Sprawiedliwość już tu na ziemi wymaga docenienia wyjątkowych zasług o. Ludwika Michała dla obrony wiary katolickiej, nawet jeśli dopiero na Sądzie Powszechnym wszystkim zostaną one przedstawione. A że w Polsce ta postać jest kompletnie nieznana, pomimo tego, iż są wśród nas od lat tacy, którzy przyjmują jego teologiczną analizę problemu autorytetu po Soborze Watykańskim II, zwaną tezą z Cassiciacum, postaram się w przyszłości temu zaniedbaniu zaradzić i szerzej nieco omówić tę nieprzeciętną osobę, której zawdzięczamy tak wiele. Wyjątkowo pogubionym indultowcom, którzy chcąc nie chcąc nie istnieliby gdyby nie wiara i męstwo prawdziwych wojowników wiary pierwszej godziny takich jak o. Guérard des Lauriers, też pozwolę sobie w odpowiednim czasie odpowiedzieć (choć rzeczywiście zasadne jest pytanie o sens polemiki z natarczywym żebrakiem, który uwierzył jakiejś kobiecie w „papiestwo” Ratzingera i inne jej „rewelacje”, pomimo tego iż primo voto wydaje się być teologiem, co prawda, z grafomańskim zacięciem).
W najbliższym czasie zaprezentuję tłumaczenie parafrazy kilku wykładów poświęconych dominikańskiemu teologowi, które 25 października 2008 roku wygłosili w Paryżu xx. Franciszek Ricossa i Józef Murro z Instytutu Matki Dobrej Rady (informacja o Instytucie).
A tymczasem polecam zapoznać się z następującymi tekstami:
Krótka notka biograficzna, w której zwracam też uwagę na tłumaczenie (niedokończone) dłuższego opracowania życiorysu tego wybitnego tomistycznego teologa.
List P. Wincklera do O. Guerard des Lauriers z 11 lutego 1977 roku, bardzo interesujące świadectwo historyczne z epoki przemian na Watykanie, między pontyfikatem Piusa XII a „panowaniem” Pawła VI.
Historyczna homilia o. Guérard des Lauriers z 17 lipca, 1977 roku, którą wygłosił w paryskim kościele św. Mikołaja du Chardonnet, jako jedno z pierwszych publicznych świadectw opracowywanej wówczas przez dominikańskiego teologa tezy z Cassiciacum. Paweł VI, którego o. Ludwik Michał zawsze nazywał kardynałem Montinim, określany jest tam mianem „zwłok Papieża”, którego katolicy powinni traktować nie inaczej jak zwłoki.
Trzy odpowiedzi o. Guérard des Lauriers z 1979 roku na list abpa Lefebvre’a do Jana Pawła II z 1978 roku , w którym francuski purpurat przedstawia swoje nadzieje na pojednanie z wrogami wiary. Ów dossier zawiera bardzo ciekawy wstęp x. Jocelyna Le Gala z Instytutu Matki Dobrej Rady oraz fragment artykułu x. Franciszka Ricossy o „roztropnościowym stanowisku” Bractwa Kapłańskiego Św. Piusa X.
Część III długiego artykułu x. Ricossy z 2003 roku, który stanowi odpowiedź na zarzuty wobec sedewakantyzmu zawarte w bractwowym piśmie „La Tradizione cattolica”. Akurat ta część omawia historię oporu katolickiego wobec modernistycznych reform, oraz rolę sedewakantystów, w tym o. Guérard des Lauriers, w pierwszych działaniach katolików w obronie Mszy i wiary. Cały artykuł wart jest przeczytania, pod ostatnią częścią znajduje się całość w pliku PDF, którą można sobie ściągnąć i wygodnie przestiudować w Wielkim Poście.
Słowo wstępne x. Franciszka Ricossy do Krótkiej analizy krytycznej Novus Ordo Missae (Centrum Księgarskie Sodalitium) z 2009 roku, w którym włoski duchowny przedstawia okoliczności powstania tego historycznego i prawdziwie kościelnego dokumentu. Pada tam bardzo słuszne twierdzenie, iż ci, którzy zadowolili się motu proprio Summorum pontificum (indultowcy i lefebryści), porzucili walkę rozpoczętą przez Krótką analizę krytyczną.
Requiem aeternam dona ei Domine. Et lux perpetua luceat ei. Requiescat in pace. Amen.
Pelagiusz z Asturii
Za: pelagiusasturiensis.wordpress.com/2017/02/27/guerard-des-lauriers-rip-2017/
