STRONA INTERNETOWA POWSTAŁA W CELU PROPAGOWANIA MATERIAŁÓW DOTYCZĄCYCH INTEGRALNEJ WIARY KATOLICKIEJ POD DUCHOWĄ OPIEKĄ św. Ignacego, św. Dominika oraz św. Franciszka

Cytaty na nasze czasy:

"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"

Św. Ignacy Loyola


"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)

J.E. ks. bp Guerard des Lauriers



"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."

J.E. ks. bp Donald J. Sanborn

niedziela, 18 października 2020

Cześć świętej Jadwigi

Żywot świętej Jadwigi, księżny szląskiéj i polskiéj, patronki Królestwa Polskiego

            Jeszcze przed kanonizacyą naszéj Patronki przeznaczyła jéj synowa Anna w kościele Klarysek, który we Wrocławiu wystawiła, jednę kaplicę na cześć świętobliwéj swéj teściowéj. Aliści od czasu podniesienia zwłok świętéj Jadwigi z grobu i ustawienia ich na ołtarzu ku czci powszechnéj, ubiegały się wszystkie stany i stowarzyszenia narodu polskiego jakoby na wyścigi w uwielbianiu świętéj Patronki swojéj. Bractwa i cechy stawiały ołtarze po kościołach większych miast na cześć świętéj Jadwigi, a hojne ofiary płynęły zewsząd bardzo obficie na uświetnienie nabożeństwa przed temiż ołtarzami. Z czasem zawiązało się oddzielne Bractwo świętéj Jadwigi, do którego wpisywały się najznakomitsze osoby z całego Szląska i Polski, a Stolica Apostolska nadała temu Bractwu różne przywileje i odpusty. Już w Bulli kanonizacyjnéj nadał Papież Klemens IV. odpust jednego roku i czterdziestu dni tym wiernym, którzy 15. Października na jéj uroczystość do Trzebnickiego kościoła przybywać będą i tam szczerze się wyspowiadają; a którzy w czasie oktawy téj uroczystości grób jéj nawiedzą, otrzymają sto dni odpustu1. Korzystali także Arcybiskupi i Biskupi Polscy z nadanych im przez Stolicę Apostolską przywilejów, i udzielali odpustu pielgrzymującym wiernym do Trzebnicy. I tak Arcybiskup Gnieźnieński Janusz udzielił pod dniem 16. Października 1269 roku przychodzącym do kościoła Trzebnickiego w dzień przeniesienia zwłok i urodzenia2 świętéj Jadwigi, czterdzieści dni odpustu. Takiż odpust nadał Biskup Płocki Piotr tego samego dnia i roku. Toż samo uczynił Biskup Włocławski Włodzimierz dnia 8. Maja następnego roku, że pominiemy tu Papieży, Arcybiskupów i Biskupów późniejszych wieków.

Nie ustawały téż gromadne pielgrzymki do grobu téj świętéj księżny w następnych czasach, a na każdą większą uroczystość przybywały kompanie z obrazami i chorągwiami z różnych stron rozległéj Rzeczypospolitéj Polskiéj do kościoła w Trzebnicy. Lecz nie ustawały także cuda przy grobie téj Świętéj. Od roku 1646 do 1683 zapisano dziewięćdziesiąt nowych cudów w aktach klasztoru Trzebnickiego; a dzisiaj jeszcze można czytać w bibliotece kapituły Wrocławskiéj opis cudów po polsku i po łacinie, jakie Pan Bóg uczynił przy grobie świętéj Jadwigi za jéj pośrednictwem między latami 1641 a 1651. Opisy te są potwierdzone przez ówczesnego Biskupa Wrocławskiego, a jego własnoręcznym podpisem i wyciśnięciem jego pieczęci uwierzytelnione.

Z każdym rokiem wzrastała liczba kościołów i kaplic, stawianych na cześć i pod wezwaniem świętéj Jadwigi, i to nie tylko na Szląsku i w Polsce, lecz we wszystkich niemal krajach katolickich. W Paryżu wystawili obywatele tego miasta kościół świętéj Jadwigi już w roku 1288. W Bawaryi i w całych Niemczech, w Czechach i Węgrzech wznosił się jeden kościół po drugim na cześć téj świętéj księżny Szląskiéj i Polskiéj. W saméj stolicy protestantyzmu, w Berlinie założono fundament pod wspaniały kościół świętéj Jadwigi ze składek Polaków 13. Lipca 1747 roku; lecz zupełne tegoż wykończenie nastąpiło z dobrowolnych ofiar całego niemal świata katolickiego dopiero 1773 roku. Biskup Warmiński, sławny nasz pisarz ksiądz Krasicki Ignacy, a późniejszy Prymas polski, poświęcił ten kościół 31. Października 1773 roku, gdzie téż w wielkim ołtarzu cząsteczkę relikwii téj Świętéj umieszczono.

