STRONA INTERNETOWA POWSTAŁA W CELU PROPAGOWANIA MATERIAŁÓW DOTYCZĄCYCH INTEGRALNEJ WIARY KATOLICKIEJ POD DUCHOWĄ OPIEKĄ św. Ignacego, św. Dominika oraz św. Franciszka

Cytaty na nasze czasy:

"Człowiek jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją. Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony"

Św. Ignacy Loyola


"Papa materialiter tantum, sed non formaliter" (Papież tylko materialnie, lecz nie formalnie)

J.E. ks. bp Guerard des Lauriers


"Papież posiada asystencję Ducha Świętego przy ogłaszaniu dogmatów i zasad moralnych oraz ustalaniu norm liturgicznych oraz zasad karności duszpasterskiej. Dlatego, że jest nie do pomyślenia, aby Chrystus mógł głosić te błędy lub ustalać takie grzeszne normy dyscyplinarne, to tak samo jest także nie do pomyślenia, by asystencja, jaką przez Ducha Świętego otacza On Kościół mogła zezwolić na dokonywanie podobnych rzeczy. A zatem fakt, iż papieże Vaticanum II dopuścili się takich postępków jest pewnym znakiem, że nie posiadają oni autorytetu władzy Chrystusa. Nauki Vaticanum II, jak też mające w nim źródło reformy, są sprzeczne z Wiarą i zgubne dla naszego zbawienia wiecznego. A ponieważ Kościół jest zarówno wolny od błędu jak i nieomylny, to nie może dawać wiernym doktryn, praw, liturgii i dyscypliny sprzecznych z Wiarą i zgubnych dla naszego wiecznego zbawienia. A zatem musimy dojść do wniosku, że zarówno ten sobór jak i jego reformy nie pochodzą od Kościoła, tj. od Ducha Świętego, ale są wynikiem złowrogiej infiltracji, jaka dotknęła Kościół. Z powyższego wynika, że ci, którzy zwołali ten nieszczęsny sobór i promulgowali te złe reformy nie wprowadzili ich na mocy władzy Kościoła, za którą stoi autorytet władzy Chrystusa. Z tego słusznie wnioskujemy, że ich roszczenia do posiadania tej władzy są bezpodstawne, bez względu na wszelkie stwarzane pozory, a nawet pomimo pozornie ważnego wyboru na urząd papieski."

J.E. ks. bp Donald J. Sanborn

wtorek, 18 grudnia 2018

Trzecia rocznica śmierci o. Bp. Roberta F. McKenna OP


 

       16 grudnia 2015 roku zmarł, w wieku 88 lat, JE x. biskup Robert Fidelis McKenna OP. Był ostatnim dominikaninem wyświęconym na biskupa.

5 czerwca 1958 roku o. Robert McKenna przyjął święcenie kapłańskie z rąk arcybiskupa Hamleta Cicognaniego (1883-1973), a 22 sierpnia 1986 r. we francuskiej miejscowości Raveau został konsekrowany na biskupa przez bpa Michała Ludwika Guerarda des Lauriers OP (1898-1988), teologa, który w 1969 r. był współtwórcą studium znanego jako Interwencja Ottavianiego, czyli Krótkiej analizy krytycznej Nowej Mszy.

Na początku lat siedemdziesiątych, w odpowiedzi na rewolucję Soboru Watykańskiego II, późniejszy biskup był współzałożycielem, wraz z x. Franciszkiem Fentonem, jednej z pierwszych inicjatyw sedewakantystycznych zrzeszających katolickich duchownych – Prawowiernego Ruchu Rzymskokatolickiego (Orthodox Roman Catholic Movement).

Podobnie jak jego konsekrator, również biskup McKenna był zwolennikiem tezy Cassiciacum (znanej również jako sedewakantyzm formalno-materialny lub sedeprywacjonizm), zgodnie z którą „papieże soborowi” nie są prawdziwymi papieżami, lecz zostali w ważny sposób wybrani na Stolicę Piotrową, natomiast warunkiem objęcia przez nich urzędu jest odrzucenie herezji i powrót do Wiary Katolickiej.

Prosimy o modlitwę za spokój duszy wielkiego człowieka, który w tych najtrudniejszych czasach, nie licząc się z kosztami, poświęcił całe życie służbie naszemu Panu Jezusowi Chrystusowi i Jego Kościołowi.

opracowanie: Adrian Nikiel

Autor: o