STRONA INTERNETOWA POWSTAŁA W CELU PROPAGOWANIA MATERIAŁÓW DOTYCZĄCYCH INTEGRALNEJ WIARY KATOLICKIEJ POD DUCHOWĄ OPIEKĄ św. Ignacego, św. Dominika oraz św. Franciszka

Cytaty na nasze czasy:

"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"

Św. Ignacy Loyola


"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)

J.E. ks. bp Guerard des Lauriers



"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."

J.E. ks. bp Donald J. Sanborn

poniedziałek, 13 marca 2017

78. rocznica Koronacji J.Św. Ojca Świętego, Piusa XII - ostatniego Papieża (12 marca AD 1939)


Ceremonia koronacji poprzedzona jest procesją, która zatrzymuje się trzykrotnie. W czasie każdego z tych postojów następuje obrzęd intromisji (po raz pierwszy w 1409), podczas którego mistrz ceremonii zapala przed siedzącym na lektyce papieżem, zawieszony na długim metalowym pręcie pęk konopi i wypowiada po wypaleniu się całego tradycyjne słowa przestrogi:

Sancte Pater, sic transit gloria mundi.

Co po polsku znaczy:
Ojcze Święty, tak przemija chwała tego świata.

Celem słów adresowanych do papieża jest przypomnienie mu kruchości ludzkiego życia oraz o przejściowym charakterze ziemskich zaszczytów i dóbr materialnych.

Następnie odbywa się solenna Msza Św. koronacyjna. W jej trakcie dziekan kolegium kardynalskiego na ramiona papieża nakłada paliusz, a epistołę i ewangelię śpiewa się po dwa razy: w języku greckim i łacińskim. Po Mszy ma miejsce właściwy obrzęd koronacji, podczas której papież siedzi na tronie, a kardynał protodiakon, po zdjęciu papieskiej infuły, nakłada na jego głowę diadem (tiarę) ze słowami:

Accipe tiaram tribus Coronis ornatam, et scias te esse patrem principum et regum, rectorem orbis in terra vicarium Salvatoris nostri Jesu Christi, cui est honor et gloria in saecula saeculorum.

Co po polsku znaczy:
Przyjmij tę tiarę ozdobioną trzema koronami i wiedz, że tyś Ojcem książąt i królów, władcą świata, Wikariuszem naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa którego jest cześć i chwała na wieki wieków.

Po koronacji papież udziela uroczystego papieskiego błogosławieństwa Urbi et Orbi.