STRONA INTERNETOWA POWSTAŁA W CELU PROPAGOWANIA MATERIAŁÓW DOTYCZĄCYCH INTEGRALNEJ WIARY KATOLICKIEJ POD DUCHOWĄ OPIEKĄ św. Ignacego, św. Dominika oraz św. Franciszka

Cytaty na nasze czasy:

"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"

Św. Ignacy Loyola


"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)

J.E. ks. bp Guerard des Lauriers



"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."

J.E. ks. bp Donald J. Sanborn

piątek, 12 października 2018

Czy racjonalnie jest wierzyć w Boga? cz.8

Znalezione obrazy dla zapytania Czy racjonalnie jest wierzyć w Boga?
8 Teza. Błędny jest pogląd, że nie istnieje życie pozagrobowe. Prawdopodobnie nie ma człowieka, który jeszcze nigdy nie zadał sobie pytania dotyczącego życia pozagrobowego. A to odpowiedź: Jeśli istnieje Bóg, istnieje życie po śmierci. To takie proste.


Argument. Oto, dlaczego. Po pierwsze, obecne życie jest wypełnione niezmierzoną ilością niesprawiedliwości i cierpienia. Jedynym sposobem na zapewnienie jakiejś ostatecznej sprawiedliwości ofiarom zła jest życie pozagrobowe. I jedynym dostępnym pocieszeniem dla tych, którzy cierpią niesprawiedliwie – od bolesnej choroby i przedwczesnej śmierci aż do śmierci dziecka – jest to, że istnieje życie pozagrobowe. Ale takie życie pozagrobowe istnieje tylko wtedy, gdy istnieje dobry i sprawiedliwy Bóg. Dobry i sprawiedliwy Bóg zapewnia sposób na zrekompensowanie wszystkich niesprawiedliwych cierpień na tym świecie.

Drugi Argument. Po drugie, ponieważ Bóg nie jest fizyczny, świat fizyczny nie jest jedyną rzeczywistością. Istnieje również niefizyczna rzeczywistość. A my, ludzie, mamy część nas, która będąc niefizyczną, przetrwa śmierć naszego ciała. Tę cząstkę nazywamy duszą. Ale jeśli nie ma Boga, to fizyczne życie jest wszystkim, co istnieje. Tak więc: Nie ma Boga, nie ma duszy, nie ma duszy, nie ma życia po śmierci.


Teraz, oczywiście, ci, którzy wątpią w istnienie Boga, mają wszelkie powody, by wątpić w życie pozagrobowe. Ale jeśli wierzysz w dobrego Boga, musisz wierzyć, że istnieje życie po śmierci. Jeśli powiesz, że wierzysz w Boga, ale nie w życie po śmierci, to bóg, w którego wierzysz, nie tylko nie jest dobry, on jest okrutny. Ten bóg tworzył świat pełen niesprawiedliwego cierpienia i po prostu to zostawił.


Obiekcja. Niektórzy ludzie, którzy nie wierzą w życie pozagrobowe, oferują własną wersję nieśmiertelności. Bardzo często na pogrzebach można spotkać przekonanie, że “Podczas gdy nie ma życia po śmierci, to wciąż żyjemy – dzięki naszym dobrym uczynkom i wspomnieniom bliskich”. W takie właśnie coś wielu ludzi, którzy odrzucają życie po śmierci, chce uwierzyć.


Odpowiedź. Ale idea, że ??istoty ludzkie żyją poprzez swoje dobre uczynki lub poprzez wspomnienia bliskich – co zwykle oznacza dzieci lub wnuki – jest po prostu pozbawiona sensu. Jeśli ludzie żyją poprzez swoje dobre uczynki, to dzieci, które umierają, nie żyją dalej. Liczba dobrych uczynków, do których zdolne jest nawet większość dzieci, jest niewielka. Jeśli chodzi o niemowlęta, które umierają, no cóż, niemowlęta nie mogą w ogóle angażować się w dobre uczynki, więc, jak sądzę, po prostu nie żyją dalej.


Druga Odpowiedź. W każdym razie prawda jest taka, że ??złe uczynki zwykle trwają dłużej niż prawie wszystkie dobre uczynki. W rzeczywistości, jeśli uczynki uczynią nas nieśmiertelnymi, Hitler, z całym złem, jakie zrobił, jest o wiele bardziej nieśmiertelny niż najmilsi ludzie na ziemi.


Trzecia Odpowiedź. Co do życia we wspomnieniach naszych dzieci, to co mówimy tym, którzy nie mają dzieci? “Przepraszam, nie żyjesz”?


Czwarta Odpowiedź. Co więcej, życie w czyjejś pamięci – jakkolwiek piękne – nie jest tym samym, co nieśmiertelność lub życie po śmierci. Jak powiedział Woody Allen: “Nie chcę osiągnąć nieśmiertelności poprzez moją pracę. Chcę to osiągnąć, nie umierając”.


Podsumowanie. Moja wiara w Boga i życie po śmierci utrzymuje mnie przy zdrowych zmysłach. Myśl, że ten świat to wszystko, co istnieje, oznacza, że ??oprawcom uchodzą płazem horrory, do których się przyczynili, oznacza to, że to życie jest przypadkowe i bezcelowe, i to także oznacza, że ??już nigdy nie zobaczę nikogo, kogo kocham. To by doprowadziło mnie do szaleństwa. Naprawdę nie rozumiem, w jaki sposób nie doprowadziłoby to do szału kogoś, kto przejmuje się cierpieniem i kto kocha drugiego człowieka.


Drugie Podsumowanie. Jeśli nie ma życia po śmierci, nie żyjemy dalej. Kropka. Bądźmy na tyle szczerzy, aby to przyznać. Jeśli nie ma życia po śmierci, nikt z nas nigdy nie będzie z tymi, których najbardziej kochamy i którzy nas kochają. Jeśli nie ma życia po śmierci, to nikt – ani złoczyńca, ani żaden morderca – nie otrzymają ostatecznej sprawiedliwości. Jeśli nie ma życia po śmierci, to życie – dla ogromnej większości ludzi, którzy kiedykolwiek żyli i dla tych, którzy żyją teraz – jest bezsensownym chaosem.

Koniec.
Opracowano na podstawie: Prager University 

Albert Polak