STRONA INTERNETOWA POWSTAŁA W CELU PROPAGOWANIA MATERIAŁÓW DOTYCZĄCYCH INTEGRALNEJ WIARY KATOLICKIEJ POD DUCHOWĄ OPIEKĄ św. Ignacego, św. Dominika oraz św. Franciszka

Cytaty na nasze czasy:

"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"

Św. Ignacy Loyola


"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)

J.E. ks. bp Guerard des Lauriers


"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."

J.E. ks. bp Donald J. Sanborn

czwartek, 12 stycznia 2017

Święty Aelred z Rievaulx, opat


aelred-z-riveaux
Święty Aelred z Rievaulx urodził się ok. 1110 r. w Hex­ham w północnej Anglii. Od 1124 r. służył na dworze króla Szkocji, Dawida I Świętego. Wysłany przez króla w 1134 r. z misją do arcybiskupa Yorku odwiedził w drodze powrotnej świeżo założone opactwo cystersów w Rievaulx w Yorkshire, dokąd mnisi przybyli z Clairvaux.

Poruszony do głębi, zamiast wrócić na dwór królewski, przywdział habit cysterski i rozpoczął nowicjat w Rievaulx. W następnych latach pełnił szereg funkcji: był mistrzem nowicjatu (1142), opatem w Revesby (1143-1147), a następnie został wybrany opatem w swoim macierzystym klasztorze w Rievaulx (1147-1167).  Aktywnie brał udział w życiu politycznym, prowadząc ko­respondencję z królami, papieżami i szeregiem „wielkich” ówczesnego świata. Pod jego rządami Rievaulx stało się ważnym i niezwykle dynamicznym ośrodkiem życia cysterskiego.

Aelred napisał liczne dzieła teologiczne, historyczne i poetyckie; zachowało się także ok. 200 mów, które wygłaszał jako opat do swoich mnichów. Do najsłynniejszych jego dzieł zalicza się Zwierciadło miłości oraz O przyjaźni duchowej. Nazywano go drugim Bernardem. Zmarł 12 I AD 1167.

Panie Jezu, jak słodko miłować Ciebie, jak wielkim darzysz wtedy pokojem i pewnością. Ten, kto Ciebie miłuje, nie będzie zawiedziony, bo nie ma nic lepszego i owocniejszego nad tę miłość, a jakże wiele ona znaczy. I można Cię kochać bez miary, bo miłość ku Tobie nie zna granic. Nie trzeba się wtedy lękać rozłąki śmierci zrywającej więzy przyjaźni, bo życie nie podlega śmierci (Aelred z Rievaulx).
Autor: o