Nauczanie katolickie: "Religia mojżeszowa była tylko poprzedniczką
religii chrześcijańskiej, została przez Chrystusa już to dopełniona, już to
zniesiona. Dlatego też po śmierci Chrystusa
już nie jest religią prawdziwą, a tym samym stała się religią fałszywą.
Naród żydowski nie przyjąwszy Chrystusa jako Mesjasza przestał być narodem
wybranym, stał się narodem odrzuconym" (O. Parteniusz Minges OFM, Kompendium teologii dogmatycznej ogólnej).
Herezja pelagiańska: "Prawo Mojżesza prowadzi do nieba na równi z
Ewangelią". (Cyt. za: Ks. Jan Czuj, Walka
św. Augustyna z herezją pelagianizmu).
Heretyckie bluźnierstwa modernistów: "Soborowa deklaracja pośród innych rodzajów
dialogu wyróżnia dialog chrześcijan i Żydów. Jego wyjątkowość polega na tym, że
rodzi się on ze świadomości duchowego pokrewieństwa obydwu religii. W duchu
nauczania Soboru [fałszywy] św. Jan Paweł II – nawiązując przy tym do słów
Adama Mickiewicza – określał Żydów «starszymi braćmi w wierze», a Benedykt XVI
dodawał, że są oni dla nas również «ojcami w wierze»" (Wspólne duchowe
dziedzictwo chrześcijan i Żydów. – List pasterski [Pseudo]Episkopatu
Polski z okazji 50. rocznicy Nostra aetate, 6 października 2015 r.).
(Cytaty od red. Ultra montes.)
––––––––
W ciągu ostatnich mniej więcej dwudziestu
pięciu lat ta wstrząsająca herezja zaczęła nabierać coraz wyraźniejszych
kształtów. Chociaż nie wyrażona wprost w deklaracji Vaticanum II –
Nostra aetate, to domyślnie się tam znajdowała (wszak w duchu fałszywego
ekumenizmu nie można głosić konieczności zbawienia w jedynym prawdziwym
Kościele założonym przez Chrystusa). Jeden z naszych czytelników, dr Edward L.
Pugh, zwrócił uwagę na wypowiedź Roberta Sungenisa w miesięczniku "New
Oxford Review" z października 2005 roku. Sungenis wymienił tam pięć "dziwacznych
twierdzeń dotyczących narodu żydowskiego", które pojawiły się po Vaticanum
II:
1. "Stare Przymierze nigdy nie
zostało odwołane" (Jan Paweł II, 1980).
2. "Żydowskie oczekiwanie na Mesjasza
nie jest nadaremne" (Papieska Komisja Biblijna za kardynała
Ratzingera, 2001).
3. "Kościół wierzy, że judaizm, tj.
wierna odpowiedź narodu żydowskiego na nieodwołalne Przymierze zawarte z
Bogiem, ma dla nich zbawczą wartość" (kardynał Kasper, 2001).
4. "Nawracanie
[żydów] nie jest postawą miłości ani nie wynika z wiedzy!" (kardynał
Willebrands, 1992).
5. "Działania mające na celu
nawracanie żydów na chrześcijaństwo pod względem teologicznym są już nie do
przyjęcia dla Kościoła katolickiego" (kardynał Keeler, 2002).
Pan Pugh przeciwstawia im następnie
właściwe podejście wyrażone w komentarzu Thomasa A. Droleskey na temat suspensy
ks. Zigranga przez "biskupa" Josepha A. Fiorenza ("The Remnant",
8/15/04):
"Twierdzenie biskupa Fiorenza, że «Stare
Przymierze zawarte przez Boga z ludem Izraela» jest niezmiennie ważne, jest samo
w sobie heretyckie. Żaden człowiek nie może być zbawiony przez wiarę w
przymierze mojżeszowe, które zostało w całości zastąpione, gdy w Wielki Piątek
w Świątyni zasłona przedarła się na pół, w chwili gdy nasz Pan Jezus Chrystus skonał
na Krzyżu Świętym. Podstawowym aktem wierności prawdom Świętej Wiary jest
sprzeciwienie się i zdemaskowanie heretyckiej wypowiedzi – wygłoszonej
osobiście przez biskupa Fiorenza, a skierowanej do księdza Zigranga w ubiegłym
roku – że żydzi są zbawieni dzięki Przymierzu zawartemu przez Mojżesza. Czy
Apostołowie, w tym pierwszy papież, św. Piotr, mylili się, próbując nawracać
żydów? Czy Nasz Pan Jezus Chrystus żartował, kiedy mówił, że ten, kto nie spożywa
Jego Ciała i nie pije Jego Krwi, nie ma w sobie życia?".
