STRONA INTERNETOWA POWSTAŁA W CELU PROPAGOWANIA MATERIAŁÓW DOTYCZĄCYCH INTEGRALNEJ WIARY KATOLICKIEJ POD DUCHOWĄ OPIEKĄ św. Ignacego, św. Dominika oraz św. Franciszka

Cytaty na nasze czasy:

"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"

Św. Ignacy Loyola


"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)

J.E. ks. bp Guerard des Lauriers



"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."

J.E. ks. bp Donald J. Sanborn

wtorek, 5 sierpnia 2025

Odpust Porcjunkuli

Pokój i dobro!

           Drodzy Czytelnicy, dziś święto poświęcenia Bazyliki Matki Bożej Anielskiej – zwanej potocznie Porcjunkulą (2 sierpnia) – jest dniem uzyskania pięknego odpustu zupełnego, który nasz seraficki Ojciec św. Franciszek zdołał uzyskać od samego Pana naszego Jezusa Chrystusa, co zostało później potwierdzone przez Świętą Stolicę Apostolską. Dowiemy się nieco więcej o tym odpuście i wymaganiach, jakie należy spełnić, aby z niego skorzystać.

Na czym polega odpust w Portiunkuli?

Jest to odpust całkowicie nadzwyczajny, którego sam Pan udzielił św. Franciszkowi i który został potwierdzony przez Kościół, na mocy którego wierni mogą ufać, że cała kara należna za ich grzechy zostanie zniesiona, jeśli odwiedzą sanktuarium Porcjunkuli lub jakiekolwiek inne, któremu udzielono tego samego przywileju.

Nie tylko ze względu na swoje godne podziwu pochodzenie, ale także ze względu na łatwą drogę do zdobycia oraz owoce zbawienia i uświęcenia niezliczonych dusz na przestrzeni wieków, odpust ten jest przedstawiany jako szczególna łaska z Nieba.

Początkowo ograniczała się do kościoła Matki Bożej Anielskiej w Asyżu, zwanego Portiunkulą. Później został rozszerzony na wszystkie kościoły seraficzne, a później na wiele innych kościołów.

Odpust ten ma też tę cechę, że można z niego skorzystać w toties quoties, to znaczy tyle razy, ile razy odwiedza się kościół odpustowy, od południa 1 sierpnia do północy 2 sierpnia, odmawiając co najmniej sześć Ojcze nasz, sześć Zdrowaś Maryjo i sześć Chwały Ojcu podczas każdej wizyty, w intencji Papieża.
(Sagrada Penitentiaria, 19 lipca 1924 r.)
Jeśli chodzi o dni, w których można spowiadać się i przyjmować Komunię św. przewidziane dla odpustu Porcjunkuli, obowiązują ogólne zasady, o których mowa w traktacie o odpustach w ogóle.

Czy tercjarze, gdziekolwiek, mogą skorzystać z odpustu Portiunkuli?

Tak. Od dekretu z 31 stycznia 1893 r. każdy tercjarz może korzystać z tego odpustu. Jeśli bowiem w miejscu, w którym mieszka, nie ma kościoła seraficznego, nawet jeśli ustanowiony jest Trzeci Zakon, kościół parafialny korzysta z przywileju Porcjunkuli.

Chorym w sakramencie wystarczy, że zamiast odwiedzać, odmówią jednocześnie sześć Ojcze nasz, sześć Zdrowaś Maryjo i sześć Chwały Ojcu.

Zgodnie z naszymi badaniami w Kodeksie Prawa Kanonicznego, gdy nie ma możliwości nawiedzenia kanonicznie erygowanego kościoła franciszkańskiego, ksiądz może zamienić wizytę na inną, równoważną praktykę pobożnościową, co pozwala wiernym na łatwiejsze skorzystanie z tego odpustu.

(Źródło: Podręcznik Trzeciego Zakonu Franciszkanów – 1949)