Artykuł 1.
CZY PRAWDZIWE JEST POWIEDZENIE: „BÓG JEST CZŁOWIEKIEM”?
Na pozór nie, bo:
1. Wszelkie zdanie twierdzące o rzeczywistości, która wykracza poza ramy
pojęć, jest błędne. Otóż zdanie: „Bóg jest człowiekiem” jest
wypowiedzią tego rodzaju, gdyż pomiędzy formą oznaczoną przez podmiot a
formą oznaczoną przez orzeczenie jest krańcowa różnica. Omawiana
wypowiedź jest zdaniem twierdzącym, przeto, jak się zdaje, jest błędna.
2. Między Osobami Boskimi istnieje większa zbieżność niż między naturą
ludzką a Boską. Otóż w tajemnicy Trójcy Przenajświętszej nie orzekano
żadnej Osoby o pozostałych, nie mówimy bowiem, że Ojciec jest Synem lub
odwrotnie. Wy-daje się więc, że i natura ludzka nie może być orzekana o
Bogu w taki sposób, jak w zdaniu: „Bóg jest człowiekiem”.
3. Atanazy mówi, że „jak dusza i ciało jest jednym człowiekiem, tak Bóg i
człowiek jest jednym Chrystusem”. A więc, skoro błędem byłoby
twierdzenie, że dusza jest ciałem, błędne jest również zdanie, że Bóg
jest człowiekiem.
4. Wszystko, co orzekamy o Bogu w sensie absolutnym, abstrahując od
relacji, jak wiemy, przysługuje całej Trójcy świętej i poszczególnym
Osobom. Otóż wyraz człowiek nie oznacza relacji, lecz byt samoistny.
Użycie go jako orzeczenia w zdaniu o Bogu prowadzi do wniosku, że
człowiekiem jest cała Trójca Przenajświętsza i każda Osoba Boska. A to
jest oczywistym błędem.