STRONA INTERNETOWA POWSTAŁA W CELU PROPAGOWANIA MATERIAŁÓW DOTYCZĄCYCH INTEGRALNEJ WIARY KATOLICKIEJ POD DUCHOWĄ OPIEKĄ św. Ignacego, św. Dominika oraz św. Franciszka

Cytaty na nasze czasy:

"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"

Św. Ignacy Loyola


"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)

J.E. ks. bp Guerard des Lauriers


"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."

J.E. ks. bp Donald J. Sanborn

środa, 27 maja 2020

ks. Rafał Trytek ICR: Straż Honorowa Bożego Serca

Arcybractwo Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa ... 
           W zeszłym roku niepostrzeżenie (dla mnie przynajmniej) minęła 150 rocznica instalacji Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa w Polsce. Przełożona krakowskiego klasztoru ss. wizytek Matka Ludwika Tomaszewska sprowadziła wtedy bowiem Straż Honorową z Francji z klasztoru w Bourg-en-Bresse. Inicjatorką Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa była s. Maria od Najświętszego Serca - Konstancja Bernaud. Z tego powodu s. Ludwika nazywana była Matką tego dzieła w Polsce, a ks. Albin Dunajewski (póżniejszy kardynał i biskup krakowski) z racji bycia kapelanem klasztoru wizytek w tym czasie - jego Ojcem. Jeszcze jako osboa świecka Konstancja uznała, że nabożeństwo do Najświętszego Serca przez swą powszechność może się stać fundamentem duchowości przeznaczonej dla wszystkich katolików w myśl słów św. Franciszka Salezego:
“Każdy według swojego stanu i zawodu mógłby żyć tym nabożeństwem w duchu pokuty, wynagrodzenia, dla większej chwały Bożej, wykonując po prostu obowiązki swojego stanu”.

W macierzystym klasztorze Straży w Bourg-en-Bresse od 1825 roku istniało tradycyjne Bractwo Najświętszego Serca Jezusowego. Na początku roku 1863 siostry klasztoru dokonały aktu intronizacji Jezusa Chrystusa Króla. W głównej sali, na tronie postawiono posąg Chrystusa Króla, a siostry  podchodziły do niego kolejno, aby wziąć "bilet" z zaleceniem, jak w praktyce przyczyniać się do królowania Pana Jezusa.

Po kilku tygodniach, s. Maria miała wizję przedstawiającą Najświętsze Serce Pana Jezusa, a wkoło Niego godziny zegara wraz z napisem u góry: “Chwała, miłość, zadośćuczynienie!”, u dołu zaś “Straż Honorowa
Najświętszego Serca”. Za pozwoleniem przeoryszy, zakonnice zapisały wokół “tarczy zegara” swoje imiona, tam gdzie na rysunku św. Małgorzaty Marii Alacoque były serca. Każda miała przez wybraną godzinę , nie
przerywając zwyczajnych zajęć, adorować w duchu Boskie Serce. Wszystkie siostry, zawarły to przymierze 13 marca 1863 roku. Po początkowym odrzuceniu i atakowaniu Straży jako "nowości", zaczęła się ona
dynamicznie rozwijać wśród kleru, zakonnic i świeckich.

W Wielki Piątek tego samego roku, s. Maria napisała krótką modlitwę “Ofiarowanie Godziny Straży”, na rozpoczęcie wybranej godziny, podczas której ofiarowywały prace oraz wszystkie poruszenia serca dla pocieszenia Pana Jezusa. Celem nabożeństwa miało być oddanie szczególnej czci Ranie zadanej Sercu Bożemu. Pierwszą “Strażą Honorową” wedle s. Marii była Matka Boża, św. Maria Magdalena i św. Jan Apostoł, stojący pod krzyżem. Stąd patronami Straży zostali- Matka Boże Bolesna, św. Jan i św. Maria Magdalena.

9 marca 1864 roku biskup de Langalerie erygował kanonicznie w kaplicy sióstr w Bourg-en-Bresse Bractwo Straży Honorowej. Nieco później, papież Pius IX zatwierdził Straż i dał jej te same odpusty które miało Bractwo Serca Bożego w Rzymie.

W 1878-ym Ojciec Święty Leon XIII podniósł Straż Honorową do godności arcybractwa, z prawem agregowania innych bractw. Stąd też początkowe podporządkowanie Straży Honorowej przy wizytkach w Krakowie do arcybractwa w Bourg-en-Bresse. Później nastąpiła agregacja do arcybractwa w Wiedniu, a po odzysakniu niepodległości dzięki intensywnym zabiegom nuncjusza apostolskiego w Polsce kard. Achilles Rattiego Straż Honorowa w Krakowie sama stała się ( 19 stycznia 1919 roku) arcybractwem  agregującym Straże w całej Polsce. Arcybractwo wydawało od 1921 roku czasopismo „Wiadomości o Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa”. Wśród członków Straży Honorowej byli m.in. papieże Pius IX, Leon XIII, św. Pius X, Benedykt XV, i Pius XI.

Nabożeństwo Straży, (wzorem św. Małgorzaty Marii), polega na spędzaniu wybranej Godziny w ciągu dnia, na uwielbianiu i wynagrodzenie Sercu Jezusowemu bez przerywania wykonywanych zajęć. Świętem patronalnym Straży jest święto Najświętszego Serca Pana Jezusa. Również w Wielki Piątek w godzinie przebicia Serca Jezusowego na Krzyżu należy oddać mu hołd i uwielbienie.


W oktawie Wniebowstąpienia Pańskiego,

ks. Rafał Trytek ICR

Autor: o