Te upalne letnie dni przypominają mi o szczególnym objawieniu się Matki Boskiej Fatimskiej trójce dzieci: Łucji, Hiacyncie i Franciszkowi 13 lipca 1917 roku.
Matka Boża powiedziała wówczas dzieciom: "Czyńcie ofiary za grzeszników i módlcie się często tymi słowami: «O Jezu, to z miłości do Ciebie, za nawrócenie grzeszników i na wynagrodzenie za grzechy przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi»".
"Mówiąc te słowa" – opowiadała Łucja – "Matka Boska rozłożyła ręce tak, jak w poprzednich miesiącach. Blask jaki się z nich rozchodził zdawał się przenikać ziemię i ujrzeliśmy morze ognia, i pogrążonych w nim diabłów oraz dusze podobne do przezroczystych żarzących się węgli, czarnych lub brązowych o ludzkiej postaci, które unosiły się w ogniu...".
Matka Boża powiedziała wtedy do przerażonych dzieci: "Widzieliście piekło, dokąd idą dusze grzeszników. Aby je ocalić Bóg pragnie ustanowić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca".
W ostatnich tygodniach wystąpiło wiele klęsk żywiołowych – szalejące pożary trawiące wielkie połacie lasów, domy i dobra osobiste a nawet ludzkie istnienia. Potężne wiatry odcięły dostawy prądu dla milionów mieszkańców środkowo-wschodnich stanów. Są to nieszczęśliwe zdarzenia, tragiczne wydarzenia lecz czymże one są, w porównaniu z wieczną zgubą dusz, za które nasz Boski Zbawiciel przelał swą drogocenną krew?
Z tego właśnie powodu, fatimskie orędzie modlitwy i ofiary jest dzisiaj bardziej aktualne niż w 1917 roku. Następnym razem, gdy będzie nas korciło by narzekać na spiekotę, poświęćmy tę ofiarę w intencji nawrócenia biednych grzeszników.
I kolejna uwaga. Ostatnio wiele pisano na temat negocjacji między Soborowym Kościołem Vaticanum II a Bractwem Św. Piusa X. Biskup Fellay, przełożony generalny Bractwa przygotowuje grunt dla pojednania Bractwa ze "współczesnym Rzymem".
Ważne pytanie jakie biskup Fellay musi sobie postawić brzmi: czy zmieniło się coś co pozwala na zawarcie umowy z modernistami, którzy tak skutecznie doprowadzili do Wielkiej Apostazji w Kościele katolickim?
W 1976 roku nieżyjący już arcybiskup Marcel Lefebvre przy okazji suspensy a divinis nałożonej przez Pawła VI, znakomicie zareagował na tę tzw. karę pisząc Refleksje w związku z suspensą "a divinis", 29 lipca 1976:
"Jesteśmy suspendowani a divinis przez Soborowy Kościół i dla Soborowego Kościoła, do którego nie chcemy należeć...
Ten Soborowy Kościół jest schizmatyckim Kościołem, ponieważ zrywa z Kościołem katolickim, który był zawsze. Ma on swoje nowe dogmaty, swoje nowe kapłaństwo, swe nowe instytucje, nowy kult, wszystko to już dawno zostało potępione przez Kościół w wielu dokumentach, oficjalnych i rozstrzygających...
Ten Soborowy Kościół jest schizmatycki, ponieważ jako podstawę swojego uwspółcześniania obrał sobie zasady stojące w opozycji do zasad Kościoła katolickiego, takie jak: nowa koncepcja Mszy wyrażona w punkcie 5 Wprowadzenia do (dekretu) «Missale Romanum» i 7 jego pierwszego rozdziału, nadająca zgromadzeniu charakter kapłański, który nie może mu przysługiwać; podobnie jak naturalne – to znaczy Boskie – prawo każdej osoby i każdej grupy osób do wolności religijnej.
To prawo do wolności religijnej jest bluźniercze, gdyż przypisuje Bogu przymioty, które niszczą Jego majestat, Jego Chwałę, Jego Panowanie. Prawo to implikuje wolność sumienia, wolność myśli, i wszystkie masońskie wolności.
Kościół, który zatwierdza takie błędy jest równocześnie schizmatycki i heretycki. Ten Soborowy Kościół nie jest zatem katolicki. W jakimkolwiek stopniu papież, biskupi, księża lub wierni przynależą do tego Nowego Kościoła, oddzielają się sami od Kościoła katolickiego... My ze swej strony, trwamy w Kościele katolickim, przez łaskę Pana Naszego Jezusa Chrystusa i wstawiennictwo Najświętszej Maryi Panny".
Cóż więc się zmieniło w Kościele Soborowym w ciągu ostatnich czterdziestu lat? Nic! Módlmy się, aby bardziej tradycyjni katolicy rozpoznali, że Vaticanum II zapoczątkował Wielką Apostazję przepowiedzianą przez św. Pawła w Drugim Liście do Tesaloniczan.
Z modlitwą i błogosławieństwem
Bp Mark A. Pivarunas CMRI
Artykuł z czasopisma "Adsum", July 2012, s. 1 ( www.cmri.org ) (2)
Z języka angielskiego tłumaczył Mirosław Salawa
