W połowie piątego wieku żyła we Włoszech uczciwa,
szlachetna rodzina. Długi czas małżeństwo było
bezdzietne, aż wreszcie Pan Bóg pobłogosławił im i
urodziło się im dwoje dzieci - bliźnięta, które w
Kościele świętym położyły fundament pod gmachy
zakonne. Byli to święci Benedykt
i Scholastyka. Święty Benedykt jest patriarchą
zakonników na Zachodzie, a siostra jego matką zakonów
żeńskich reguły św. Benedykta, czyli Benedyktynek.
Św. Benedykt, w młodym wieku udając się na pustynię,
zrzekł się majątku na rzecz siostry, ale ta po
śmierci rodziców również zapragnęła służyć tylko
Bogu. Wówczas miał już święty Benedykt klasztor na
górze zwanej Monte Cassino. Scholastyka udała się do
brata po radę, a ten zbudował jej mieszkanie o 4 mile
drogi od Monte Cassino i przepisał jej prawie taką
samą regułę, jaką nadał swoim zakonnikom.
Scholastyka ściśle zastosowała się do tych
przepisów. Niezadługo przyłączyło się do niej kilka
pobożnych panien i tak powstał pierwszy klasztor
żeński, który później stał się kolebką przeszło
14.000 klasztorów. Czym święty Benedykt był dla
klasztorów męskich, tym Scholastyka dla klasztorów
żeńskich, to jest wzorem cnoty i pobożności.
Przykładem swym prowadziła zakonnice do coraz większej
doskonałości; wszystkie widziały w niej swą matkę,
jak ona w nich swe córki duchowne.
Żywot świętej Scholastyki upłynął w takim
odosobnieniu od świata, że mało co doszło o nim do
potomności. O jednym szczególe wspomina święty
Grzegorz. Otóż święty Benedykt i święta Scholastyka
widywali się raz do roku w pewnym miejscu u stóp góry
Monte Cassino, spędzając czas na pobożnych rozmowach.
Wieczorem dopiero posilali się skromną wieczerzą i
wracali do swych klasztorów. Jednego razu - a było to
ostatnie ich spotkanie - prosiła św. Scholastyka brata,
aby z nią czuwał aż do rana. Benedykt odpowiedział,
że reguła klasztorna nie pozwala nocować poza obrębem
klasztoru, i że on, jako przełożony klasztoru, tym
bardziej powinien jej przestrzegać. Św. Scholastyka nic
na to nie odpowiedziała, lecz zaczęła się po cichu
modlić. Nagle zachmurzyło się pogodne dotąd niebo,
rozległ się grzmot straszliwy i zaczął padać tak
gwałtowny deszcz, że w krótkiej chwili wszystkie drogi
i ścieżki zostały zupełnie zalane wodą. Św.
Benedykt rzekł z łagodnym wyrzutem: "Siostro,
siostro, coś mi uczyniła! Niech ci to Bóg
przebaczy!". Scholastyka odpowiedziała na to z
uśmiechem: "Tyś mnie nie chciał wysłuchać, a
oto Bóg zaraz mnie wysłuchał. Jeśli możesz, wracaj
teraz do swego klasztoru!". I tak św. Benedykt
musiał całą noc przebyć przy siostrze, której już
żywej nie miał oglądać. W trzy dni później widział
jej duszę wzlatującą do Nieba w postaci białej
gołębicy. Ciało jej kazał sprowadzić na Monte
Cassino i umieścić w grobie dla siebie przygotowanym.
Śmierć świętej Scholastyki przypada na rok 542.
Relikwie znajdują się w Le Mons we Francji.
Nauka moralna
Między przepisami, jakie święty Benedykt nadał
świętej Scholastyce, znajdują się także
następujące: "Miłuj Boga z całego serca twego, z
całej duszy twojej i ze wszystkich sił twoich, a
bliźniego twego, jak siebie samego. Nie czyń drugiemu
tego, czego byś nie chciała, aby tobie uczyniono.
Zaprzyj się sama siebie, a naśladuj Chrystusa.
Poskramiaj namiętności ciała. Bądź przyjaciółką
postu. Wykonuj uczynki miłosierdzia. Wystrzegaj się
zwodniczego świata, a pamiętaj zawsze o sądzie
ostatecznym". - Nie są to reguły tylko dla samych
zakonników i zakonnic, gdyż Zbawiciel nadał je
wszystkim ludziom. Każdy chrześcijanin nie tylko może,
ale powinien stosować się do tych przepisów. Żyjąc w
czystości serca i duszy, miłując Boga nade wszystko, a
bliźniego swego jak siebie samego, będziemy się
podobać Bogu i możemy być pewni wiecznej
szczęśliwości. Błogosławieni
niepokalani w drodze, którzy chodzą w zakonie
Pańskim (Ps. 118,1).
Modlitwa
Boże, któryś duszę świętej dziewicy Twojej,
Scholastyki, dla okazania niewinności jej życia, w
kształcie gołębicy do Nieba uniósł, daj nam za jej
zasługami i wstawieniem się żyć tak niewinnie,
ażebyśmy do wiecznej radości dojść zasłużyli.
Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa. Amen.
Św. Scholastyka
Urodzona dla świata 480 roku,
Urodzona dla nieba 542 roku,
Wspomnienie 10 lutego
Żywoty Świętych Pańskich
na wszystkie dni roku, Katowice/Mikołów 1937 r.