by nie znieważyć Pana Jezusa, poprzez indyferentyzm religijny,
poprzez ducha tego ekumenizmu, który praktycznie zewsząd się wydobywa,
który relatywizuje jedyność i jedyno-zbawczość Jezusa Chrystusa, Jego
Świętego Kościoła katolickiego. Nie ma zbawienia poza Jezusem
Chrystusem, i wszystkie fałszywe religie nie dają zbawienia. Wszystkie
prowadzą same z siebie do wiecznego potępienia, jako systemy które
powstały z korupcji, z zepsucia pewnych prawd które jednakże nie
fałszują Prawdy o Bogu i o Jezusie Chrystusie, o ile są to tak zwane
"religie chrześcijańskie".
Są pewne cechy, które cechują wszystkie fałszywe religie, odróżniając
je od Rzymskiego Katolicyzmu. Jedną z tych takich fundamentalnych cech
negatywnych fałszywych religii, jest zafałszowanie prawdy o Małżeństwie.
Jako że Małżeństwo jest najbardziej podstawową komórką w
społeczeństwie, gdzie rodzą się dzieci, gdzie rodzą się nowe pokolenia,
dlatego diabeł tutaj szczególnie próbuje zepsuć, skorumpować prawdziwe
chrześcijańskie Małżeństwo. Potrzeba szczególnych łask aby to Małżeństwo
pozostało tak święte, jak ustanowił je Jezus Chrystus. Jezus Chrystus
nie ustanowił Małżeństwa jako takiego, ale podniósł je do Sakramentu,
dał szczególne łaski, potrzebne małżonkom do świątobliwego życia, do
tego aby Małżeństwo było nierozerwalne. Nierozerwalność Małżeństwa jest w
zasadzie tylko w Kościele Rzymskokatolickim. Szkoda mówić o różnych
fałszywych, pogańskich religiach, które splugawiły zupełnie małżeństwo,
ale nawet denominacje tak zwane "chrześcijańskie"; protestanckie a nawet
prawosławni, którzy w wielu elementach są zbliżeni do Kościoła
katolickiego, nawet oni zrezygnowali z nierozerwalności Małżeństwa,
zdradzili naukę Chrystusa w tej materii, poprzez przystosowanie się do
ludzi, do ich namiętności, poprzez przystosowanie się do ducha świata.
Kościół katolicki jest jedynym który zachował absolutną
nierozerwalność Małżeństwa. Tam gdzie jest Kościół katolicki, prawdziwie
Małżeństwo jest nierozerwalne. Nie ma żadnych powodów, by z tego
rezygnować. Nie ma żadnych tutaj ustępstw ze strony Kościoła
katolickiego, tego prawdziwego. I stąd też mamy taki stu procentowy
dowód na to, że moderniści nie pochodzą z Kościoła, z ducha
Chrystusowego, jako że oni też de facto, lub nawet otwarcie,
zrezygnowali z nierozerwalności Małżeństwa. Po raz pierwszy po soborze, w
dokumentach oficjalnych, ta rezygnacja objawiła się w tak zwanym "nowym
prawie kanonicznym", posoborowym, modernistycznym, gdzie pojawiła się
możliwość Komunii Św. dla innowierców, co samo w sobie jest
świętokradcze, a przecież wiemy że innowiercy, protestanci i inni, mają
rozwody, i mają też ceremonie "powtórnych zaślubin". Z tego powodu nowy
"kodeks prawa kanonicznego" jako pierwszy, już 35 lat temu, wprowadził
Komunię dla rozwodników, żyjących w drugim tak zwanym "małżeństwie", w
konkubinacie. To trwa 35 lat, i było usankcjonowane przez Jana Pawła II,
którego wielu uważa za "świętego", za obrońcę chrześcijańskiego
Małżeństwa i jego nierozerwalności, tak widzimy nie jest. To co zrobił
Bergoglio ostatnio, przed dwoma laty, kiedy w dokumencie "Amoris
laetitia" otwarcie już podważył szóste i dziewiąte Przykazanie z tablicy
Przykazań Mojżesza, jest dopiero konsekwencją i dopełnieniem tego, co
moderniści przynajmniej w zalążku zawarli w soborze watykańskim drugim, i
w jego postanowieniach, w postanowieniach posoborowych. Wszystko to
jest jeden Neokościół, który nie reprezentuje Jezusa Chrystusa. Czy to w
niby "konserwatywnej" formie, czy też w otwartej, rewolucyjnej,
modernistycznej, jak u Bergoglio.
Tymczasem my musimy, jako Katolicy, Rzymscy Katolicy, nie rezygnować.
Nie możemy zrezygnować z najmniejszej joty, z najmniejszego przecinka w
Prawie Pańskim, w Słowie Bożym, musimy strzec tego, czego Kościół
Święty katolicki nas nauczał, aż do śmierci Ojca Świętego Piusa XII. W
tym roku jest 60-ta rocznica jego śmierci, stąd też to ogromne
zawirowanie, stąd też ten ogrom cierpień który ogarnął świat, stąd też
Rzymscy Katolicy są takimi sierotami, które tułają się niemal bez Ojca,
bez Pasterza, którzy muszą zdobywać ciężkim wysiłkiem, mimo wielkich
wyrzeczeń, trwać przy Kościele katolickim. Ale to jest jedyna droga, aby
się zbawić. Jeśli ktoś zrezygnuje z powodu trudów, z powodu nakładów
finansowych, czy własnego wygodnictwa, z praktykowania Świętej Religii
Katolickiej, pójdzie do piekła. Zostanie na wieki potępiony, ponieważ
Jezus Chrystus nie godzi się na to, by ktoś szukał zbawienia poza Nim, i
poza Kościołem katolickim. Tylko Jego Krew zbawia. Tylko Jego Krew jest
tą Krwią, która przebłagała Boga Ojca. Tylko On jest wiecznym i
najwyższym kapłanem który rozdaje łaski i zbawienie wszystkim tym,
którzy chcą. Spójrzmy na św. Józefa, który był mężem sprawiedliwym,
którego sprawiedliwość, czyli świętość i łaska, były największe po Matce
Najświętszej. Ten wielki Święty został nam dany na dzisiejsze czasy
szczególnie, Pius IX po to go nazwał i ogłosił Patronem Kościoła, żeby
Kościół Święty katolicki, katolicy, szczególnie do niego się uciekali, w
obliczu straszliwych ataków, które są bezpośrednio lub pośrednio (a te
pośrednie ataki są nie raz gorsze), są wymierzone w Kościół katolicki.
W Imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego!
Niech Będzie Pochwalony Jezus Chrystus!
Niepokalane Serce Maryi - módl się za nami!
Św. Józefie - módl się za nami!
