Franciszka urodziła się jako ostatnia z trzynaściorga dzieci w dniu 15
lipca 1850 r. w Lombardii. Jej rodzicami byli Augustyn Cabrini i Stella
Oldini. O religijności rodziny świadczy fakt, że wszyscy uczestniczyli
codziennie we Mszy świętej, a pracę traktowali jako swojego rodzaju
posłannictwo na ziemi. Wieczorami w domu czytano katolickie pisma.
Kiedy Franciszka miała 20 lat, w jednym roku utraciła oboje rodziców. Po
studiach nauczycielskich pracowała przez dwa lata w szkole. Próbowała
poświęcić się na wyłączną służbę Bożą, ale z powodu słabego zdrowia nie
przyjęto jej ani u sercanek, ani u kanonizjanek. Wstąpiła przeto do
Sióstr Opatrzności (opatrznościanek), u których przebywała 6 lat
(1874-1880). Zakon został założony do opieki nad sierotami. Po złożeniu
ślubów została przez założyciela, biskupa Lodi, mianowana przełożoną
zakonu. Miała wówczas 27 lat. Wtedy to obrała sobie imię Franciszki
Ksawery, marzyła bowiem od dziecka, by zostać misjonarką.
14 listopada 1880 r. założyła z siedmioma towarzyszkami zgromadzenie
Misjonarek Najświętszego Serca Jezusowego, którego celem była praca
zarówno wśród wierzących, jak i niewierzących. Napisała również regułę
dla nowej rodziny zakonnej. Za cel postawiła zakonowi pracę wśród
wiernych i niewiernych dla zbawienia dusz nieśmiertelnych. W 1888 roku
udała się do Rzymu, gdzie założyła dom zgromadzenia. Tu przy ołtarzu św.
Franciszka Ksawerego złożyła ze swoimi towarzyszkami ślub pracy na
Wschodzie.
Potem zetknęła się z biskupem Placencji, Scalabrinim, a ten wskazał jej
inne pole działania. Mówił o losie włoskich emigrantów za oceanem. Leon
XIII zachęcił ją, by tam podjęła pracę ze swoimi siostrami. Papież
zwolnił Franciszkę od ślubu pracy na Wschodzie. Siostry udały się więc
do Stanów Zjednoczonych. Pracowały w oratoriach świątecznych, w
więzieniach, w katechizacji, szkolnictwie parafialnym, posługiwały
chorym. Za oceanem powstało wiele nowych domów, samo zaś zgromadzenie
uzyskało w 1907 r. aprobatę Stolicy Apostolskiej. Franciszka przekazała
mu duchowość ignacjańską, równocześnie wyryła jednak na nim rysy swej
własnej osobowości, przenikniętej duchem wiary i gotowością misjonarską.
Wkrótce powstały nowe domy w Chinach i Afryce.
Franciszka Ksawera zmarła cicho, bez cierpień i agonii w Chicago 22
grudnia 1917 roku, w 67. roku życia. Zostawiła 66 placówek i 1300
sióstr. Za dyspensą papieża Piusa XI proces kanoniczny odbył się w
trybie przyspieszonym, tak że już w roku 1938 tenże papież dokonał
beatyfikacji Sługi Bożej, a 8 lat później papież Pius XII wyniósł ją
uroczyście do chwały świętych. Franciszka jest patronką emigrantów.
W ikonografii św. Franciszka Ksawera przedstawiana jest w stroju zakonnym, zgodnie z fotografią z 1914 r. Jej atrybutem jest Boże Serce.
