STRONA INTERNETOWA POWSTAŁA W CELU PROPAGOWANIA MATERIAŁÓW DOTYCZĄCYCH INTEGRALNEJ WIARY KATOLICKIEJ POD DUCHOWĄ OPIEKĄ św. Ignacego, św. Dominika oraz św. Franciszka

Cytaty na nasze czasy:

"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"

Św. Ignacy Loyola


"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)

J.E. ks. bp Guerard des Lauriers



"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."

J.E. ks. bp Donald J. Sanborn

sobota, 30 marca 2024

WIELKA SOBOTA. Święta Noc Zmartwychwstania

WIELKA SOBOTA
Wielka noc czyli święta noc zmartwychwstania.

STACJA U ŚW. JANA LATERAŃSKIEGO 
Ryt zdwojony I klasy.   Szaty wpierw fioletowe, następnie białe.

Liturgia Świętej Nocy Zmartwychwstania była niegdyś jedną z najważniejszych w roku.
    W ciągu popołudnia Wielkiej Soboty chrześcijanie gromadzili się u św. Jana Laterańskiego na ostateczne głosowanie katechumenów. Potem, wieczorem, rozpoczynała się wilia lub czuwanie paschalne, które kończyły się o świcie uroczystymi chrztami : zanurzeni i obmywani z Chrystusem wodami chrzcielnymi, neofici rodzili się do życia łaski o tej samej godzinie, w której Zbawiciel tryumfujący wyszedł z grobu o świcie dnia paschalnego. Z kolei następowała Msza św. i cała gmina wiernych odprawiała ofiarę odkupienia z dziękczynieniem i upajała się radością Zmartwychwstania. 

    Od XIII wieku wigilia wielkanocna została przeniesiona na rano w dzień Wielkiej soboty. Dekrety Stolicy św. przywróciły ją spowrotem w głąb nocy paschalnej. Zajmując właściwe swe miejsce przywróciła starożytnej liturgii pełny wyraz i dopuściła ludowi chrześcijańskiemu coroczne przeżywanie z większym zapałem tajemnice łaski i światła, gdzie odnawia się żywot ludzi ochrzczonych. 

     Po śmierci Pana Jezusa, Dusza Jego zstąpiła do otchłani. Ciało Najświętsze spoczęło w Grobie. Dzień dzisiejszy był pierwotnie aliturgiczny, to znaczy, że nie odprawiano żadnego nabożeństwa, aż do zmierzchu. Liturgia zaś Soboty Wielkiej miała miejsce w nocy, tak że msza rozpoczynała się (jak w Pasterkę) po północy. Od średniowiecza jednak utrwalał się zwyczaj przyśpieszania nabożeństwa do godzin popołudniowych Soboty, lub nawet porannych, jak to miało miejsce do roku 1955.
    W roku 1951 Papież Pius XII przywrócił starodawną Wigilię Wielkanocną. Nowy tekst i obrzędy są ostatecznie zatwierdzone i dlatego wszędzie w użytku. 

   Ceremonia Świętej Nocy składa się z trzech części :

   1° Orędzie Wielkanocne: poświęcenie nowego ognia, uroczyste procesyjne wejście do kościoła i pieśń pochwalna o świecy wielkanocnej. 
    2° Odrodzenie chrzestne: czytania biblijne wtajemniczenia chrześcijańskiego, litania i poświęcenie wody chrzcielnej, chrzty i odnowienie przyrzeczeń chrztu.
     3° Ofiara paschalna nocna i krótkie nabożeństwo dziękczynne.

CZĘŚĆ PIERWSZA : ORĘDZIE WIELKANOCNE.

POŚWIĘCENIE OGNIA

   Zmartwychwstanie Chrystusa jest źródłem odnowienia wszystkiego, co jest wewnątrz i naokoło nas, a między innymi ognia, który daje światło, oczyszcza i ogrzewa ; Święci się również ziarna kadzidła, które mają być włożone w zagłębieniu paschału, aby dar złożony, został w zapachu wonności przyjęty.

POŚWIĘCENIE PASCHAŁU

UROCZYSTA PROCESJA WEJŚCIOWA

PIEŚŃ POCHWALNA PASCHAŁU

CZĘŚĆ DRUGA : ODRODZENIE CHRZESTNE.

    Kościół kończy przygotowanie katechumenów do przyjęcia chrztu czytając im najważniejsze strony ze Starego Testamentu. Czytania te, komentowane wspaniałymi modlitwami, przypominają wielkie plany Boga w dziele odkupienia : ogłaszają odrodzenie w Chrystusie : nowe stworzenie, przejście przez Morze Czerwone – wyobraźnie chrztu, wcielenie chrześcijan do Kościoła.

ŚWIĘCENIE WODY CHRZCIELNEJ, LITANIA 

ODNOWIENIE PRZYRZECZEŃ CHRZTU ŚWIĘTEGO

DALSZY CIĄG LITANII

CZĘŚĆ TRZECIA : OFIARA PASCHALNA.

MSZA WIELKIEJ NOCY

    Msza głosi chwałę Chrystusa Zmartwychwstałego (Ewangelia) i dusz, które przez chrzest rozpoczęły nowe życie, zadatek przyszłego Zmartwychwstania, (Epistoła, kolekta - Hanc igitur). - To też na znak radości rozbrzmiewa alleluja, słychać głos organów i dzwonków, od Gloria.

Źródło: Mszał Rzymski z dodaniem nabożeństw nieszpornych, o. G. Lefebvre, Benedyktyn, 1956 r.