STRONA INTERNETOWA POWSTAŁA W CELU PROPAGOWANIA MATERIAŁÓW DOTYCZĄCYCH INTEGRALNEJ WIARY KATOLICKIEJ POD DUCHOWĄ OPIEKĄ św. Ignacego, św. Dominika oraz św. Franciszka

Cytaty na nasze czasy:

"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"

Św. Ignacy Loyola


"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)

J.E. ks. bp Guerard des Lauriers



"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."

J.E. ks. bp Donald J. Sanborn

środa, 11 września 2024

Czwarta rocznica śmierci x. Antoniego Cekady (1951 - 2020)

x. Anthony Cekada (ur. 18 lipca 1951 w San Diego, zm. 11 września 2020 w Westchester). 

      x. Anthony Cekada urodził się 18 lipca 1951 roku w La Jolla (jednej z dzielnic San Diego) w katolickiej rodzinie; był synem Franka i Eleanor (zm. 1963). W wieku 14 lat wstąpił do Konserwatorium Muzycznego w Wisconsin, gdzie nauczył się grać na organach.

W 1969 roku rozpoczął studia teologiczne na Seminarium Franciszka Salezego w Milwaukee, które ukończył w roku 1973. Dalszą naukę kontynuował w Szwajcarii; wstąpił do zakonu cysterskiego i przez krótki czas mieszkał w klasztorze w Hauterive. W 1975 roku wstąpił do Międzynarodowego Seminarium Świętego Piusa X w Écône, dwa lata później otrzymał święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa Marcela Lefebvre’a. Wrócił do Stanów Zjednoczonych, gdzie pracował w Seminarium Świętego Tomasza z Akwinu w Bloomfield.

W latach 1979–1989 mieszkał w Oyster Bay Cove, gdzie zajmował się duszpasterstwem oraz pracował jako publicysta w magazynie The Roman Catholic. Należał do założonego przez Marcela Lefebvre’a Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X, jednak w 1983 roku wraz z trzema innymi duchownymi został wydalony z bractwa; w tym samym roku Cekada został współzałożycielem Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa V, które kilka lat później opuścił. W 1989 roku przeniósł się do Cincinnati. Następnie pełnił obowiązki duszpasterskie w kościele św. Gertrudy w Westchester w Ohio oraz wykładowcy w seminarium Przenajświętszej Trójcy w Brooksville na Florydzie. Jest autorem „The Problems with the Prayers of the Modern Mass”, „Work of Human Hands: A Theological Critique of the Mass of Paul VI” („La messe de Paul VI en question”) oraz szeregu artykułów, traktujących o kryzysie w Kościele Katolickim (zebrane jako „Don’t Get Me Started!”).

Zmarł 11 września 2020 roku, 6 dni później odbył się jego pogrzeb.

  •  Requiescat in Pace