STRONA INTERNETOWA POWSTAŁA W CELU PROPAGOWANIA MATERIAŁÓW DOTYCZĄCYCH INTEGRALNEJ WIARY KATOLICKIEJ POD DUCHOWĄ OPIEKĄ św. Ignacego, św. Dominika oraz św. Franciszka

Cytaty na nasze czasy:

"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"

Św. Ignacy Loyola


"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)

J.E. ks. bp Guerard des Lauriers



"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."

J.E. ks. bp Donald J. Sanborn

czwartek, 12 grudnia 2013

Zasięg nieomylności papieskiej i prawdziwe znaczenie wyrażenia „ex cathedra” - Pelagius Asturiensis


    Podstawowym błędem znacznej większości różnej maści „tradycjonalistów” jest fałszywe pojęcie nieomylności papieskiej ogłoszonej konstytucją dogmatyczną Pastor Æternus 18 lipca 1870 roku podczas obrad Soboru Watykańskiego (I). Wielu duchownych, a za nimi świeckich, stara się za gallikanami i innymi heretykami rozumieć restrykcyjnie ten dogmat, ograniczając nieomylność papieską do uroczystych orzeczeń, które tak naprawdę miałyby się pojawiać dwa czy trzy razy na stulecie.

Absurdalność takiego pojęcia staje się oczywista przy rozważeniu praktycznych skutków takiego stanu rzeczy (pisze to osoba, która sama zbyt długo ślepo wierzyła niedouczonym duchownym). Gdyby rzeczywiście nieomylność dotyczyła tylko wyjątkowo rzadkich definicji, oznacza to, że na co dzień Najwyższy Pasterz Kościoła mógłby popadać w błąd teologiczny (a nawet w herezję) i głosić go Kościołowi powszechnemu. Ponadto, każda wypowiedź Papieża, jeśli nie byłaby „uroczystym orzeczeniem” (którego kryteria stawialiby odrzucający nieomylność gallikanie), byłaby podatna na krytykę i niepodporządkowanie się.

W związku z powyższym i na podstawie prawdziwej interpretacji dogmatu nieomylności papieskiej przez dziewiętnastowiecznych teologów, którzy opracowywali jego teologiczne uzasadnienie, wniosek jest oczywisty. Ojcowie Soborowi nową definicją nie ograniczyli papieskiej nieomylności, a tylko potwierdzili prawdę, z coraz większą siłą odrzucaną, że nieomylność papieska nie jest w żaden sposób uzależniona od czyjejkolwiek zgody, ani poszczególnych biskupów, ani wszystkich razem, ani soboru, etc. Uroczyste potwierdzenie tej prawdy było silnym uderzeniem przeciwko gallikanom, koncyliarystom i innym heretykom, którzy w ten sposób odnosili się do różnych deklaracji papieskich.
Co się zaś tyczy znaczenia słowa „ex cathedra” w tekście definicji dogmatu, O. Noël Barbara, w Katechiźmie wytrwałości o Kościele (Catéchisme de persévérance sur l’Eglise), wyjaśnia:
Ex cathedra” jest wyrażeniem, które Ojcowie Soboru Watykańskiego I wybrali, aby ogłosić Kościołowi w jakich warunkach Rzymski Papież jest nieomylny. Ponieważ dołożyli starań, aby jego znaczenie było precyzyjne, ten, który chce być katolikiem musi trzymać się ich wyjaśnień. Oto one:
Biskup Rzymski jest nieomylny, gdy mówi ex cathedra, to znaczy „gdy sprawując urząd Pasterza i Nauczyciela wszystkich chrześcijan, mocą swej najwyższej apostolskiej władzy określa, że nauka dotycząca wiary i moralności obowiązuje Kościół powszechny, (on) w pełni posiada, dzięki opiece Bożej obiecanej mu w osobie błogosławionego Piotra, tę nieomylność, jaką Boski Zbawiciel chciał wyposażyć swój Kościół w definiowaniu nauki dotyczącej wiary i moralności; wskutek tego, te definicje Biskupa Rzymu, same z siebie, a nie na mocy zgody Kościoła, są niezmienne.” (Pastor Æternus)
Aby dobrze zrozumieć to wyrażenie, w tym samym znaczeniu, w jakim rozumieli je Ojcowie Soboru Watykańskiego I, trzeba rozrążnić trzy rzeczy w każdym Papieżu: człowieka, który jest Papieżem, nauczyciela prywatnego i nauczyciela powszechnego.
1) Człowiek, który jest Papieżem. Może on być Włochem, Francuzem, Polakiem czy z jakiejkolwiek innej narodowości.
2) Nauczyciel prywatny. Jako taki, Papież może wyrażać osobiste pomysły dotyczące wszystkich wolnych kwestii.
3) Nauczyciel powszechny. To Papież w sprawowaniu właściwej sobie funkcji; to Papież mówiący „ex cathedra”, ze stolicy Piotra, jako Papież.
Wyrażenie „ex cathedra” jest równoważnikiem wyrażenia „ex officio”. Wyklucza tylko Nauczyciela prywatnego.
To w ten sposób należy rozumieć to wyrażenie w tekście Pastor Aeternus. Podsumowując, za każdym razem, gdy Papież jest w swoim urzędzie Papieża i gdy naucza, jest nieomylny. I jest nieomylny niezależnie od formy swojego nauczania, czy gdy to ostatnie byłoby udzielone pod postacią uroczystą, czy byłoby udzielone pod codzienną postacią zwyczajną.

Fragment książki o. Barbary z języka francuskiego tłumaczył Pelagiusz z Asturii. 

Za: http://pelagiusasturiensis.wordpress.com/2013/12/01/nieomylnosc-papieska-i-ex-cathedra/#more-3682