STRONA INTERNETOWA POWSTAŁA W CELU PROPAGOWANIA MATERIAŁÓW DOTYCZĄCYCH INTEGRALNEJ WIARY KATOLICKIEJ POD DUCHOWĄ OPIEKĄ św. Ignacego, św. Dominika oraz św. Franciszka

Cytaty na nasze czasy:

"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"

Św. Ignacy Loyola


"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)

J.E. ks. bp Guerard des Lauriers



"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."

J.E. ks. bp Donald J. Sanborn

piątek, 26 maja 2023

KS. BENEDICT HUGHES CMRI: "...ale nas zbaw ode złego..." Czy modernistyczny kościół jest w stanie wyrzucić diabła?

         Pan Jezus podczas działalności publicznej dokonał licznych uzdrowień, a także często wyrzucał złe duchy. W Ewangeliach istnieje wiele odniesień do egzorcyzmów, takich jak wyrzucenie złych duchów z dwóch opętanych w Gerazim, gdy Pan Jezus pozwolił diabłom wejść w wieprze, które następnie rzuciły się do morza (cf. Mt. 8, 28 i nast.). To tylko jeden z wielu przykładów wypędzania diabłów przez Pana Jezusa. Co więcej, Pan Jezus udzielił tej władzy swoim uczniom. Kiedy 72 uczniów powróciło z misji, zawołali: "Panie, i czarci się nam poddają w imię Twoje" (Łk. 10, 17).

Wydaje się – na podstawie lektury Ewangelii – że przypadki diabolicznego opętania były znacznie bardziej powszechne w owym czasie, niż miało to miejsce w czasach bardziej współczesnych. Możemy przypuszczać, że jest to prawdopodobnie spowodowane rozprzestrzenieniem się prawdziwej wiary – a zwłaszcza Mszy – na świecie, która znacznie zmniejsza wpływ diabła na ludzi. Lecz ostatnio wydaje się, doszło do zwiększenia się diabolicznej obecności oraz liczby przypadków opętania, co jest zrozumiałe, jeśli się weźmie pod uwagę, że Novus Ordo zastąpiło Świętą Ofiarę Mszy w kościołach, które przed Vaticanum II były katolickie.

Także ostatnio pojawiło się w wiadomościach kilka historii o przypadkach opętania. Tradycyjnie, ofiary takiego szatańskiego oddziaływania zwracały się o pomoc do katolickiego Kościoła, gdyż żaden stworzony przez człowieka kościół nie może mieć władzy nad złymi duchami. Ale począwszy od Vaticanum II wiara w diabła znacznie zmalała wśród rzekomych katolików. Podobnie, egzorcyzm zaczął być postrzegany jako przestarzała średniowieczna praktyka, bardziej nadająca się do wykorzystania w filmach niż w rzeczywistym świecie. Tę samą niewiarę widzimy w soborowym kościele, jako że w 1972 roku Paweł VI zniósł niższy stopień święceń kapłańskich obejmujących stopień egzorcysty.

Jednak obecnie zauważamy zwiększenie wykorzystania egzorcyzmów i szkolenia na egzorcystów wśród kapłanów Novus Ordo. Artykuł w The Telegraph (brytyjska gazeta) odniósł się do tego zjawiska w artykule pod tytułem "Wzrost liczby egzorcystów w Kościele katolickim". Artykuł stwierdza bez ogródek, iż "wzrost demonicznych przypadków jest rezultatem tego, że coraz więcej ludzi zabawia się takimi praktykami jak czarna magia, pogaństwo, satanistyczne obrzędy i tabliczki Ouija, zgłębiając często mroczne sztuki za pomocą informacji łatwo dostępnych w Internecie". W artykule stwierdza się dalej: "Wzrost liczby kapłanów przeszkolonych do radzenia sobie z tym zjawiskiem jest... milczącym uznaniem, że wiara w szatana – uważana kiedyś przez katolickich postępowców za kłopotliwą – jest wciąż bardzo żywa".

