STRONA INTERNETOWA POWSTAŁA W CELU PROPAGOWANIA MATERIAŁÓW DOTYCZĄCYCH INTEGRALNEJ WIARY KATOLICKIEJ POD DUCHOWĄ OPIEKĄ św. Ignacego, św. Dominika oraz św. Franciszka

Cytaty na nasze czasy:

"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"

Św. Ignacy Loyola


"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)

J.E. ks. bp Guerard des Lauriers



"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."

J.E. ks. bp Donald J. Sanborn

sobota, 22 sierpnia 2015

Uroczystość Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny

Image 
   "[Pan Jezus] chce ustanowić na świecie nabożeństwo do Mego Niepokalanego Serca. Tym, którzy je przyjmą, obiecuję zbawienie. Dusze te będą tak drogie Bogu, jak kwiaty, którymi ozdabiam Jego tron (...) [Wówczas Matka Boska] rozchyliła swe dłonie i po raz drugi przekazała nam [widzącym] odblask tego niezmiernego światła (...) Przed prawą dłonią Matki Bożej znajdowało się serce otoczone cierniami, które wydawały się w nie wbijać. [Widzący zrozumieli], że było to Niepokalane Serce Maryi, znieważane przez grzechy ludzkości, które pragnęło zadośćuczynienia." (...)

Niezwykle znaczące w drugim objawieniu Maryi w Fatimie są słowa Matki Bożej dotyczące nabożeństwa do Jej Niepokalanego Serca. Zapewnia Ona Niebo tym, którzy będą praktykowali to nabożeństwo. Obietnica uczyniona Łucji, Hiacyncie, Franciszkowi, a za ich pośrednictwem także całej ludzkości, dotyczy wszystkich tych, którzy poznają Jej przesłanie, gdziekolwiek by się znajdowali.

Poprzez objawienie fatimskie Matka Najświętsza podkreśliła wagę kultu Jej Niepokalanego Serca, który już od dłuższego czasu rozwijał się w Kościele. Jego genezę należy upatrywać w działalności św. Jana Eudesa (1601-1680). W pierwszej połowie XVII w. założyciel zakonu pod wezwaniem Serc Jezusa i Maryi polecił swoim dzieciom duchowym obchodzić 8 lutego święto Serca Maryi. Na ten dzień przygotował odpowiednie teksty liturgiczne: mszalne i brewiarzowe. Św. Jan Eudes był także autorem pierwszego dziełka na temat kultu Serca Maryi wydanego rok po jego śmierci.

Na przełomie XVII/XVIII w. nabożeństwo do Serca Maryi rozpowszechniło się w wielu krajach europejskich, w tym także w Polsce (bractwa w Wilnie od 1717 r. i w Warszawie u karmelitów w 1723 r.). Podczas pontyfikatu Piusa VII święto Niepokalanego Serca NMP przyjęło się we wszystkich zakonach i w wielu diecezjach . Papież Pius IX (zm. 1878) zatwierdził teksty Mszy świętej i oficjum brewiarza.

Przełomowe były jednak wspomniane objawienia w Fatimie. Dnia 31 października 1942 r., w orędziu radiowym skierowanym do Portugalii z okazji zakończenia roku jubileuszowego objawień, Ojciec Święty Pius XII oddał Kościół i cały rodzaj ludzki Niepokalanemu Sercu Maryi. 4 maja 1944 r. ten sam Papież ustanowił święto Niepokalanego Serca Maryi dla całego Kościoła. Jest ono obchodzone 22 sierpnia, czyli na zakończenie oktawy Wniebowzięcia. (...)


Za: http://www.pch24.pl/kult-niepokalanego-serca-maryi-istotna-czescia-oredzia-fatimskiego,3467,i.html