Uroczystość Chrystusa Króla do liturgii wprowadził papież Pius XI encykliką Quas Primas
z 11 grudnia 1925 r. na zakończenie roku jubileuszowego. Nakazał wtedy,
aby we wszystkich kościołach tego dnia po głównym nabożeństwie przed
wystawionym Najświętszym Sakramentem odmówić litanię do Najświętszego
Serca Pana Jezusa oraz akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu
Sercu. Uroczystość obchodzimy w ostatnią niedzielę
października; Pius XI, uzasadniając swą decyzję, pisał
m.in.:
Od dawna już powszechnie nazywano Chrystusa Królem w przenośnym tego
słowa znaczeniu, a to z powodu najwyższego stopnia dostojeństwa, przez
które wyprzedza wszystkie stworzenia i przewyższa je. Mówimy więc, iż
Chrystus króluje w umysłach ludzkich, nie tyle dla głębi umysłu i
rozległości Swej wiedzy, ile że on sam jest prawdą, a ludzie od Niego
powinni prawdę czerpać i posłusznie ją przyjmować; mówimy też, iż
Chrystus króluje w woli ludzkiej, ponieważ w Nim nie tylko nieskazitelna
wola ludzka stosuje się zupełnie i z całym posłuszeństwem do
najświętszej woli boskiej, lecz także dlatego, że Chrystus tak wpływa
natchnieniami swymi na naszą wolną wolę, iż zapalamy się do
najszlachetniejszych rzeczy. Wreszcie uznajemy Chrystusa jako Króla serc
dla Jego "przewyższającej naukę miłości" i dla łagodności i łaskawości,
którą przyciąga dusze. Żaden bowiem człowiek nigdy nie był i nie będzie
do tego stopnia ukochanym przez wszystkie narody, jak Jezus Chrystus. Lecz jeżeli głębiej wnikniemy w rzecz, widzimy, iż we właściwym tego
słowa znaczeniu imię i władzę króla należy przyznać Chrystusowi jako
Człowiekowi, albowiem tylko o Chrystusie jako Człowieku można
powiedzieć, iż otrzymał od Ojca "władzę i cześć, i królestwo"; Chrystus
bowiem, jako Słowo Boga, będąc współistotnym Ojcu, wszystko ma wspólne z
Ojcem, a więc także najwyższe i nieograniczone władztwo nad wszystkim
stworzeniem.
Uroczystość ta ma nam uświadomić, że Chrystus jest Królem całego
stworzenia - wszechświata. Jego panowanie nie wynika z jakichś dokonań, z
wybrania czy z wywalczenia tej godności. On jest Królem, bo jest
Bogiem-Człowiekiem, Stworzycielem i Odkupicielem. Z tego właśnie tytułu
ma absolutną władzę. Bóg nie tylko stworzył świat, ale ciągle go stwarza
i nim włada. Królestwo Jezusa jest czymś zupełnie innym od wszystkich
królestw ziemskich. Dotyczy ono wszystkich narodów, wszystkich miejsc i
wszystkich czasów. Ono już istnieje w Kościele, choć jeszcze nie zostało
do końca wypełnione. Dlatego właśnie w codziennej modlitwie, którą
zostawił nam sam Chrystus, wołamy z nadzieją:
Przyjdź królestwo Twoje!
STRONA INTERNETOWA POWSTAŁA W CELU PROPAGOWANIA MATERIAŁÓW DOTYCZĄCYCH INTEGRALNEJ WIARY KATOLICKIEJ POD DUCHOWĄ OPIEKĄ św. Ignacego, św. Dominika oraz św. Franciszka
Cytaty na nasze czasy:
"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"
Św. Ignacy Loyola
"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)
J.E. ks. bp Guerard des Lauriers
"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."
J.E. ks. bp Donald J. Sanborn
Cytaty na nasze czasy:
"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"
Św. Ignacy Loyola
"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)
J.E. ks. bp Guerard des Lauriers
"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."
J.E. ks. bp Donald J. Sanborn
