LIST REKTORA SEMINARIUM MATER DEI
Drodzy Przyjaciele i
Dobroczyńcy,
3 kwietnia 1969 r. została promulgowana
przez Pawła VI Nowa Msza – Novus Ordo Missae. Ta nowa "Msza" była dziełem specjalnej komisji, w
skład której wchodziło sześciu protestanckich teologów. Wkrótce po jej ogłoszeniu,
powstało krytyczne studium nowego porządku Mszy (The Ottaviani Intervention)
autorstwa grupy rzymskich teologów, w skład której wchodzili dwaj kardynałowie,
Alfredo kard. Ottaviani i Antonio kard. Bacci. Ci dwaj hierarchowie ostrzegali,
że "Novus Ordo tak w całości, jak w szczegółach, stanowi
zdecydowane odstępstwo od katolickiej teologii Mszy św., sformułowanej na XXII
Sesji Soboru Trydenckiego".
Teraz, po 50 latach, byłoby
dobrze, gdybyśmy krótko przestudiowali kilka krytycznych aspektów tej nowej "Mszy". Zacznijmy od tego, że w przedmowie do Novus
Ordo Missae, czyli we Wprowadzeniu ogólnym do Mszału Rzymskiego (artykuł
7) natrafiamy na błędną definicję Mszy, którą równie dobrze mógłby podać
heretyk Marcin Luter:
"Wieczerza Pańska albo
Msza to święte zgromadzenie ludu Bożego pod przewodnictwem kapłana w celu
sprawowania pamiątki Pańskiej. Stąd też obietnica Chrystusa doskonale odnosi
się do tego lokalnego zgromadzenia Kościoła: «Gdzie są dwaj albo trzej
zgromadzeni w imię moje, tam jestem pośród nich»".
Nigdzie w tej definicji nie
znajdujemy słowa ofiara, którą w rzeczywistości jest Msza; ponadto rola kapłana
sprowadza się do zwykłego przewodniczenia, a sama duchowa obecność Chrystusa
jest wynikiem zgromadzenia się "ludu Bożego". W istocie to Luter
stwierdził, że: "Msza nie jest ofiarą… nazwijcie to błogosławieństwem,
Eucharystią, Stołem Pańskim, Wieczerzą Pańską, Pamiątką Pańską lub jakkolwiek
chcecie, jeśli tylko nie skalacie jej mianem ofiary… Msza nie jest ofiarą. To
nie jest akt składającego ofiarę kapłana".
Paweł VI pozuje z sześcioma luterańskimi teologami
zasiadającymi w specjalnej komisji mającej zmienić Mszę
Nikogo nie powinno dziwić,
że protestanci uznali Novus Ordo Missae za akceptowalne i wielu
luteranów, anglikanów i innych heretyckich sekt faktycznie zreformowało swoje
obrzędy, aby dostosować się do tej nowej tak zwanej Mszy. W ten sposób
zweryfikowane zostały przewidywania zawarte w Ottaviani Intervention:
"Status kapłana i ludu
jest zafałszowany, a celebrans wydaje się być nikim więcej niż protestanckim
pastorem… Poprzez serię dwuznaczności obsesyjnie kładzie się nacisk na «wieczerzę»
i «pamiątkę» zamiast na bezkrwawe odnowienie Ofiary Kalwarii… Rzeczywista
obecność Chrystusa nigdy nie jest wspomniana, a wiara w nią jest niejawnie
odrzucana… [Nowa Msza] może w zupełności usatysfakcjonować najbardziej
modernistycznych protestantów".
Jakże niezwykłe są
podobieństwa między aberracjami liturgicznymi zainicjowanymi przez Marcina
Lutra w Niemczech oraz Cranmera w Anglii a reformatorami liturgicznymi Vaticanum
II!
Św. Alfons Liguori
przepowiedział w swym dziele O godności i obowiązkach kapłańskich:
"…te wściekłe usiłowania
szatana do zniesienia ofiary Mszy św. za pośrednictwem heretyków; są oni
poprzednikami Antychrysta, który przede wszystkim będzie próbował znieść i w
istocie zniesie tę świętą ofiarę, a to nastąpi wskutek grzechów ludzkich,
według przepowiedni Daniela: «I dano mu moc przeciw ustawicznej ofierze» (Dan.
8, 12)".
W swojej książce Mistyczne
Ciało Chrystusa i reorganizacja społeczeństwa ks. Denis Fahey przestrzegał:
"Cała przerażająca energia
nienawiści Szatana jest szczególnie skierowana przeciwko Świętej Ofierze Mszy.
Istnieje sprzymierzona z nim i ożywiana tą samą nienawiścią armia
niewidzialnych satelitów tej samej natury. Wszystkie ich wysiłki nakierowane są
na uniemożliwienie jej odprawiania poprzez eksterminację stanu kapłańskiego i
ograniczanie działalności kapłańskiej. Jeśli Szatanowi nie uda się całkowicie
zlikwidować jedynego dopuszczalnego aktu kultu, będzie on dążył do ograniczenia
go do dusz i serc tak niewielu jednostek, jak to tylko możliwe".
