STRONA INTERNETOWA POWSTAŁA W CELU PROPAGOWANIA MATERIAŁÓW DOTYCZĄCYCH INTEGRALNEJ WIARY KATOLICKIEJ POD DUCHOWĄ OPIEKĄ św. Ignacego, św. Dominika oraz św. Franciszka

Cytaty na nasze czasy:

"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"

Św. Ignacy Loyola


"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)

J.E. ks. bp Guerard des Lauriers


"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."

J.E. ks. bp Donald J. Sanborn

poniedziałek, 11 stycznia 2016

X. Antoni Cekada o Kościele w czasie wakatu Stolicy Apostolskiej

„Widzialna Powszechna Jurysdykcja & Kościół podczas Wakatu”

*** Argument 

Bez Papieża widzialna powszechna jurysdykcja wymiera, a z nią Kościół […]. 

*** Odpowiedź 

Journet, podsumowując Kajetana, adresuje pytanie o status Kościoła podczas wakatu, jak następuje: 
Kiedy Papież umiera, Kościół jest owdowiały, i jeśli chodzi o widzialną powszechną jurysdykcję, jest prawdziwie anarchiczny. Nie jest jednak anarchiczny w ten sposób, jak są schizmatyckie kościoły, ani też jak rozkładające się bezgłowe ciało. Chrystus kieruje nim z nieba. Nie ma nikogo na ziemi, któryby mógł widzialnie wykonywać najwyższą duchową jurysdykcję w Jego imię i w rezultacie każdy nowy objaw ogólnego życia Kościoła jest zablokowany. Ale, choć zwolnione, tętno życia Kościoła nie ustało; posiada on władzę Papiestwa w możności, w takim sensie, że Chrystus, który zawsze chciał, by Kościół posiadał widzialnego Pasterza, dał mu władzę wybierania człowieka, któremu On sam powierzy klucze Królestwa Niebieskiego, jak kiedyś powierzył je św. Piotrowi.

„Utrata Apostolskości”

*** Argument

Bez Papieża, lub przynajmniej Biskupów diecezjalnych, którzy otrzymali jurysdykcję zwyczajną od prawdziwego Papieża, apostolskość i misja Chrystusa umiera, a z nimi wraz Kościół […].

*** Odpowiedź

(1) Misja, i przykazanie, które Pan Jezus dał Apostołom, i ich następcom (nauczania, rządzenia, i uświęcania) jest przedmiotem prawa Bożego.

(2) Pytanie, jak ta misja i przykazanie będą przeniesione i przekazane na następujące pokolenia Biskupów i Kapłanów, Pan Jezus pozostawił Kościołowi do wdrożenia przy użyciu prawa ludzkiego.

(3) W następujących wiekach te prawa Kościelne ustanowiły metody wybierania Biskupów, i Kapłanów, oraz obdarzania ich misją i sukcesją apostolską. Kościół uznawał różne sposoby wybierania: […].

(4) W bardziej współczesnych czasach prawo Kościelne ostatecznie orzekło, że jakikolwiek wybór na urząd Biskupi zależy wyłącznie od Papieża dla prawowitości i otrzymania prawdziwej sukcesji apostolskiej. Prawowitość niższego duchowieństwa (proboszczów itd.) zależy zaś na prawowitości misji Ordynariusza (Biskupa diecezjalnego). […].

(5) Z powodu nieobecności prawdziwego Papieża, założenia prawa Kościelnego, dotyczące prawowitości misji i sukcesji apostolskiej nie mogą dłużej stosować się ściśle.

(6) Niemniej jednak, ta misja i polecenie, które Pan Jezus dał Apostołom i tym, którzy nastąpią po nich, wciąż ma pełne zastosowanie, jako kwestia prawa Bożego, które trwa wiecznie, nawet gdy założenia prawa ludzko-kościelnego nie mogą być stosowane.

(7) Tradycjonalistyczni Biskupi i Kapłani otrzymali obowiązek kontynuacji tej misji od Pana Jezusa z racji ich konsekracji i święceń. Pomimo faktu, iż ich misja i sukcesja nie przyszła do nich przez założenia prawa ludzko-kościelnego, ich misja i sukcesja jest w rzeczy samej apostolska, jeżeli chodzi o prawo Boże, ponieważ jest identyczna z misją, którą Pan Jezus dał Kościołowi.
Tłumaczenie z języka angielskiego: Albert Polak

Za: http://tenetetraditiones.blogspot.com/2016/01/x-antoni-cekada-o-kosciele-w-czasie.html
Autor: o