Na początku XIX w. przełożeni generalni 43 zakonów oficjalnie złożyli prośbę w Stolicy Apostolskiej o utworzenie nowego święta Opieki świętego Józefa nad Kościołem Chrystusa (Patrocini s. Ioseph). W 1847 r. ustanowił je Papież Pius IX, aby uczcić wstawiennictwo św. Józefa za Kościołem Powszechnym. Było ono na początku obchodzone w trzecią niedzielę po Wielkanocy. Św. Pius X podniósł je w 1913 r. do rangi uroczystości rytu zdwojonego I klasy z oktawą, i przeniósł na środę po II Niedzieli po Wielkanocy. Święto to ma swoją oktawę w przeciwieństwie do marcowego, wypadającego w Wielkim Poście. W 1955 r., Papież Pius XII zniósł święto i oktawę, by wprowadzić nowe święto (bez oktawy) tj. Świętego Józefa Rzemieślnika na dzień 1 maja (socjalistyczne "święto pracy"). W 1969 r. rewolucja liturgiczna zdegradowała rangę tego nowego święta do wspomnienia dowolnego.
150 lat temu (minęło 8 grudnia 2020 r.), 8 grudnia 1870 r., Papież Pius IX ogłosił św. Józefa patronem Kościoła Powszechnego. Moment dziejowy, w którym Papież podjął tę decyzję, był znaczący. Kościół katolicki w XIX wieku przeżywał wielkie wstrząsy.
Liczne narody pod wpływem rozprzestrzeniających się idei wrogich religii katolickiej chwiały się w swej wierności dla Stolicy Apostolskiej. Oprócz niełatwych wyzwań społecznych Kościół w drugiej połowie XIX wieku borykał się często z wrogimi rządami, które chciały ograniczyć Papieża w wykonywaniu jego pasterskiej posługi wobec wiernych. W tym celu zdecydowano się na zajęcie Państwa Kościelnego i na odebranie Papieżowi swobody w zakresie dysponowania dobrami materialnymi. Papież, pozbawiony praw i własnego terytorium, nie mogąc swobodnie poruszać się po Rzymie, ogłosił się tzw. więźniem Watykanu.Wobec tak poważnych trudności Papież Pius IX postanowił uciec się do nadprzyrodzonego środku, jakim było ogłoszenie Świętego Józefa patronem Kościoła powszechnego, tym bardziej, że przynaglali go do tego kardynałowie i biskupi zebrani na Soborze Watykańskim. Oto fragment papieskiego dekretu Qemadmodum Deus, w którym Papież tłumaczył motywy, jakie nim kierowały aby zwrócić się ku Świętemu Józefowi: …w dzisiejszych smutnych czasach Kościół święty, Matka nasza, doznaje tak wielkiego ucisku i prześladowania, że nieprzyjaciele jego zdają się myśleć, iż bramy piekielne przezwyciężyć go zdołają – biskupi całego katolickiego świata upraszali pokornie Ojca Świętego w swym własnym jako też swych owieczek imieniu, by raczył ogłosić św. Józefa patronem całego katolickiego Kościoła. Ponieważ prośby te stawały się coraz żywsze i powszechniejsze, w chwili zebranego Soboru Watykańskiego Ojciec Święty Pius IX, głęboko wzruszony ostatnimi wypadkami, chcąc siebie i wszystkich wiernych polecić szczególnej, a przemożnej opiece św. Józefa, raczył zadośćuczynić żądaniom czcigodnych biskupów, ogłaszając uroczyście św. Józefa patronem Kościoła Świętego.
18 sierpnia 1889 r. Papież Leon XIII wydał pierwszą w dziejach Kościoła encyklikę o św. Józefie pt. Quamquam pluries (O nabożeństwie do św. Józefa). Św. Pius X zatwierdził Litanię do świętego Józefa do publicznego odmawiania, a w 1919 r. Papież Benedykt XV dodał osobną prefację do Mszy o św. Józefie.