Wielki jest nasz przywilej uczestniczenia
w Świętej Ofierze Mszy w tych dniach apostazji. Tu, w seminarium i akademii Mater
Dei nasi seminarzyści i studenci rozpoczynają dzień Mszą Świętą zanim
udadzą się na swe zajęcia. Czy jest lepszy sposób na wypełnione łaskami
przeżycie okresu Wielkiego Postu niż uczestniczenie w bezkrwawym odnowieniu
Ofiary Kalwarii!
Z modlitwą i
błogosławieństwem,
Bp Mark A. Pivarunas CMRI
Z
czasopisma "Adsum", March 2019. (2)
Z
języka angielskiego tłumaczył Mirosław Salawa
–––––––––––––––
Przypisy:
(1) Tytuł
artykułu i początkowa ilustracja od red. Ultra montes.
(2) Por. 1) Bp Mark A. Pivarunas CMRI, a) Sede vacante. Rocznica śmierci papieża Piusa
XII. b) Sedewakantyzm.
c) Odpowiedzi na zarzuty wobec
stanowiska sedewakantystycznego.
d) Vaticanum II "w świetle
Tradycji"? e) O Przysiędze
antymodernistycznej. f) Czasy ostateczne a fałszywy ekumenizm. g) Ocena spotkań w Asyżu w 1986 i 2011. h) Różnica
między gorliwością misyjną świętego Patryka a duchem Vaticanum II. i) Błędy doktrynalne
"Dignitatis humanae".
j) Wizyta antypapieża
Franciszka w USA i "Synod o rodzinie" (2015). k) Długotrwały
wakans Stolicy Apostolskiej. List do Ks. Peek odnośnie stanowiska teologicznego
Zgromadzenia Maryi Niepokalanej Królowej (CMRI).
l) Papiestwo. m) Kościół katolicki i jurysdykcja. n) Nieomylne
nauczanie papieża Piusa XII i Jego świątobliwych poprzedników potępia błędy i
herezje Vaticanum II.
2) "The Reign of Mary", a) Stanowisko
Teologiczne Zgromadzenia Maryi Niepokalanej Królowej (CMRI). b) Modernistyczny Kościół: Nawracanie
żydów niekonieczne.
3) Ks. Benedict Hughes CMRI, a) Kult człowieka.
b) Neopapież – fałszywy papież. c) Zaniechanie potępienia: Bergoglio zaniedbuje
obowiązek potępienia zła. d) Sedewakantyzm: jedyny logiczny wniosek.
e) Farsa Vaticanum II. Rzetelna ocena soboru
po pięćdziesięciu latach. f) Nowa
praktyka "dialogu". Duch apostolski zniszczony przez Vaticanum II.
g) Pożegnalne słowa do swoich
kapłanów. O spuściźnie Benedykta XVI. h) New
Age, Nowa Religia. i) A
on znowu swoje! Bergoglio wywołuje zgorszenie wśród katolików nonszalanckim
podejściem do małżeństwa. j) Papież Pius XII – w
pięćdziesiątą rocznicę śmierci.
4) Ks. Noël Barbara, a) Papieska
nieomylność a dzisiejszy kryzys w Kościele.
b) Uderzające podobieństwo reform Pawła VI
do reformy anglikańskiej 1549 roku.
c) Katolicka Msza święta a Novus Ordo Missae. Czy
NOM jest ważną mszą?
5) Ks. Kevin Vaillancourt, a) Świętowanie błędu w "Roku Wiary".
b) Modernistyczny program ukryty
za tzw. "Rokiem Eucharystii". c) Nabożeństwo do św. Józefa poważnie
nadszarpnięte przez Vaticanum II. d) Współczesna liturgia: nowa
forma kultu dla nowego pokolenia. e) Zmiany
w przepisach wielkopostnych prowadzą do utraty ducha pokutnego. f) Dlaczego moderniści przesunęli Święto Chrystusa
Króla? g) Czy Summorum
Pontificum rzeczywiście jest wyrazem Tradycji katolickiej? h) Obalanie mitu. Novus Ordo to nie to samo, co
Msza Trydencka. (Część I). i) Obalanie mitu. Novus Ordo to nie to samo, co
Msza Trydencka. (Część II).
6) Abp Stanisław Karnkowski, Prymas Polski, a) Kazania o Chwalebnej
Eucharystii. b) Odezwa do Duchowieństwa całej Prowincji
Gnieźnieńskiej. c) O wieczerzy Zborów Luterskich, Pikardskich,
Zwingliańskich, Kalwińskich i Nowochrzczeńskich.
7) S. Leonia, Niepokalanka, Czym jest Msza św. dla dusz naszych.
8) O. G. Lefebvre, Benedyktyn, Mszał Rzymski z dodaniem
nabożeństw nieszpornych (1956 r.).
9) Ks. Maciej Sieniatycki, a) Apologetyka czyli dogmatyka fundamentalna.
b) Zarys dogmatyki katolickiej.
c) System modernistów. d) Modernistyczny
Neokościół. e) Główne zasady etyki Kanta a etyka
chrześcijańska. f) Modernizm w książce polskiej.
10) Abp Walenty Zubizarreta OCD, O modernizmie (De
modernismo).
11) Ks. Jacek Tylka SI, a) Dogmatyka katolicka. b) Traktat o Kościele Chrystusowym. c) O obojętności, czyli indyferentyzmie
w rzeczach religii. d) O
własnościach religii. e) O cnotach
heroicznych.