Ale czy takie wysiłki podejmowane przez soborowy kościół przyniosą oczekiwane owoce? Jeśli ważność obrzędu święceń kapłańskich została skażona przez nowy ryt wprowadzony przez Pawła VI w 1969 roku, to ci ostatnio wyświęcani kapłani, którzy zostali przeszkoleni do wykonywania egzorcyzmów nie będą mieli żadnej władzy nad demonami. Ks. Gabriele Amorth, przebywający we Włoszech, który jest często cytowany w wypowiedziach dotyczących egzorcyzmów i który sam przeprowadził ich tysiące, został wyświęcony w tradycyjnym obrzędzie święceń kapłańskich w 1954 roku. Kapłan ten – chociaż jest członkiem soborowego kościoła – zachowuje prawidłowy pogląd na temat egzorcyzmów dzięki swojej tradycyjnej, przedsoborowej seminaryjnej edukacji. Jest autorem kilku książek na temat egzorcyzmów, napisanych w oparciu o osobiste doświadczenia jako egzorcysty.

Ks. Gabriele Amorth

Między innymi, ks. Amorth twierdzi, że joga jest zła, ponieważ prowadzi do kultu hinduizmu i innych wschodnich religii, że powieści o Harrym Potterze mogą prowadzić do demonicznego wpływu i że skandale wykorzystywania seksualnego w soborowym kościele są dowodem wpływu szatana. Ogólnie rzecz biorąc jest traktowany w soborowym kościele jako ktoś niezbyt zrównoważony – stary ramol nie mający kontaktu z rzeczywistością czasów współczesnych. Musimy jednak stwierdzić, że jego spostrzeżenia są trafne.

Szatan i świat

Rzeczywiście, diabeł święci triumfy w tych współczesnych, neopogańskich czasach. Wśród różnych ostatnio przeczytanych artykułów znalazłem jeden dotyczący wręczenia nagród Grammy z 26 stycznia. Piosenkarka o imieniu Katy Perry wykonała jawnie satanistyczny taniec, ale w głównych mediach występ wywołał niewiele więcej niż ziewnięcie. Według internetowej relacji Michaela Snydera: "Zasadniczo był to okultystyczny rytuał w tematyce iluminatów... Perry przebrana była za czarownicę, a jej występ obejmował... bestia z rogami Molocha, tancerze w ciemnych szatach z wystającymi z głów diabelskimi rogami i taniec z miotłą na rurze. Na koniec «ceremonii» na zakończenie utworu Perry «spalono na stosie»" (http://www.infowars.com/katy-perry-illuminati-priestess-conducts-witchcraft-ceremony-in-front-of-the-entire-world/). Ta wiadomość nie jest całkowicie zaskakująca, gdy się czyta, że Katy Perry w wywiadzie dla telewizji kilka lat temu przyznała, że sprzedała diabłu swoją duszę. Można się zastanawiać, ilu jest artystów, polityków i innych osób publicznych, którzy zrobili to samo, aby z pomocą szatana zdobyć sławę, popularność, władzę lub cokolwiek czego zapragną.

Modernistyczna sztuka w Watykanie

Niestety, takie igranie z diabłem nie ogranicza się do świeckiego, pogańskiego świata. Według ks. Amortha, satanistyczne wpływy istnieją nawet w Watykanie. I nie jest on pierwszym, który wysunął ten zarzut. Ale to inny temat, który na razie odłożymy na bok. Chodzi o to, że diabeł jest dziś bardzo aktywny i wpływowy. Ale nie jest możliwe, aby kościół Novus Ordo ze swoim modernistycznym duchowieństwem był w stanie wypędzić diabła. Ponadto, ks. Amorth twierdzi, że nowy ryt egzorcyzmów (tak, soborowy kościół ma nowy rytuał egzorcyzmów, tak samo jak ma nowe obrzędy sakramentów, nowy kodeks prawa kanonicznego, itp.) jest – cytując jego słowa – "farsą". Podkreśla, że skuteczne modlitwy, które istniały już 12 stuleci zostały zlikwidowane i zastąpione nowymi, nieskutecznymi.

Św. Michał Archanioł

Tylko powrót do prawdziwej wiary, prawdziwej Mszy i ważnych sakramentów może pokonać diabelską moc. Trzymajmy się zawsze naszej Wiary i naszego nabożeństwa do Matki Bożej, Królowej Anielskiej. Często i pobożnie uczestniczcie we Mszy, a także często korzystajcie z sakramentów i sakramentaliów, takich jak woda święcona. Wzywajmy także św. Michała, księcia niebiańskich zastępów, aby strzegł nas przed podstępami i pokusami diabelskimi, ponieważ szatan jest bardzo prawdziwy i, niestety, większość ludzi robi dokładnie to, czego on od nich chce.

