W tym nowym 2025 roku, przypada 1700 rocznica zwołania Anno Domini 325 Soboru Nicejskiego. Za pontyfikatu papieża św. Sylwestra sobór potępił heretyka Ariusza, który zaprzeczał Bóstwu Chrystusa; zadekretował również, że święta Wielkanocy będą powszechnie obchodzone – tak jak miało to miejsce w Rzymie – w pierwszą niedzielę po pierwszej pełni księżyca po równonocy wiosennej. Na tym soborze był obecny św. Atanazy, aby energicznie bronić świętego dogmatu Bóstwa Chrystusa.
Podczas Soboru Nicejskiego sformułowano bardziej szczegółowe wyznanie wiary, aby podkreślić Bóstwo Chrystusa: "...i w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami. Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. Zrodzony, a nie stworzony; współistotny Ojcu". W każdą niedzielę podczas Najświętszej Ofiary Mszy Świętej recytowane jest Credo Nicejskie, tak jak to miało miejsce przez 1700 lat!
W tym samym wyznaniu wiary modlimy się również: "Wierzę w Jeden, Święty, Katolicki i Apostolski Kościół" ("Credo in Unam, Sanctam, Catholicam et Apostolicam Ecclesiam"). Na długo przed schizmą grecką, która miała miejsce w 1054 roku, Kościół Chrystusowy był utożsamiany z Kościołem katolickim. Kiedy Kościół grecki oddzielił się od Kościoła katolickiego, przyjął nową nazwę "prawosławny". Na długo przed pojawieniem się terminu "protestantyzm" lub "luteranizm" wraz z oderwaniem się Marcina Lutra od Kościoła w 1517 roku, jedyny prawdziwy Kościół Chrystusowy był utożsamiany z Kościołem katolickim.
Historia wyraźnie pokazuje nam, że istnieje tylko jeden Kościół, którego początki sięgają do Chrystusa – Kościół katolicki. W Webster's New Explorer Dictionary of Word Origins (w świeckim słowniku) znajduje się interesujący fragment dotyczący definicji słowa "katolicki": "W języku greckim słowa kata «dotyczący» i holou, forma holos «całość», zostały połączone, tworząc katholou «ogólnie»; co dało początek katholikos «uniwersalny». Ten grecki przymiotnik był zwykle tłumaczony jako universalis w języku łacińskim, ale pisarze wczesnochrześcijańscy zaczęli używać catholicus, łacińskiej formy greckiego słowa «uniwersalny». Na przykład listy Jakuba, Piotra, Judy i Jana, które były adresowane do całego Kościoła, a nie do poszczególnych wspólnot lokalnych, zostały nazwane «Listami katolickimi». Około 110 roku św. Ignacy, biskup Antiochii, użył terminu katholike ekklesia «Kościół katolicki». W 325 roku Sobór Nicejski włączył ten termin do sformułowania Nicejskiego Wyznania Wiary. W walce z różnymi herezjami Kościół podkreślał swoją powszechność i uniwersalność, a jego przydomek katolicki nabrał konotacji «jedynego i prawdziwego» lub «prawowiernego»".
To bardzo interesujące, że w świeckiej książce można znaleźć dowody z historii! I nigdy nie zapominajmy, że Chrystus obiecał być ze swoim Kościołem "po wszystkie dni, aż do skończenia świata" (Mt. 28, 20). Obecność Chrystusa i Ducha Świętego w Kościele uchroniła go przed wszelkim błędem. To dlatego na przestrzeni wieków znajdujemy pełną spójność i harmonię w nauczaniu papieży i soborów powszechnych. I właśnie z tego powodu musimy odrzucić fałszywe nauki o indyferentyzmie religijnym, fałszywym ekumenizmie i wolności religijnej, które zostały ogłoszone przez Vaticanum II i które zapoczątkowały Wielką Apostazję (II Tes. 2, 3). Błędy te zostały wcześniej potępione przez papieża Piusa IX w Syllabusie Błędów (1864); papieża Piusa XI w Mortalium animos (1928); i papieża Piusa XII w Mystici Corporis (1943).
W tych czasach moralnej dekadencji, duchowego zamętu i ciemności posłuchajmy słów św. Piotra z jego pierwszego listu: "Trzeźwi bądźcie i czuwajcie, bo przeciwnik wasz diabeł jak lew ryczący krąży, szukając, kogo by pożarł. Sprzeciwiajcie mu się mocni w wierze, wiedząc, że to samo utrapienie spotyka braci waszych na świecie" (I Piotr. 5, 8).
Z modlitwą i błogosławieństwem,
Bp Mark A. Pivarunas CMRI
Artykuł z czasopisma "Adsum", February 2025 ( www.materdeiseminary.org ) (2)
Tłumaczył z języka angielskiego Mirosław Salawa
Za: www.ultramontes.pl/pivarunas_1700_rocznica_soboru_nicejskiego.htm
