STRONA INTERNETOWA POWSTAŁA W CELU PROPAGOWANIA MATERIAŁÓW DOTYCZĄCYCH INTEGRALNEJ WIARY KATOLICKIEJ POD DUCHOWĄ OPIEKĄ św. Ignacego, św. Dominika oraz św. Franciszka

Cytaty na nasze czasy:

"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"

Św. Ignacy Loyola


"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)

J.E. ks. bp Guerard des Lauriers


"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."

J.E. ks. bp Donald J. Sanborn

piątek, 15 marca 2024

Wspomnienie św. Klemensa Marii Dworzaka, Wyznawcy

Święty Klemens Maria Dworzak (Hofbauer) (ur. 26.12.1751 r., zm. 15.03.1820 r.) – austriacki i polski redemptorysta, wychowany na Morawach przez bardzo bogobojną matkę (w wieku lat siedmiu stracił ojca).

Będąc jeszcze piekarzem, a słysząc w duszy wyraźny głos wzywający go do służby Bożej, zapisał się na uniwersytet. Jednak usłyszawszy tam wiele niekatolickich treści otwarcie wystąpił wobec profesora w obronie świętej wiary mówiąc:
- Panie profesorze, to czego pan nauczasz, nie zgadza się z nauką katolicką!
Następnie pieszo podążył do Rzymu. Tam też został przyjęty do zakonu redemptorystów. W roku 1785 złożył uroczyste śluby.
Następnie został przeniesiony do Warszawy, gdzie przejął opiekę nad kościołem oraz okolicznymi ubogimi i sierotami.
Był świadkiem dantejskich scen rozgrywających się w Warszawie. Odszedł do Boga w aureoli świętości; do Rzymu zaczęły spływać liczne świadectwa cudów dokonywanych za wstawiennictwem ojca Klemensa. 29 stycznia 1888 r. ogłoszono go Błogosławionym, a 20 maja 1909 r. został kanonizowany.

Ilustracja z książki: „Żywoty Świętych Pańskich na wszystkie dnie roku podług najwiarogodniejszych źródeł wyjętych z dzieł Ojców i Doktorów Kościoła św.”, nakładem Karola Miarki, Mikołów - Warszawa, 1910 r.
Autor: o