 

Ks. Benedict Hughes CMRI

Artykuł z czasopisma "The Reign of Mary", nr 153, Winter 2014 ( www.cmri.org ) (1)

Tłumaczył z języka angielskiego Mirosław Salawa

–––––––––––

Przypisy:

(1) Por. 1) Ks. Benedict Hughes, a) A on znowu swoje! Bergoglio wywołuje zgorszenie wśród katolików nonszalanckim podejściem do małżeństwa. b) Zaniechanie potępienia: Bergoglio zaniedbuje obowiązek potępienia zła. c) Franciszek okazuje względy dla ruchu charyzmatycznego. d) Farsa Vaticanum II. Rzetelna ocena soboru po pięćdziesięciu latach. e) Neopapież – fałszywy papież. e) Ciężkie zaniedbanie: Całkowita porażka soborowej hierarchii w egzekwowaniu norm moralnych. f) Nowa encyklika: Bergoglio wykorzystuje koniunkturę na "zmiany klimatyczne". g) Nowa Religia Człowieka. Bergoglio propaguje naturalizm w "papieskich wideo-przesłaniach". h) "Papież" Franciszek kontra św. Franciszek. Haniebna karykatura Wielkiego Świętego. i) Milczenie pasterzy. j) Wielomówstwo. Dlaczego moderniści publikują takie rozwlekłe dokumenty? k) Marcin Luter. Życie i dziedzictwo arcyheretyka.

2) Ks. Antoni Krechowiecki, Doktor Teologii, Skład Apostolski według Ewangelii i Ojców Kościoła. Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi. – Cel i znaczenie Adwentu. – Walka na niebie. – Upadek Aniołów. – Rozliczne nazwy szataństwa, jego natura, działanie. – Wpływ szatana w świecie dzisiejszym.

3) "Przegląd Katolicki", Co to jest szatan?

4) Bp Michał Nowodworski, a) Jaka jest nauka Kościoła o diable? b) Wiara i rozum. c) Liberalizm.

5) O. Jakub Wujek SI, a) O Poście i o pokusach diabelskich. b) Postilla catholica... Iż zbory Lutrów, Kalwinów i innych Sektarzów, nie są Kościoły Pana Chrystusowe, ale Bożnice Szatańskie. c) Krótkie nauki homiletyczne na niedziele i uroczystości całego roku. d) Postylla mniejsza.

6) Ks. Bartłomiej Holzhauser, a) Sede vacante. b) O nadzwyczaj haniebnym i niecnym bożyszczu, Antypapieżu, który rozedrze Kościół zachodni i sprawi ubóstwienie pierwszej bestii (De turpissimo et scelestissimo idolo, antipapa, qui lacerabit Ecclesiam occidentalem et adorare faciet bestiam primam).

7) Św. Jan Damasceński, Doktor Kościoła, Wykład wiary prawdziwej. Antychryst (Expositio accurata fidei orthodoxae. De Antichristo).

8) O. Mikołaj Łęczycki SI, Pobudki do unikania grzechu śmiertelnego i kilka innych rozważań pobożnych.

9) Św. Teresa od Jezusa, a) Starania o nawrócenie heretyków. b) Wizja mąk piekielnych.

10) Wingolf, Czemu jestem katolikiem? Kilka słów o modernizmie.

11) Ks. Albert Stöckl, Wyrodzenie się mistycyzmu poza Kościołem.

12) Ks. Antoni Chmielowski, Krótki rys historii kościelnej.

13) Ks. Maciej Sieniatycki, a) Apologetyka czyli dogmatyka fundamentalna. b) Zarys dogmatyki katolickiej. c) System modernistów. d) Modernistyczny Neokościół.

14) Ks. Augustyn Arndt SI, Odpusty. Podręcznik dla duchowieństwa i wiernych.

15) Kongregacja Św. Inkwizycji, Wyznanie Wiary dla heretyków przechodzących na łono Kościoła katolickiego.

(Przypisy i ilustracje od red. Ultra montes).

Za:  https://ultramontes.pl/hughes_modernisci_i_diabel.htm