16 kwietnia, z okazji 86 urodzin Benedykta (Ratzingera), Bergoglio wygłosił kąśliwą przemowę na temat Vaticanum II, w której nazwał tradycjonalistów – a w rzeczywistości wszystkich, którzy by chcieli powrotu czegokolwiek przedsoborowego – sprzeciwiającymi się Duchowi Świętemu. "Świętujmy tę rocznicę [Vaticanum II]", powiedział, "budujmy pomnik, który by nie przeszkadzał. Nie chcemy się zmienić. Doprawdy są tacy, którzy by chcieli zawrócić. To się nazywa być upartym, to się nazywa chcieć ujarzmić Ducha Świętego, to się nazywa nieumiejętnością oceny sytuacji i opieszałością serca".
Dodał następnie: "Co więcej: są głosy, które chciałyby abyśmy zawrócili. To się nazywa «być krnąbrnym», to się nazywa pragnąć «poskromić Ducha Świętego», oznacza to stanie się «głupim i leniwego serca»". Bergoglio posunął się następnie do porównania tradycjonalistów z niewiernymi Żydami, których św. Szczepan ostro zganił w sławnej przemowie, za co został przez nich ukamienowany (zob. Dz. Ap. rozdział 7). Przytoczył w szczególności te słowa św. Szczepana: "Twardego karku i nieobrzezanych serc i uszu, wy się zawsze sprzeciwiacie Duchowi Świętemu, jak ojcowie wasi, tak też i wy!". Występując przeciw tradycjonalistom przytacza słowa Naszego Pana Jezusa Chrystusa, który zganił uczniów idących do Emaus za niezrozumienie proroków: "O głupi, a leniwego serca do wierzenia temu wszystkiemu, co powiedzieli prorocy!". A dalej: "Nawet wśród nas, istnieje ten opór wobec Ducha Świętego". "Nie przypadkiem Ojciec Święty odnosił się do Soboru Watykańskiego II, jako «pięknego dzieła Ducha Świętego». Pomyślcie o papieżu Janie: zdawał się być dobrym proboszczem i był posłuszny Duchowi Świętemu".Bergoglio chce zatem, abyśmy dali wiarę temu, 1) że ogólnoświatowa dewastacja Kościoła katolickiego to "piękne dzieło Ducha Świętego"; 2) że każda próba powrotu do czasów przedsoborowych bez względu na to czego miałaby dotyczyć, oznacza krnąbrność, nieposłuszeństwo i sprzeciwianie się Duchowi Świętemu, upartość, nieobrzezanie serc i uszu, podobieństwo do niewiernych Żydów, którzy ukamienowali św. Szczepana i do niedouczonych uczniów z Emaus, którzy nie zrozumieli proroków, bycie głupimi i leniwego serca oraz dążenie do ujarzmienia Ducha Świętego.Ta przemowa to nic innego jak odstręczający wybuch złości, który nie zasługuje na jakikolwiek komentarz.Bergoglio jest ewidentnie radykalnym rewolucjonistą, który żywi pogardę dla tradycji Kościoła katolickiego. Jeśli będzie się trzymał tego rozumowania, to przeprowadzi reformy, które będą tak radykalne, że nikt nie będzie w stanie uważać Vaticanum II za "ciągłość". Moderniści powinni dostrzec, że Bergoglio jest niczym groźna i nierozważnie bezceremonialna armata, będąca w stanie zniszczyć całą reformę Vaticanum II przez zburzenie jego pozorów ciągłości.Każdego, kto nie potrafi dostrzec prawdziwego charakteru i zamiarów Bergoglio należy uznać za ślepego z własnej woli.Mam tylko nadzieję, że niektórzy tradycjonaliści w końcu się przebudzą.
Bp Donald J. Sanborn
"Most Holy Trinity Seminary Newsletter", April 2013, ss. 3-4. (1)
Tłumaczył z języka angielskiego Mirosław Salawa
Przypisy:
(1) Por. Bp Donald J. Sanborn, a) Jorge Bergoglio, liturgiczny progresista i skrajny ekumenista o marksistowskich tendencjach. b) Konklawe przegranych i manipulacje Ratzingera co do Vaticanum II. c) "Sobór Watykański II" – największa katastrofa w historii świata. d) Rozkład religii Novus Ordo. e) Sprzeczność Vaticanum II z nauczaniem Kościoła katolickiego. f) Sprzeciw wobec zmian soborowych a niezniszczalność Kościoła. g) Perspektywa pojednania FSSPX z modernistami.
2) Św. Pius X, Papież, a) Encyklika "Pascendi dominici gregis", o zasadach modernistów. b) Przysięga antymodernistyczna.
3) Kwintus Septymiusz Florens Tertulian, Preskrypcja przeciw heretykom.
4) Św. Cyprian Biskup Kartagiński, O jedności Kościoła Katolickiego.
5) Św. Wincenty z Lerynu, Pamiętnik (Commonitorium). Rozprawa Pielgrzyma o starożytności i powszechności wiary katolickiej przeciw niezbożnym nowościom wszystkich kacerzy.
6) Ks. Walenty Gadowski, Nauka Kościoła. Wybór orzeczeń dogmatycznych Kościoła katolickiego i jego praw kanonicznych.
7) Ks. Maciej Sieniatycki, a) Apologetyka czyli dogmatyka fundamentalna. b) Zarys dogmatyki katolickiej. c) Modernistyczny Neokościół.
8) Mały katechizm o Syllabusie.
Za: www.ultramontes.pl
STRONA INTERNETOWA POWSTAŁA W CELU PROPAGOWANIA MATERIAŁÓW DOTYCZĄCYCH INTEGRALNEJ WIARY KATOLICKIEJ POD DUCHOWĄ OPIEKĄ św. Ignacego, św. Dominika oraz św. Franciszka
Cytaty na nasze czasy:
"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"
Św. Ignacy Loyola
"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)
J.E. ks. bp Guerard des Lauriers
"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."
J.E. ks. bp Donald J. Sanborn
Cytaty na nasze czasy:
"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"
Św. Ignacy Loyola
"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)
J.E. ks. bp Guerard des Lauriers
"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."
J.E. ks. bp Donald J. Sanborn
