ks. Rafał J. Trytek ICR: Sub auspiciis Regis Poloniae

STRONA INTERNETOWA POWSTAŁA W CELU PROPAGOWANIA MATERIAŁÓW DOTYCZĄCYCH INTEGRALNEJ WIARY KATOLICKIEJ POD DUCHOWĄ OPIEKĄ św. Ignacego, św. Dominika oraz św. Franciszka

Cytaty na nasze czasy:

"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"

Św. Ignacy Loyola

"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)

J.E. ks. bp Guerard des Lauriers

"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."

J.E. ks. bp Donald J. Sanborn

środa, 10 czerwca 2020

ks. Rafał J. Trytek ICR: Sub auspiciis Regis Poloniae

Gdy w 1727 roku Polska występowała po raz pierwszy do Stolicy Apostolskiej z prośbą o ustanowienie liturgicznego święta Najświętszego Serca Pana Jezusa, czyniła to nie tylko w imieniu Rzeczpospolitej Obojga Narodów, ale prosiła o święto dla całego Kościoła! Polski król i wielki książę litewski August II czynił to zatem nie tylko w imieniu swojego Kraju, ale chrześcijaństwa w ogóle. Ważna rola w tych staraniach przypadła Przełożnej krakowskiego klasztoru wizytek, Matce Teresie Szembek i biskupowi krakowskiemu ks. Konstantemu Szaniawskiemu. Pomimo umiejętnej walki stoczonej przez ks. Józefa Gallifet S.I. o ustanowienie święta, pod wpływem kardynała Prospera Lambertini Stolica Apostolska odrzuciła prośbę Polski.

Głównym powodem był zarzut nowości i niechęć do mnożenia "zbędnych" nabożeństw. Sam Lambertini jako papież Benedykt XIV zresztą wspierał nabożeństwo w Rzymie i Kościele. Drugie podejście miało miejsce w latach 1762-1764. Wtedy to Polska-Litwa ponowiła starania o ustanowienie liturgicznego święta Serca Bożego pod rządami Augusta III, który z Warszawy skierował listownie prośbę do papieża w tej sprawie. Prośby króla poierali liczni biskupi Najjaśniejszej Rzeczypospolitej, a także z Francji Stanisław Leszczyński i jego córka Maria- królowa Francji.

Początkowo do tej petycji dołączył król Hiszpanii Filip V, ale pod wpływem ministra Manuela de Rhody, wycofał swoje poparcie. Druga polska petycja była już tylko w imieniu Rzeczypospolitej- by zwiększyć szanse na sukces. Po wykazaniu, że kult Najświętszego Serca Pana Jezusa nie jest wcale nowy (na posiedzeniu 26 stycznia 1765 r.), a w licznych diecezjach już od dawna cieszy się on błogosławieństwem ordynariuszy, a także po wykazaniu jego pozytywnych efektów duchowych, Stolica Apostolska zezwoliła wreszcie na liturgiczne obchody święta Serca Bożego w Polsce i na Litwie dekretem z 6 lutego 1765 roku- już za panowania króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.

To pierworództwo w kulcie liturgicznym Najświętszego Serca Pana Jezusa potraktujemy jako wielkie zobowiązanie.

ks. Rafał J. Trytek ICR, w święto św. Norberta

Za: http://sedevacante.pl/teksty.php?li=110

Nasze zasady (m.in. fragmenty deklaracji z Campos) :

Święcie wierzymy we wszystko co zostało nam przez Boga objawione, a czego naucza nas nieomylny Urząd Nauczycielski Kościoła, w tej Wierze chcemy żyć i umierać, jako że jedynie w Kościele można należycie czcić Boga i znaleźć zbawienie.
Pozostajemy w doskonałej komunii ze Stolicą Św. Piotra oraz uznajemy prymat jego PRAWOWITYCH Następców nad całym Kościołem, i nic na świecie nie mogłoby nas oddzielić od Skały, na której Jezus Chrystus założył swój Kościół.
Jesteśmy katoliccy, apostolscy i rzymscy i będziemy tacy z łaską Bożą aż do śmierci, a żadna siła ani władza nie oderwie nas od Kościoła Świętego.
Wyznajemy Wiarę Katolicką w sposób integralny i nieskażony, tak, jak była ona zawsze wyznawana i przekazywana przez Kościół, przez Namiestników Chrystusa, przez Sobory – w doskonałej ciągłości – nie pomijając żadnego artykułu.
Odrzucamy i wyklinamy wszystko, co zostało przez Kościół Święty odrzucone i potępione. W szczególności potępiamy: protestantyzm, liberalizm, naturalizm, racjonalizm i modernizm. Odrzucamy również, razem z Papieżami i w ten sam sposób, w jaki oni to uczynili, wszystkie konsekwencje tych błędów.
Wierzymy w stałość Doktryny i w obiektywny sens formuł, które wyrażają dogmaty i prawdy przez Kościół nauczane. Wierzymy, że prawdy Wiary pozostają absolutnie niezależne od sposobu myślenia i życia ludzi, jako że Prawda przychodzi od Boga przez Kościół i jego Tradycję, a nie rodzi się z instynktu i przeżyć religijnych.
Mamy absolutną pewność, że nasze stanowisko jest słuszne, nie dzięki sile naszych argumentów, ale dlatego, że opiera się ono na tym, czego Kościół zawsze nas nauczał. Dlatego możemy powtórzyć za św. Augustynem, że gdyby to, w co wierzymy, okazało się błędem, znaczyłoby to, że sam Bóg nas okłamał.

DEKLARACJA DOKTRYNALNA

środa, 10 czerwca 2020

ks. Rafał J. Trytek ICR: Sub auspiciis Regis Poloniae