STRONA INTERNETOWA POWSTAŁA W CELU PROPAGOWANIA MATERIAŁÓW DOTYCZĄCYCH INTEGRALNEJ WIARY KATOLICKIEJ POD DUCHOWĄ OPIEKĄ św. Ignacego, św. Dominika oraz św. Franciszka

Cytaty na nasze czasy:

"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"

Św. Ignacy Loyola


"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)

J.E. ks. bp Guerard des Lauriers



"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."

J.E. ks. bp Donald J. Sanborn

wtorek, 11 kwietnia 2017

Homilia z konsekracji biskupiej Jego Ekscelencji Martina Dávila Gandara - Ks. Daniel A. Perez Gómez

Homilia z konsekracji biskupiej Jego Ekscelencji Martina Dávila Gandara

(11 maja 1999 r.)

KS. DANIEL A. PEREZ GÓMEZ
––––––

Wasze Ekscelencje, wielebni Księża, drodzy Bracia,

Zwracam się do wszystkich tu obecnych i jak również naszych nieobecnych braci, którzy nie mogli tutaj przybyć – Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus i Najświętsza Maryja Panna. Minęło prawie dwadzieścia lat od czasu, gdy ten kościół przyjął z ogromną radością wielkiego biskupa, który nie tylko miał być dla nas przykładem, ale również nadzieją w walce o wytrwanie w wierności tradycji: Jego Ekscelencję Moisesa Carmonę.

Minęło prawie osiem lat, odkąd ten sam kościół pogrążył się w żałobie, ponieważ życie naszego sławnego Biskupa dobiegło końca. Ileż nadziei wydawało się być zawiedzionych! Jakże szczęśliwi byli nasi wrogowie, wrogowie Boga i Jego Kościoła. Nie powstrzymali się od obwieszczenia swego zwycięstwa, ale to nie ich zwycięstwo i nie do nich będzie należeć; jest zarezerwowane dla tych, którzy kochają Boga, dla tych, którzy zachowują wiarę naszego Pana Jezusa Chrystusa. Zwycięstwo jest zapewnione Jego prawdziwemu Kościołowi.


Odejście biskupa Carmony z tego padołu łez nie poszło na marne. Zasiał on ziarno, urodzajne ziarno, jakie Bóg mu powierzył. Zdawało się nic nie znaczącym – kilku ubogich kapłanów – ale w opatrznościowy sposób przekazał on pełnię kapłaństwa, biskupią godność temu, który miał szlachetnie i wiernie nas wspomagać i być dla nas kimś więcej niż przyjacielem, Jego Ekscelencji Markowi Pivarunasowi.

Niemało już lat upłynęło i oto jesteśmy tu pełni radości, radości, jakiej doznaje Kościół, mając wśród nas przewodnika i pasterza dla swoich wiernych, biskupa w Meksyku, który zapewni ciągłość sakramentów, źródło łaski i nadprzyrodzonego życia dla swych dzieci – Jego Ekscelencję Martina Dávilę.

Wiemy, że naszego nowego Biskupa czeka wiele ciężkich prób, ale wiemy także, że on nigdy nie stronił od pracy. Błagamy Boga i jesteśmy pewni, że udzieli mu Swej łaski. Ponieważ Bóg powołał go, by był jednym z Jego prawdziwych biskupów, którzy nie nazywają światła ciemnością, nie mówią, że błąd jest czymś właściwym, ani zło dobrem – co stało się wśród biskupów naszych czasów haniebnym procederem.

Tak, ponieważ ciemność, niejasność i błąd przynależne są temu piekielnemu duchowi, wiecznemu wrogowi naszego Pana Jezusa Chrystusa, który to czartowski duch wyrządził naszemu Kościołowi bardzo poważne szkody. Przeciwnie, nasz nowy biskup będzie musiał – z pomocą Bożej łaski – oświecać, objaśniać, uzbroić się w odwagę i być nieugiętym, podążając za słowami i przykładem świętego Pawła: "Argue obsecra... karć z wszelką cierpliwością i nauką".

Dziękujmy Bogu za udzielenie nam tego wielkiego błogosławieństwa, bo skoro kapłaństwo jest sakramentem, czyli niezbędnym środkiem i bez niego Kościół nie może osiągnąć swego celu, to w sposób uzasadniony, możemy to powiedzieć także o biskupstwie, albowiem Boska Mądrość głosi: "Uderzą w pasterza, a rozproszą się owce".

Uważamy, że postąpiliśmy zgodnie z nakazami Boskiej Opatrzności; uważamy, że naszym działaniem nie kierował kaprys czy ambicja; sądzimy, że naszym obowiązkiem jest przywrócenie Kościołowi hierarchii, oczywiście nie z pomocą jakichś desperackich, nieroztropnych albo złudnych metod. Niech to wydarzenie będzie również świadectwem naszej dobrej woli i pragnienia podporządkowania się tym, którzy muszą być naszymi przewodnikami, i wyrazem pragnienia przywrócenia ładu i harmonii w naszym Kościele.

Niechaj Bóg raczy przyjąć nasze niegodne modły wdzięczności i nasze mocne przekonanie, że nie chcemy być jak ci, którym świat przyklaskuje; nie chcemy być podobni do tych, których świat wynosi jako idolów; nie chcemy być w szeregu tych, którzy zdradzają naszego Pana Jezusa Chrystusa albo są letni – co Pan Bóg potępił – ale raczej pragniemy zaliczać się do tych, których świat nienawidzi i prześladuje, albowiem to oni, jak powiedział Jezus Chrystus, będą z Nim. Niech Bóg błogosławi naszych biskupów i zachowa na wiele lat.

Ks. Daniel A. Perez Gómez

Homilia zamieszczona w: "The Reign of Mary", nr 163, Winter 2017 (www.cmri.org) (1)

Z języka angielskiego tłumaczył Mirosław Salawa

–––––––––––


Biskup Martin Dávila Gandara



Biskup Davila i biskup Pivarunas wraz z seminarzystami CMRI

Przypisy:














(Przypisy od red. Ultra montes).