STRONA INTERNETOWA POWSTAŁA W CELU PROPAGOWANIA MATERIAŁÓW DOTYCZĄCYCH INTEGRALNEJ WIARY KATOLICKIEJ POD DUCHOWĄ OPIEKĄ św. Ignacego, św. Dominika oraz św. Franciszka

Cytaty na nasze czasy:

"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"

Św. Ignacy Loyola


"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)

J.E. ks. bp Guerard des Lauriers


"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."

J.E. ks. bp Donald J. Sanborn

czwartek, 28 marca 2024

WIELKI CZWARTEK

 

WIELKI CZWARTEK

Ryt zdwoj. I kl.   Szaty białe
 
      Liturgia trzech ostatnich dni wielkiego tygodnia przybiera charakter wzruszający. Wielki Czwartek jest przede wszystkim rocznicą Wieczerzy Pańskiej i ustanowienia sakramentu Eucharystii i Kapłaństwa. W przeddzień swej śmierci, we czwartek wieczorem, obchodząc Paschę z uczniami, Jezus, wielki kapłan nowego zakonu, przekształcił tradycyjny posiłek Żydów, na ucztę o wiele bardziej świętą, gdzie On sam, prawdziwy Baranek Wielkanocny, oddał się na spożycie tym, których miał odkupić przez śmierć na krzyżu. 
 
    Tego samego dnia rano, biskup dokonuje poświęcenia olejów świętych ; w ten sposób okazuje się, że sakrament, którego one są tworzywem, mają źródło w Chrystusie, zastępowanym przez biskupa, oraz czerpią swą płodność z wielkanocnej tajemnicy zbawienia.
 
    Także dzisiaj, podczas wieczornej Mszy św., odbywa się ceremonia umywania nóg: Mandatum : wzruszające wezwanie do czynu pokornego miłosierdzia, przez który to czyn Jezus pokreślił « nowe przykazanie » braterskiej miłości. 

MSZA KRZYŻMA ŚWIĘTEGO
z poświęceniem olejów świętych

   Poświęcenie olejów świętych jest jedną z najpiękniejszych ceremonii liturgicznych. Od początku Kościoła była ona przywilejem biskupa, do dzisiaj obowiązującym w obrządku łacińskim. Podczas Mszy Krzyżma Świętego, – starożytnej mszy, którą Kościół przywrócił we współczesnej liturgii, – ceremonia poświęcenia olejów odbywa się rano we Wielki Czwartek we wszystkich katedrach. 
 
    Do spełnienia tego uroczystego poświęcenia, biskup, wspomagany przez siedmiu diakonów i siedmiu subdiakonów, tak jak we Mszy papieskiej, jest także otoczony przez dwunastu duchownych, na znak dwunastu Apostołów : ich udział w tych obrzędach jest śladem starożytnego zwyczaju liturgicznego. Olej chorych, tworzywo sakramentu ostatniego namaszczenia, jest święcony przed Pater ; Święte Krzyżmo i olej katechumenów są święcone po Komunii : Krzyżmo, tworzywo sakramentu bierzmowania jest używane przy chrzcie, sakrze biskupów, święceniu kościołów, Konsekrowaniu ołtarzy i kielichów, święceniu źródeł chrzcielnych i dzwonów ; Olej katechumenów jest używany przy święceniach kapłańskich, jak również przy chrzcie i święceniu źródeł chrzcielnych. 
 
    Rozliczna symbolika oleju wyjaśnia jego rolę w liturgii : pożywienie dla płomiennego ognia, lecznica maść dla chorych, nacieranie wzmacniające atletów, to wszystko podsuwa w sposób naturalny pojęcie natchnienia, uspokojenia i siły, i będzie zawsze ich wydajnym znakiem. 

STACJA U ŚW. JANA LATERAŃSKIEGO

Ryt zdwoj. I kl.   Szaty białe

   Wielki Czwartek jest przede wszystkim rocznicą Ostatniej Wieczerzy. Pamięć na ustanowienie Najświętszej Ofiary jest przewodnią myślą Mszy św. Jest to ofiara miłości Chrystusa, który w zamian domaga się od swoich uczniów, by Go naśladowali świętością życia swojego (Ewangelia). Na znak radości kolor szat jest biały, a na Mszy śpiewa się uroczyście Gloria. Dziś obchodzimy rocznicę pierwszej Komunii Apostołów. W ten dzień odprawia się tylko jedną Mszę w kościele, w której wszyscy członkowie rodziny parafialnej uczestniczą, przyjmując z rąk Pasterza jeden pokarm anielski.
   W Lekcji św. Paweł mówi, z jakim usposobieniem trzeba przystępować do Stołu Pańskiego. A więc : a) Pamięć o Ofierze Krzyża, która się uobecnia na ołtarzu. b) Zdawać sobie sprawę, że spożywamy nie zwyczajny chleb, ale Ciało Jezusa. c) Miłować się nawzajem, gdyż Miłość do serca przyjmujemy. Po Ewangelii odbywa się Mandatum, czyli Umywanie nóg.

Pan Jezus na « Ołtarzu wystawienia »

   Podczas Mszy św., według zwyczaju polskiego, kapłan konsekruje trzy Hostie święte. Jedną spożywa w czasie Mszy, a dwie pozostałe umieszcza w kielichu, aby po ukończeniu Mszy przenieść do Ołtarza wystawienia.
   Po umieszczeniu Najśw. Sakramentu na Ołtarzu wystawienia, odprawia się adorację przynajmniej do północy.

Obnażenie ołtarzy

   Odtąd aż do Wielkiej Soboty nie będzie odprawiana Msza św. Toteż kapłani usuwają z ołtarzy obrusy, odmawiając przy tym psalm 2I. Ołtarz jest symbolem Chrystusa. Ogołocenie ołtarza symbolizuje obnażenie Jezusa.

Źródło: Mszał Rzymski z dodaniem nabożeństw nieszpornych, o. G. Lefebvre, Benedyktyn, 1956 r.
 

Autor: o