Nie trzeba dodawać, że nie tylko
stwierdzenie bpa Fiorenza było heretyckie, ale również pięć "dziwacznych
twierdzeń" wyżej wymienionych (dr Droleskey wydawał się być wtedy zupełnie
nieświadomy faktu, że jego "papież" głosił to samo co bp Fiorenza,
chociaż później to dostrzegł. W konsekwencji doszedł do wniosku, że Benedykt XVI
nie jest prawdziwym papieżem). Dziękujemy panu Pugh za przypomnienie nam, że
Stary Testament zastąpiony został Nowym i dodajemy następujące słowa św. Pawła
(Hebr. 8, 8-13):
"Albowiem ganiąc ich, mówi: «Oto
przyjdą dni, mówi Pan: i zawrę nowe przymierze z domem Izraela i z domem
Jakuba,
nie według przymierza, które zawarłem z
ich ojcami w dniu, w którym ująłem ich rękę, abym ich wywiódł z ziemi
Egipskiej: bo oni nie wytrwali w przymierzu moim i ja ich zaniedbałem, mówi
Pan.
Lecz to jest przymierze, które zawrę z
domem Izraela, po owych dniach, mówi Pan, dając prawa moje w ich umysły i na
sercach ich napiszę je i będę im Bogiem, a oni będą mi ludem.
I nikt nie będzie uczył bliźniego swego,
ani żaden brata swego, mówiąc: Poznaj Pana, gdyż wszyscy będą mnie znać od
najmniejszego aż do największego spośród nich;
albowiem zmiłuję się nad ich
nieprawościami i nie będę już więcej pamiętał ich grzechów».
Mówiąc zaś: «nowe» – przedawnił
poprzednie. Lecz co się przedawnia i starzeje, bliskie jest zniszczenia".
Kilka rozdziałów dalej św. Paweł kontynuuje (10, 8-9):
"Mówiąc wyżej: «Ofiar i danin i całopalenia za
grzech nie chciałeś, ani ci się podobały», które według Zakonu bywają
ofiarowane,
«wtedy rzekłem: Oto idę, abym pełnił,
Boże, wolę twoją» – znosi pierwsze, aby ustanowić drugie".
Czy zatem można wyrazić jeszcze dobitniej, że
Ewangelia jest dla wszystkich i to niezbędnie konieczna dla wszystkich, aby
mogli zostać zbawieni? "Nie ma Żyda ani Greka; nie ma niewolnika ani
wolnego; nie ma mężczyzny ani niewiasty. Albowiem wy wszyscy jedno jesteście w
Chrystusie Jezusie" (Gal. 3, 28).
Artykuł z czasopisma "The
Reign of Mary", nr 122, Winter-Spring 2006 (www.cmri.org) (1)
Tłumaczył z języka angielskiego
Mirosław Salawa
–––––––––––––––
Przypisy:
(1) Por. 1) "The Reign of
Mary", Stanowisko
Teologiczne Zgromadzenia Maryi Niepokalanej Królowej (CMRI).
2) Bp Mark A.