Ponieważ w dniu 15. Października obchodzi Kościół katolicki w pacierzach kapłańskich i we Mszy świętéj uroczystość świętéj Teresy, przeto rozporządził Papież Innocenty XI., aby katolicy na całéj kuli ziemskiej
pamiątkę naszéj Patronki święcili 17. Października, lecz w krajach polskich miał dzień jéj śmierci i nadal pozostać dniem jéj uroczystości, jak to Papież Klemens IV. w Bulli kanonizacyjnéj ustanowił. I tak się
też po dziś dzień u nas dzieje, że 15. Października uroczystość świętéj Jadwigi obchodzimy. Jak głęboko zaś cześć téj świętéj Patronki zwłaszcza tam się zakorzeniła, gdzie ona żyła, działała i umarła, świadczy
niemniéj i to, że jeszcze w roku 1857 przeszło sto kościołów i kaplic w samym Szląsku pod jéj wezwaniem naliczono. Nie ustawały wprawdzie w żadném stuleciu od czasu jéj kanonizacyi pobożne pielgrzymki do jéj
grobu, tak królów i książąt, jako téż ubogich, chorych i kalek, tak dostojników duchownych jako téż świeckich; a w dni uroczyste téj świętéj księżny przychodził napływ wiernych dziesięć do piętnastu tysięcy dusz.
Aliści co najbardziej zadziwia różnowierców, jest to spostrzeżenie, że zniesienie klasztoru Trzebnickiego i usunięcie dziewiczych stróżów — Panien Cystersek — od grobu świętéj ich matki, nie zmniejszyło, lecz
przeciwnie powiększyło zapał i wytrwałość katolików w tych pobożnych pielgrzymkach. Rok rocznie przybywały liczne kompanie z różnych stron i krajów do Trzebnicy, a tysiące wiernych oblegały znowu grób świętéj Patronki. Dzisiejszy Książę Biskup Wrocławski, Doktór Henryk Förster, jeszcze jako Kanonik Wrocławski, odbywał każdego roku w Październiku pieszą pielgrzymkę do Trzebnicy, i modlił się gorąco przy grobie świętéj Jadwigi. W roku 1839. naprzykład liczono pielgrzymów najmniéj na piętnaście tysięcy; a 15. Października 1843. roku, jako w sześćsetletnią już rocznicę śmierci świętéj Jadwigi, był napływ wiernych do jéj grobu tak ogromny, jak w sam dzień uroczystości kanonizacyjnéj. Książę Biskup Wrocławski Józef Knauer odprawił sumę pontyfikalną, a ksiądz Henryk Förster powiedział kazanie. A gdy tenże ulubiony kaznodzieja szląski ksiądz Henryk namaszczony został na Biskupa Wrocławskiego przez Kardynała Arcybiskupa Prażskiego, księcia Szwarcenberga udali się obydwaj dostojnicy kościelni 1853. do grobu świętéj Jadwigi, gdzie Przenajświętszą Ofiarę odprawiali.

W różnych stronach Szląska pokazują mnóstwo źródeł i studzienek, które ta Święta odkryła, albo cudownym sposobem przez swoje modły otworzyła. Tak we wsi Dobrzanach istnieje po dziś dzień źródło świętéj Jadwigi,
które na jéj modlitwę powstało i bardzo smaczną, a oraz na różne cierpienia skuteczną wodę zawiera. Między innemi donosił o tém Edmund Fontanus z klasztoru Henrykowskiego uczonemu Stredoniuszowi. Podobne
źródła i studnie świętéj Jadwigi znajdują się w lesie bukowym około Trzebnicy, pod Nowymtargiem i na wielu innych miejscach, a lud pobożny spieszy do nich z żywą wiarą w różnych dolegliwościach swoich, i doznaje
nieraz zbawiennych skutków téj wody za przyczyną téj Opiekunki wszystkich uciśnionych.


Za: Żywot świętej Jadwigi, księżny szląskiéj i polskiéj, patronki Królestwa Polskiego, przez ks. Hilarego Koszutskiego. Gniezno. Nakładem i drukiem J.B. Langiego. 1872. Str. 353–358.

Imprimatur.

Gnesnae, die 21. Januarii 1870.

Officialis et Vicarius Generalis

Matthias Dorszewski.

(L. S.)

Nr. 277/1.

Od Redakcji Portalu Legitymistycznego: Zachowana została oryginalna pisownia.

Za: http://sedevacante.pl/teksty.php?li=124