STRONA INTERNETOWA POWSTAŁA W CELU PROPAGOWANIA MATERIAŁÓW DOTYCZĄCYCH INTEGRALNEJ WIARY KATOLICKIEJ POD DUCHOWĄ OPIEKĄ św. Ignacego, św. Dominika oraz św. Franciszka

Cytaty na nasze czasy:

"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"

Św. Ignacy Loyola


"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)

J.E. ks. bp Guerard des Lauriers


"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."

J.E. ks. bp Donald J. Sanborn

sobota, 6 stycznia 2018

Święto Objawienia Pańskiego - Trzech Króli.



6 STYCZNIA
ŚWIĘTO OBJAWIENIA
(Trzech Króli)
STACJA U ŚW. PIOTRA
Ryt zdwoj. I kl. z okt. uprz.   Szaty białe

   Święto Objawienia (po grecku Epifaneja) o ile nam wiadomo, powstało w III wieku, Na wschodzie, gdzie obchodzono uroczystość Bożego Narodzenia 6-go stycznia, jako pamiątkę zjawienia się Boga na ziemi. To święto przedostało się na zachód pod koniec IV wieku, stanowiąc w ten sposób ukoronowanie tego okresu poświęconego Tajemnicy Wcielenia. Myślą przewodnią jest objawienie Boga, który stał się widzialnym nie tylko dla Żydów, lecz i dla pogan.

   Uroczystość dzisiejsza uwzględnia trzy wydarzenia, w których szczególnie ujawnił się Syn Boży : Pokłon Trzech Króli, chrzest Chrystusa w Jordanie i cud w Kanie Galilejskiej. O dwu ostatnich wspominają nieszpory, oraz msze z oktawy i druga Niedziela po Objawieniu, pierwszemu zaś jest poświęcona dzisiejsza Msza. Święto Epifanii jest uroczystością światowego znaczenia. Dziś rozpoczął się pochód ludów pogańskich do Chrystusa i Kościoła - wędrówka, którą przepowiedział już Izajasz (Lekcja).
   《 Wielka to tajemnica, w żłóbku Zbawiciel leżał, a Mędrców ku sobie wołał. Ukrywał się w stajni, a dawał o sobie znaki na niebie, aby poznany na niebie tym łatwiej objawił się w stajni i aby ten dzień 《 Objawieniem 》 był nazwany 》 (św. Augustyn, Homilia na Jutrzni 2-go dnia oktawy). Potrójne dary mędrców, O których opowiada Ewangelia wskazują na potrójne usposobienie duszy naszej (miłość, modlitwa, cierpienie). Wyobrażają one również samego Chrystusa (sekreta), w którym dary nasze nabierają właściwej wartości nadprzyrodzonej.

Źródło: Mszał Rzymski z dodaniem nabożeństw nieszpornych, o. G. Lefebvre, Benedyktyn, 1949 r.
Autor: o