Pivarunas CMRI, a) Długotrwały
wakans Stolicy Apostolskiej. List do Ks. Peek odnośnie stanowiska teologicznego
Zgromadzenia Maryi Niepokalanej Królowej (CMRI).
b) Sedewakantyzm.
c) Odpowiedzi na zarzuty wobec
stanowiska sedewakantystycznego.
d) Vaticanum II "w świetle
Tradycji"? e) O Przysiędze
antymodernistycznej. f) Czasy ostateczne a fałszywy ekumenizm. g) Sede vacante. Rocznica śmierci papieża Piusa
XII. h) Ocena spotkań w Asyżu w 1986 i 2011. i) Różnica
między gorliwością misyjną świętego Patryka a duchem Vaticanum II. j) Błędy doktrynalne
"Dignitatis humanae".
k) Wizyta antypapieża
Franciszka w USA i "Synod o rodzinie" (2015). l) Kościół
katolicki i jurysdykcja.
3) Ks. Benedict Hughes CMRI, a) Kult człowieka.
b) Neopapież – fałszywy papież. c) Zaniechanie potępienia: Bergoglio zaniedbuje
obowiązek potępienia zła. d) Sedewakantyzm: jedyny logiczny wniosek.
e) Farsa Vaticanum II. Rzetelna ocena soboru
po pięćdziesięciu latach. f) Nowa
praktyka "dialogu". Duch apostolski zniszczony przez Vaticanum II.
g) Pożegnalne słowa do swoich
kapłanów. O spuściźnie Benedykta XVI. h) New
Age, Nowa Religia. i) A
on znowu swoje! Bergoglio wywołuje zgorszenie wśród katolików nonszalanckim
podejściem do małżeństwa.
4) Ks.
Johannes Heyne, a) Wolność
zatracenia: Sprzeczność nauczania Vaticanum II z prawdziwą katolicką nauką. b) Ruch ekumeniczny: Czy Pius XII przyzwolił na
ekumenizm? c) Gorliwość religijna.
5) Ks. Kevin
Vaillancourt, a) Przypomnienie
czterdziestej rocznicy deklaracji "Nostra aetate". b) Asyż III: "Pielgrzymka" indyferentyzmu. c) Świętowanie błędu
w "Roku Wiary".
6) O.
Parteniusz Minges OFM, O religii
żydowskiej po ustanowieniu chrześcijaństwa (De religione iudaica postchristiana).
7) Dr Anna Danuta Drużbacka, Moralne oblicze kwestii
żydowskiej w świetle nauki św. Tomasza z Akwinu.
8) Leon
Radziejowski, Judaizm wobec
chrześcijaństwa.
9) "Tygodnik
Katolicki". Ks. A. K., Der
Talmudjude von Prof. Dr. August Rohling.
10) Św. Jan
Chryzostom Arcybiskup Konstantynopolitański, Doktor Kościoła, a) Mowy przeciwko żydom. Mowa pierwsza. Synagoga
żydowska – siedlisko demonów (Adversus
Judaeos orationes. Oratio prima. Synagoga Judaeorum diversorium daemonum).
b) O strzeżeniu się fałszywych proroków.
11) Św.
Franciszek Salezy Biskup i Książę Genewy, Doktor Kościoła, a) Traktat o miłości Bożej. Bóg odrzucił naród
żydowski (Tractatus Amoris
Divini. Deus reprobavit Judaicum populum). b) O wieczności Kościoła świętego.
12) Ks. Piotr
Skarga SI, a) Żywoty Świętych.
Męczeństwo pacholęcia Symona Trydenckiego, od żydów umęczonego. b) O
kąkolu heretyckim i diabelskiej wolności religijnej (De haeretica zizania et diabolica libertate
religiosa).
13) O. Florian
Jaroszewicz OFM, Matka Świętych
Polska. Męczeństwa niektórych dziatek zamordowanych od żydów.
14) Ks. Dr Jan Czuj, a) Walka
św. Augustyna z herezją pelagianizmu. b) "Extra Ecclesiam salus non
est" w świetle nauki św. Augustyna.
15) Abp
Walenty Zubizarreta OCD, O modernizmie
(De modernismo).
16)
Ks. Jacek Tylka SI, a) Dogmatyka
katolicka. b) Traktat o Kościele
Chrystusowym. c) O
obojętności, czyli indyferentyzmie w rzeczach religii. d) O własnościach religii.
e) O cnotach heroicznych.
(Przyp. red. Ultra montes).
